Κινητοποιήσεις για τον ένα χρόνο από τη μαζική κρατική δολοφονία στην Πύλο, Παρασκευή 14 και Σάββατο 15/6

Παρασκευή 14/6

Θεσσαλονίκη: 18:30 στο Άγαλμα Βενιζέλου

Αθήνα: 19:00 στα Προπύλαια

Πάτρα: 19:00 στην πλατεία Γεωργίου

Χανιά: 19:00 στην πλατεία Αγοράς

Ξάνθη: 19:00 στην πλατεία Δημοκρατίας

Γιάννενα: 18:30 στην Περιφέρεια

Βόλος:19:00 στην πλατεία Ελευθερίας

Ηράκλειο: 18:30 στην πλατεία Λιονταριών

Σάββατο 15/6

Καλαμάτα: 18:00 στην κεντρική πλατεία Καλαμάτας

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ένας χρόνος από το «ναυάγιο» της Πύλου – ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία 600+ ανθρώπων

ΠΟΡΕΙΑ: Παρασκευή 14 Ιούνη, 18:30, άγαλμα Βενιζέλου

Η δολοφονία που διαπράχθηκε από το ελληνικό κράτος ανοιχτά της Πύλου είναι η κυνική κανονικοποίηση της αιµατηρής συνοριακής βίας. Αποτελεί ταυτόχρονα ρήξη, αλλά και συνέχεια µιας σειράς συστηµατικών πρακτικών του ελληνικού κράτους.

Οι προϋποθέσεις για τη µαζική δολοφονία της Πύλου τέθηκαν τον Μάρτιο του 2020: µετά την ανακοίνωση της Τουρκίας πως θα επιτρέψει τη διέλευση από τα σύνορα του Έβρου, η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε µε την περιγραφή των µεταναστ(ρι)ών ως «εισβολέων» και «ασύµµετρης απειλής», δίνοντας εντολή για στρατιωτική άσκηση ελεύθερων βολών πάνω σε ζωντανά και κινούµενα σώµατα.

Από το 2020 και µετά η εξαίρεση τείνει να γίνει ο κανόνας: pushback, κατασκευή κλειστών και ελεγχόµενων κέντρων κράτησης, διώξεις µεταναστ(ρι)ών για παράνοµη διακίνηση.

Αν και είχαν προηγηθεί χιλιάδες επαναπροωθήσεις και δολοφονίες µεταναστ(ρι)ών, τόσο στα σύνορα όσο και στα αστικά κέντρα, µετά τη δηµόσια διάσταση που έλαβε το έγκληµα της Πύλου κανένας δεν µπορεί να πει πως δεν γνώριζε, δεν ήξερε, δεν είναι ακριβώς έτσι.

Τα τελευταία χρόνια, το αντιµεταναστευτικό µίσος στην κοινωνία διευρύνεται και αυτό-αναπαράγεται µε εκθετικό τρόπο: οι µετανάστες αποτελούν αυτούς που µας κλέβουν τη ζωή, γι’ αυτό και τους αξίζει να εξολοθρευθούν. Ο θάνατός τους είτε παρουσιάζεται ως αδιάφορο γεγονός είτε, στη χειρότερη, προσφέρει ικανοποίηση. Yπάρχουν πλέον κάποιοι που λένε ξεκάθαρα αυτό που το κράτος δεν τολµά: εξαφανίστε τους, πνίξτε τους, σκοτώστε τους.

Την ίδια στιγµή διευρύνονται οι πληθυσµοί που περισσεύουν: Τα pushbacks φτάνουν στο λιµάνι του Πειραιά, µε το πλήρωµα του bluehorizon να δολοφονεί τον Α. Καρυώτη. Οι πληµµυροπαθείς στοιβάζονται σε camp, κόσµος επιβιώνει µε pass και επιδόµατα, η κοινωνική πρόνοια έρχεται (όταν έρχεται) µε προϋποθέσεις, η εξαθλίωση γυροφέρνει τους διπλανούς µας. Βλέπουµε όλους αυτούς που µισούν τους µετανάστες, να µισούν τον ίδιο τους τον εαυτό, καθώς δειλιάζει να σηκώσει κεφάλι απέναντι στη βαρβαρότητα. Αυτό που δεν βλέπουµε, είναι πολλές επιλογές: ή θα βουλιάξουµε στον φασιστικό βούρκο ή θα αγωνιστούµε από κοινού µε τις µετανάστριες και τους µετανάστες, ενάντια στη δυστοπία.

Stop War On Migrants

Ένας χρόνος από το ναυάγιο της Πύλου – Ένας χρόνος από τη
μεγαλύτερη κρατική δολοφονία

Σαν σήμερα ολοκληρώνεται ένας χρόνος από τη μεγαλύτερη κρατική δολοφονία. Στις 14/6/2023 εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες πνίγονται στα ανοιχτά της Πύλου όταν πλοίο του ελληνικού λιμενικού προσπάθησε να ρυμουλκήσει το πλοιάριο στο οποίο επέβαιναν οι μετανάστριες πίσω στα διεθνή ύδατα. Μια τακτική που το ελληνικό κράτος εφαρμόζει χρόνια οδηγώντας στον πνιγμό χιλιάδων μεταναστ(ρι)ών ως αποτέλεσμα των περιβόητων πλέον pushbacks. Ως αποτέλεσμα ενός συνεχούς πολέμου.

Εδώ και χρόνια, το ελληνικό κράτος έχει κηρύξει έναν πόλεμο κυμαινόμενης έντασης εναντίον των μεταναστ(ρι)ών, προσπαθώντας να πετύχει έτσι την οικονομική του μεγέθυνση, την πειθάρχηση του εργατικού πληθυσμού (ντόπιων και μεταναστών), και την επιβολή της κοινωνικής ειρήνης μέσω της ενίσχυσης της κυρίαρχης εθνικής ιδεολογίας. Βασικό στοιχείο του πολέμου αυτού είναι η τακτική των pushbacks (παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστ(ρι)ών), τα οποία πραγματοποιούνται τόσο στη στεριά, δηλαδή στα σύνορα στον Έβρο, στις εθνικές οδούς (με εκατοντάδες μετανάστριες να πεθαίνουν σε τροχαία μετά από καταδίωξη των μπάτσων) και εντός των πόλεων, όσο και στα θαλάσσια σύνορα. Η πολιτική των pushbacks έχει οδηγήσει τις/τους μετανάστ(ρι)ες να προσπαθούν να εισέλθουν εντός ευρωπαϊκού εδάφους είτε μέσω μακρύτερων και πιο επικίνδυνων «οδών» π.χ. δρόμος της Καλαβρίας, είτε μέσω χωρών της Βόρειας Αφρικής αντιμετωπίζοντας επιπλέον κινδύνους, μεταξύ αυτών και ο εξαναγκασμός τους σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας.

Κάθε κρατική πολιτική όμως, συνοδεύεται και από μια αφήγηση η οποία προσπαθεί να κυριαρχήσει στη δημόσια σφαίρα. Έτσι και στην περίπτωση αυτή, η επίσημη κρατική υπερασπιστική γραμμή, εστιάζει στον «ρόλο των διακινητών», προσπαθώντας να κρύψει τις ευθύνες του λιμενικού, αλλά και του ελληνικού κράτους γενικότερα. Η τακτική αυτή εφαρμόστηκε και στο ναυάγιο της Πύλου, όπου 9 επιζώντες μετανάστες συνελήφθησαν με την κατηγορία του διακινητή, ως αποκλειστικά υπεύθυνοι δηλαδή για το ναυάγιο. Οι συλληφθέντες μετανάστες έμειναν προφυλακισμένοι για 11 μήνες με βαριές κατηγορίες και παρά την αθώωσή τους συνεχίζεται η διοικητική κράτησή τους.

Πέρα όμως από την κρατική πρακτική και το κυρίαρχο αφήγημα, το ναυάγιο στην Πύλο έθεσε το ζήτημα των pushbacks ως ένα ζήτημα που αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Η διάσταση του γεγονότος και η έκταση που πήρε στα διεθνή media διέρρηξε το πέπλο σιωπής που σκέπαζε τα pushbacks και τη βιοπολιτική διαχείριση των μεταναστ(ρι)ών. Κανένας δεν μπορεί πλέον να μιλήσει για fake news και η αδιαφορία είναι πλέον δηλωμένη θέση συνενοχής. Συνενοχή στη συνεχιζόμενη δολοφονία όσων αμφισβητούν το συνοριακό καθεστώς διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον. Σε ένα παρόν και μέλλον ανασφάλειας, πολέμων, και εντεινόμενης προλεταριοποίησης ο κοινωνικός ανταγωνισμός συγκροτείται μέσω δύο πόλων. Από τη μια όσοι συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα ή ακόμα χειρότερα χειροκροτούν τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές, ελπίζοντας μάταια ότι έτσι θα ανατιμηθούν. Από την άλλη, όσες είναι ενάντια σε έναν κόσμο βαρβαρότητας και σε όσα τον γεννούν και τον θρέφουν.

Ένα χρόνο λοιπόν μετά το ναυάγιο στην Πύλο βγαίνουμε ξανά στο δρόμο. Βγαίνουμε στο δρόμο για τα ναυάγια που προηγήθηκαν και για να μην έρθουν άλλα στο μέλλον. Στο δρόμο μαζί με τις μετανάστριες και επιθετικά ενάντια στον εθνικό κορμό. Για να δούμε πέρα από τις εικόνες των πνιγμένων σωμάτων που ξεβράζονται στις ακτές, πέρα από τα σχόλια στα social media. Για να δούμε, ντόπιες και μετανάστριες, αυτό που μας ενώνει. Όχι ο θάνατος, αλλά ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή.

Τώρα και πάντα

Αλληλεγγύη στους μετανάστες

Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ

Ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία 600 μεταναστών/τριών στην Πύλο

Υπάρχει μια επίσημη ιστορία του Κράτους στην οποία αυτό εμφανίζεται ως ο ένας και μοναδικός πρωταγωνιστής, στην οποία η πρόοδος του κρατικού μονοπωλίου του πολιτικού είναι ένα πλήθος από κερδισμένες μάχες εναντίον ενός εχθρού αόρατου, φανταστικού -για την ακρίβεια, χωρίς ιστορία. Ύστερα δε, υπάρχει μια αντιϊστορία, που έχει γραφτεί από τη σκοπιά του εμφυλίου πολέμου, στην οποία διακρίνεται το διακύβευμα αυτής της «προόδου», η δυναμική του νεωτερικού Κράτους. Η αντιϊστορία αυτή αποκαλύπτει ένα μονοπώλιο του πολιτικού που απειλείται διαρκώς από την ανασύσταση αυτόνομων κόσμων, μη κρατικών συλλογικοτήτων.

-Tiqqun-Εισαγωγή στον Εμφύλιο Πόλεμο

Έχουν περάσει χρόνια και αμέτρητα συμβάντα ώστε να πιστεύει κανείς ακόμα πως ο καπιταλιστικός πόλεμος είναι μια βίαιη διατάραξη της κυριαρχικής ειρήνης. Η ειρήνη για τη σύγχρονη κρατική εξουσία και τα στρατιωτικά εγχειρίδιά της αποτελεί μοναχά “τον βαθμό μηδέν του πολέμου”. Το εμπόλεμο καθεστώς του Κεφαλαίου εκτείνεται από τους διακρατικούς πολέμους έως την καταπολέμηση όσων καταδεικνύει ως ασύμμετρες απειλές στα σύνορα των Κρατών και την αντιεξέγερση ενάντια στους αντιστεκόμενους πληθυσμούς. Ο υψηλής τεχνολογίας πόλεμος του ελληνικού κράτους εναντίον των μεταναστριών που αποποιούνται να περάσουν τα σύνορά του αποδεικνύεται ολοένα και φονικότερος. Το μέχρι πρότινος επιστέγασμά του τη δολοφονία εκατοντάδων μεταναστών σε μόλις λίγες στιγμές ανοιχτά της Πύλου στις 14/6/2023 αποτέλεσε σημείο τομής στα όλο και πιο ξεκάθαρα διαμορφωμένα κοινωνικά στρατόπεδα. Η πορεία προς αυτό το εξολοθρευτικό συμβάν, βέβαια, χρειάστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια εμπειρίας διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών.

Το συνταρακτικό γεγονός που αφορά στη μεγαλύτερη κρατική δολοφονία στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους με απολογισμό 600 και πλέον νεκρούς μετανάστες, δεν αποτελεί παρά μόνο ένα τραγικό “στιγμιότυπο” ενός κηρυγμένου πολέμου του ελληνικού κράτους, αλλά και του συνόλου των εθνών-κρατών τις ΕΕ, απέναντι τους πλεονάζοντες αυτού του κόσμου. Όσο και αν το πλήθος των νεκρών σοκάρει στο άκουσμα του, στη πραγματικότητα πρόκειται για την ωμή αποτύπωση αυτού που λέμε θανατοπολιτική. Για την απόλυτη ένδειξη, αν δεν έφταναν τα Τέμπη, ο Έβρος, και τόσες άλλες κρατικές δολοφονίες και καπιταλιστικά εγκλήματα στο βωμό του κέρδους, ότι υπάρχουν κάποιες ζωές που αξίζουν λιγότερο. Αν όχι καθόλου. Κάποιοι άνθρωποι που περισσεύουν. Των οποίων ο θάνατος καθίσταται, αν όχι αναγκαίος και κερδοφόρος, τουλάχιστον “βολικός”. Βολικός στα πλαίσια του risk managment που επιτρέπει στο κράτος και την άρχουσα τάξη να βρίσκουν μια “ισορροπία” στο ισοζύγιο μεταξύ εκμετάλλευσης και κυριαρχίας επί του εσωτερικού του εχθρού.

Διασώσεις, ζεστή φιλοξενία… και άλλα κρατικά παραμύθια

Από το 2012, όταν ακόμα η Ελλάδα της “φιλοξενείας” ερχόταν αντιμέτωπη με την νομοτελειακή “επιστροφή” των ροών των ανθρώπων που βάλλονταν από τους διακρατικούς πολέμους σε Ανατολή και Αφρική πίσω στη “μητρόπολη” (μητέρα Δύση), η οποία ήταν αυτή που κερδοφορούσε και συχνά προξενούσε αυτούς τους πολέμους, το εθνικό/κρατικό αφήγημα πρόδιδε την πολεμική διάσταση της διαχείρισης άλλης μίας κρίσης. Το υποκριτικό, και δωσμένο σε αμιγώς αστικοδικαιικά πλαίσια, debate, μεταξύ κρατών της Δύσης περί του ποιός θα πρέπει να “σώσει” (aka “φορτωθεί”) τους εν λόγω μεταναστευτικούς πληθυσμούς έμοιαζε να δίνει στο ελληνικό έθνος-κράτος το ρόλο της βαλβίδας και του ευρωπαϊκού συνόρου. Ρόλο τον οποίο όχι μόνο αποδέχθηκε, αλλά επιτελεί υποδειγματικά την τελευταία 15ετία. Οι “διασώσεις” όμως, που από τότε μέχρι και σήμερα αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, κρύβουν, ως ο κατεξοχήν χρησιμοποιούμενος όρος, εκείνο το μεγάλο ποσοστό εξ αυτών που καταλήγουν σε πνιγμό χιλιάδων ανθρώπων ανά τα χρόνια στα ανοιχτά του Αιγαίου και της Μεσογείου ευρύτερα. Πνιγμών που δεν έφερε η κακιά η μοίρα αλλά η κρατική και καπιταλιστική διαχείριση της μετανάστευσης, η οποία, αν μη τι άλλο, υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει ως η εμπρόθετη κίνηση των ανθρώπων ανά την ιστορία. Σε έναν κόσμο λοιπόν που κρατικές δολοφονίες όπως αυτή της Πύλου ονομάζονται απόπειρες διάσωσης, είναι λογικό και επόμενο οι επιζώντες να βαφτίζονται “διακινητές”, για την εξυπηρέτηση του πρότερου αφηγήματος, και να αντιμετωπίζουν φυλακίσεις και βασανιστήρια. Πρόκειται για τον ίδιο κόσμο, στον οποίο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ονομάζονται κέντρα φιλοξενίας και οι απαγωγές μεταναστών είναι μέρος νομοθετημένης επαναπροώθησής τους.

Άλλη μία κρίση, άλλη μία εθνική απειλή

Πριν 15 χρόνια η αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, μετά τον εμφύλιο στη Συρία, παρουσιαζόταν ως άλλη μία κρίση. Άλλη μία έκτακτη συνθήκη, που φυσικά με τη σειρά της έχριζε άμεσων μέτρων. Με άλλα λόγια, αποτελούσε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί ορίστηκαν ως μία από τις “ασσύμετρες απειλές” που καλείται να αντιμετωπίσει το ελληνικό έθνος-κράτος (Δόγμα Ελληνικού Στρατού Ξηράς 2014) και με τροπολογία στην ελληνική βουλή το 2016 ως «κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια και τη δημόσια τάξη» θεσμοθετώντας έτσι την πολεμική διαχείριση που χρίζουν. Η ρητορική αυτή δεν ήταν απλώς μια νέα ταμπέλα που μπήκε στους μετανάστες, αλλά στην ουσία η πλήρης και χωρίς περιστολές αναγωγή των μεταναστών σε «απειλή κατά του έθνους». Τα γεγονότα του Φεβρουαρίου-Μαρτίου του 2020 στον Έβρο βρήκαν όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα να συμφωνεί με την αδιαπερατότητα των ελληνικών συνόρων και στην ουσία να δίνει τα διαπιστευτήρια και τη συγκατάθεσή του στο κράτος για την στρατιωτική αντιμετώπιση των μεταναστριών στα σύνορα. Τουλάχιστον τρεις εν ψυχρώ δολοφονίες μεταναστών/ριών καταγράφηκαν εκείνες τις μέρες. Στελέχη του στρατού, αστυνομία, πολίτες και φασίστες με όπλα, επιχειρούσαν ενάντια σε άοπλο πληθυσμό, ο οποίος προσπαθούσε να φύγει από την τουρκία και να φτάσει στην ελλάδα και στην ευρώπη. Οι φωνές οι οποίες επαναλάμβαναν ότι ο μεταναστευτικός πληθυσμός εργαλοιοποιήθηκε από το καθεστώς Ερντογάν, αγνοούν την παράμετρο της αναπόφευκτης κίνησης των μεταναστών, οι οποίοι/ες ούτως ή άλλως αναζητούν καλύτερη ζωή στην ευρώπη. Την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος βρήκε μία ευκαιρία για να διεξάγει μία πολεμική επιχείρηση ενάντια στους μετανάστες, ώστε να «συσπειρωθεί εσωτερικά», δίνοντας νέες διαστάσεις στην απανθρωποποίηση των μεταναστών και σπέρνοντας άπλετο ρατσιστικό δηλητήριο και σπόρους κοινωνικού εκφασισμού.

Pushbacks, στρατόπεδα συγκέντρωσης και η Ελλάδα ως σύνορο/βαλβίδα της ΕΕ

Μέσα σε αυτά τα χρόνια η Ελλάδα αναλαμβάνει ρόλο συνόρου της ΕΕ και με την Τουρκία να λογίζεται ασφαλής τρίτη χώρα (συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας 2016) το “εργαλείο” των pushbacks έρχεται να συνδράμει στην προαναφερθείσα πολεμική διαχείριση. Είτε στην άμεσή του μορφή, κατά τη διάρκεια της “διάσωσης” από το ελληνικό λιμενικό, είτε έπειτα από κάποια απαγωγή από ΚΥΤ, είτε το κέντρο κάποιας μητρόπολης. 15 χρόνια αργότερα η κρίση είναι φανερό πως αποτελεί πλέον καθεστώς διακυβέρνησης και διέπει όλες τις πτυχές της ζωής. Τα pushbacks αποτελούν πάγια τακτική του ελληνικού στρατού και της αστυνομίας, οι θάνατοι στο Αιγαίο έχουν γίνει κομμάτι της κανονικότητας και το καθεστώς των στρατοπέδων συγκέντρωσης αποτελεί πλέον μόνιμη λύση φυλάκισης και αορατοποίησης, και δημιουργεί επί της ουσίας ζώνες γυμνής ζωής αυτών που κατά τα καπιταλιστικά πρότυπα περισσεύουν.

Όσον αφορά στο σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ακόμη και αν στα μάτια μερίδας του κόσμου αποτελούσε άλλο ένα από τα “έκτακτα”, και φυσικά αναγκαία, μέτρα υπό το κρισιακό καθεστώς που περιγράφηκε παραπάνω, πλέον είναι πασιφανές ότι πρόκειται για πάγια μορφή διαχείρισης στο εσωτερικό του ελληνικού έθνους-κράτους των πλεοναζόντων πληθυσμών. Όπως άλλωστε έχει αποτελέσει ιστορικά και συνεχίζει να αποτελεί “λύση” σε πολλά μέρη του πλανήτη. Είναι μέρος της στρατηγικής της αορατοποίησής τους και της πλήρους αποσύνδεσής τους από τον ντόπιο πληθυσμό. Αποτελεί ένα μαζικό σύστημα πειθάρχησης και υποταγής ολόκληρων πληθυσμών προς το συμφέρον του καπιταλισμού και του υλικού και ιδεολογικού τρόπου αναπαραγωγής του. Η θέαση ως μερικότητα της συνθήκης στην οποία υπόκεινται οι μετανάστες στην ελλάδα, αποτελεί μερικοποίηση του γενικευμένου καθεστώτος εξαίρεσης στο οποίο βρίσκεται το σύνολο των καταπιεσμένων στον καπιταλισμό. Ως εκ τούτου, η συνθήκη που διαμορφώνει το κράτος ώστε να συνεχίσει τα εγκλήματά του δεν είναι τόσο η παντοδυναμία της βίας του ή η παραπληροφόρηση, όσο η εσωτερίκευση του διαχωρισμού που συνεπάγεται αδυναμία πλήρους κατανόησης της βαρβαρότητας του.

Αποκλεισμός και ένταξη …στην παραγωγή

Οι μετανάστριες που καταφέρνουν να επιβιώσουν από τις παραπάνω πρακτικές του ελληνικού Κράτους έρχονται αντιμέτωπες με την ρατσιστική-καπιταλιστική εκμετάλλευσή τους. Η βιομηχανία των συνόρων εκτείνεται από τα γεωγραφικά όρια της περιοχής άμυνας/ασφάλειας που ελέγχεται από το ελληνικό κράτος ως τα εσωτερικά κοινωνικά σύνορα στις μητροπόλεις και την επαρχία. Το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης συμπληρωματικά με τη φονική βία των pushbacks κατασκευάζει τη διατίμηση των μεταναστών σε διαφορετικές μορφές υπερεκμετάλλευσης. Αυτή η λειτουργία “στρόφιγκας” ανάλογα με τις ανάγκες των ντόπιων και πολυεθνικών αφεντικών ρυθμίζει τις ανάγκες τους για φτηνό εργατικό δυναμικό το οποίο ζει σε καθεστώς ημιπαρανομίας, αποστερημένο των βασικότερων κοινωνικών αγαθών και διεκδικήσεων- πχ τα συμβόλαια που συνάπτουν να είναι διατυπωμένα σε γλώσσα άλλη της ελληνικής. Αυτή η κρατική διαχείριση δημιουργεί μια διάχυτη συνθήκη εκμετάλλευσης στην οποία μπορούν να μετέχουν όλο και περισσότερο τα στρώματα του εθνοκορμού. Για παράδειγμα η νέα τροπολογία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, προβλέπει τη νομιμοποίηση περίπου 30.000 μεταναστριών και θέτει σε άμεση εξάρτηση το δικαίωμα της νόμιμης διαμονής με την νόμιμη εργασία. Έτσι, η πολιτική της “ένταξης” έρχεται να συμπληρώσει την αποτρεπτική πολιτική των συνόρων-φυλακών-pushbacks, η οποία παραμένει ως φόβητρο που εξασφαλίζει την άνευ όρων εργασιακή εκμετάλλευση (όσων μεταναστών “ενταχθούν” στην παραγωγή) από το ντόπιο κεφάλαιο. Αυτή η παρουσιαζόμενη υπόσχεση και “ευκαιρία” για ανέλιξη μέσω της υπερεκμετάλλευσης της μεταναστευτικής εργασίας σε κάθε λογής αφεντικό ή εν δυνάμει αφεντικό, παράγει νέες ιδεολογικές και υλικές συναινέσεις με το Δημοκρατικό Κράτος. Η ταξική πάλη αμβλύνεται μέσα στον εθνικό-ρατσιστικό διαλύτη που στην καλύτερη παράγει απάθεια, ενώ στη χειρότερη δηλώνει ρητά πως για να συνεχιστεί η -ελληνική- καπιταλιστική ομαλότητα πρέπει η ντόπια εργατική τάξη να ανατιμηθεί μέσα από τη συνέχιση της εξολόθρευσης και αορατοποίησης του υπόλοιπου πολυεθνικού προλεταριάτου εντός των συνόρων. Το έργο αυτό φυσικά το έχουν αναλάβει οι φασίστες ως αιχμή του δόρατος των μεσοστρωμάτων που βλέπουν σαν αντιστάθμισμα στην (υποτιθέμενη ή υπαρκτή) υποτίμησή τους το να ζητάνε περισσότερο και πιο απροκάλυπτα πατριαρχικό-ρατσιστικό Κράτος. Πρόσφατο παράδειγμα, ηεπανενεργοποίησητου εθνικιστικού-εργοδοτικού-ρατσιστικού σωματείου 4Ε καθώς και οι εξορμήσεις λοιπών φασιστών ανά την ελλάδα όπου προσπαθούν να εθνικοποιήσουν διάφορα κοινωνικά/ταξικά ζητήματα πάντα εις βάρος του πολυεθνικού προλεταριάτου.

Όταν το πολυεθνικό προλεταριάτο αντεπιτίθεται

Παρά τις συνθήκες που διαμορφώνει η Δημοκρατία και οι διάφοροι φασίστες, η μετανάστευση στο ελληνικό έδαφος έχει τους αγώνες τις. Κόντρα στα απανθρωποποιητικά αφηγήματα -δεξιάς ή αριστερής προέλευσης- που βλέπει τις μετανάστριες ως “εισβολείς που μολύνουν” την εθνοκρατική ενότητα ή τη θέαση τους ως “γεωπολιτικά πιόνια” άλλων δυνάμεων, ακόμα και ως “αβοήθητα θύματα που πρέπει να σώσουμε” οφείλουμε να προτάξουμε την αλληλεγγύη και τη συγκρότησή μας σε πολυεθνικές κοινότητες αγώνα. Αγώνες όπως αυτός στον κλάδο των τηλεφωνικών υπηρεσιών, με απεργίες στις 8 και 19 Φλεβάρη, με την ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου στην Teleperformance, με την συμμετοχή σε αυτό πολλών μεταναστών εργαζομένων που διεκδίκησαν επιτυχώς την έκδοση εργασιακής βίζας και την απαλλαγή από το καθεστώς απειλής απόλυσης και πιθανής απέλασης αποτελούν ελπιδοφόρα παραδείγματα διεθνιστικών προλεταριακών αγώνων. Μικρότερης κλίμακας, αλλά εξίσου μεγάλης σημασίας, στάθηκε και ο απεργιακός αγώνας 40-50 μεταναστ(ρι)ών εργατών/ριών που διαμένουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ριτσώνας. Εργαζόμενοι/ες στην βιομηχανική ζώνη Ασπροπύργου-Μαγούλας, οι οποίοι απήργησαν και μπλόκαραν το λεωφορείο που τους μεταφέρει από το στρατόπεδο στο χώρο εργασίας τους, διεκδικώντας και κερδίζοντας μέρος των χρωστούμενων δεδουλευμένων τους. Αλλά ελπιδοφόρα είναι και τα παραδείγματα εργασιακών αγώνων του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία έχουν συνενώσει τον μαχητικό συνδικαλισμό βάσης με το πρόταγμα των πολυεθνικών κοινοτήτων αγώνα, όπως οι απεργίες στην e-food και την wolt. Οι δεκάδες απεργοί πείνας σε Κόρινθο και Αμυγδαλέζα ενάντια στην οποιαδήποτε προοπτική χειραφαίτησης από την κυριαρχία δεν νοείται δίχως την συνειδητοποίησή και τη συγκρότησή μας σε νέες μορφές αγώνων και ζωής που θα υπερβαίνει τους διαχωρισμούς ντόπιων και μεταναστριών.

Από τις εξεγέρσεις των ρομά κοινοτήτων στις αντιτσιγγανικές δολοφονίες, την αντίσταση ρομά και μεταναστριών στην αστυνομική βία στην Ξηροκρήνη, τους πολυεθνικούς αγώνες βάσης να προτάξουμε τη συνάντηση και τη συγκρότηση νέων υποκειμενικοτήτων ικανών να ανταπεξέλθουν στο εμπόλεμο περιβάλλον μας. Γιατί οι κινήσεις από πλευράς μας στον μαινόμενο κοινωνικό πόλεμο οφείλουν να είναι έμφυλες, διεθνιστικές και ταξικές, ενάντια στις κυρίαρχες μεσολαβήσεις των υπάρχοντων μορφών οργάνωσης που αυτοεπιβεβαιώνουν τον κόσμο της κρατικής-καπιταλιστικής καταπίεσης, εκμετάλλευσης και εξουσίας.

Πορεία αλληλεγγύης στις μετανάστριες Παρασκευή 14/6, Άγαλμα Βενιζέλου 18:30

Στηρίζουμε το μπλοκ της συνέλευσης Stop war on migrants

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟ – ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ – ΕΘΝΙΚΟ

ΝΑ ΔΙΑΡΡΉΞΟΥΜΕ ΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ανάρες Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ- ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Εξακόσιες οικογένειες στο Πακιστάν, την Αίγυπτο, την Συρία και την Παλαιστίνη θρηνούν για τον χαμό των αγαπημένων τους που βρίσκονταν στο πλοιάριο Αδριάνα και κατέληξαν στο βυθό της Μεσογείου, στα ανοιχτά της Πύλου, στις 14 Ιούνη 2023.

Οι επιζώντες του ναυαγίου καταγγέλλουν ότι το σαπιοκάραβο που επέβαιναν βούλιαξε μετά από ανατροπή που προκάλεσε η βίαιη ρυμούλκησή του από σκάφος του Λιμενικού Σώματος για να απωθηθεί προς την Ιταλία. Είμαστε στο πλευρό τους!
Ήταν δολοφονία! Είναι το πιο φριχτό ρατσιστικό έγκλημα στα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν θα αφήσουμε να μείνει ατιμώρητο! Πρωταθλήτρια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί τώρα να συγκαλύψει τις ευθύνες της, των υπουργείων Μετανάστευσης, Προστασίας του Πολίτη, του υπουργείου Ναυτιλίας και του Λιμενικού Σώματος και στο έγκλημα της Πύλου. Ενώ στα Τέμπη μπάζωσαν το τόπο του εγκλήματος και στην Πύλο, άρπαξαν τα κινητά από τα θύματα για την κυβέρνηση, στην πρώτη περίπτωση φταίει ο σταθμάρχης και στη δεύτερη, τα ίδια τα θύματα που ανέβηκαν στο σαπιοκάραβο! Επιχειρεί να φορτώσει τις ευθύνες της σε εννέα επιζώντες και τους παραπέμπει σε δίκη, στις 21 Μάη, στην Καλαμάτα, με την κατηγορία της πρόκλησης ναυαγίου, διακίνησης μεταναστών και εγκληματικής οργάνωσης. Είναι μία σκανδαλώδης δίωξη, συνέχεια της βιομηχανίας δικών-καταδικών, που γέμισαν τις φυλακές με χιλιάδες μετανάστες βαφτίζοντας τους ως διακινητές.
Στεκόμαστε στο πλευρό των θυμάτων, των επιζώντων και των οικογενειών τους που ζητάνε δικαιοσύνη. Να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι, η κυβέρνηση, το Λιμενικό και η Frontex.
Ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά, άσυλο και χαρτιά. Οι πολιτικές των κλειστών συνόρων κόστισαν πάνω από 20.000 πνιγμένους πρόσφυγες στη Μεσόγειο από το 2015 μέχρι σήμερα. Αυτές τις πολιτικές μετέτρεψε η Ε.Ε. στο πιο ρατσιστικό Σύμφωνο μετανάστευσης και Ασύλου, που στρώνει τον δρόμο στην άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ώρα να βάλουμε τέλος στη φρίκη των καταδιώξεων και δολοφονιών στα σύνορα! Οι πρόσφυγες, γυναίκες και παιδιά είναι καλοδεχούμενοι με δικαιώματα.
Σας καλούμε να συντονιστούμε και να δράσουμε ενωμένοι:
Για να μην περάσει η συγκάλυψη τους εγκλήματος της Πύλου, να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι, δικαίωση των θυμάτων του ναυαγίου της Πύλου! Για ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά, άσυλο και χαρτιά σε μετανάστες και πρόσφυγες.

ΚΕΕΡΦΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Στις 14 Ιούνη του 2023 βυθίστηκε στα ανοιχτά της Πύλου ένα αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες με σκοπό να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 ενώ 80 ανασύρθηκαν νεκροί. Ο τεράστιος αριθμός των αγνοουμένων σε συνδυασμό με τους νεκρούς μετανάστες αποκαλύπτει το μέγεθος της εγκληματικής διαχείρισης του συμβάντος από το ελληνικό κράτος, με δεδομένο ότι οι ελληνικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί αρκετές ώρες πριν για τον κίνδυνο, στον οποίο βρίσκονταν οι επιβαίνοντες του σκάφους αλλά και από το γεγονός ότι μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών που επέζησαν από το ναυάγιο αναφέρουν πως το λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σκάφος για να το απομακρύνει από την χωρική αρμοδιότητα διάσωσης του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα αυτό να βυθιστεί και η πλειοψηφία των επιβαινόντων να μην προλάβει να βγει από τα χαμηλότερα επίπεδα του σκάφους, όπως πολλές μητέρες με τα παιδιά τους. Παρ΄ όλες τις μαρτυρίες, το κράτος θα συλλάβει 9 από τους επιζώντες και θα τους προφυλακίσει με ένα σαθρό κατηγορητήριο, βασισμένο σε ελλειπή στοιχεία. Οι μαρτυρίες των επιζώντων, που καταλογίζουν τις ευθύνες για το ναυάγιο στις λιμενικές αρχές, δεν θα συμπεριληφθούν ποτέ στη δικογραφία. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το λιμενικό πήρε τις καταθέσεις των 9 επιζώντων θα αμφισβητηθούν από τους συνηγόρους τους. Οι επικοινωνίες, επίσημες και ανεπίσημες, μεταξύ υπηρεσιών, κυβερνήτη και θαλάμου επιχειρήσεων δεν θα καταγραφούν στη δικογραφία και στην ουσία θα εξαφανιστούν. Οι συσκευές κινητής τηλεφωνίας των διασωθέντων αποσπάστηκαν από το Λιμενικό Σώμα και «βρέθηκαν» ενάμιση μήνα αργότερα, «ξεχασμένες» πάνω στο πλοίο που ευθύνεται για τη ρυμούλκηση και το ναυάγιο και παραδόθηκαν, κατόπιν, στο Λιμεναρχείο Κυθήρων. Επίσης η προανακριτική εξέταση για το ναυάγιο θα διαρκέσει μόνο δύο ημέρες και θα κατατεθεί η δικογραφία στην ανακρίτρια, η οποία θα απορρίψει όλα τα αιτήματα των συνηγόρων υπεράσπισης για συμπλήρωση αποδεικτικών στοιχείων στη δικογραφία. Στις 21 Μάη 2024 είχε οριστεί η δίκη των 9 επιζώντων μεταναστών, η οποία και ολοκληρώθηκε την ίδια μέρα με τους κατηγορούμενους να κρίνονται αθώοι. Παρά την αθώωση των επιζώντων έγινε για ακόμη μια φορά φανερό οτι το κράτος επιχείρησε τόσο να μετακυλίσει τις δικές του ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στους ίδιους τους επιβαίνοντες όσο και να συγκαλύψει τη δολοφονική του δράση, βρίσκοντας ενόχους ανάμεσα στους κατατρεγμένους και τους απόκληρους.

Η αντιμεταναστευτική και δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης- φρούριο δεν είναι αποκομμένη από τη δολοφονία των μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου. Από την υπογραφή της συμφωνίας για την επέκταση του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να “αναβαθμιστεί” περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ’ επέκταση και της Ευρώπης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και τους καθημερινούς πνιγμούς ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, όπου στοιβάζονται και φυλακίζονται άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες χωρίς καμία ελευθερία μέχρι τα αστυνομικά πογκρόμ εναντίον τους μέσα στις πόλεις, οι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με την εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους, που στόχο έχει την αποτροπή εισόδου στην χώρα, παίρνοντας φυσικά την επιλογή της δολοφονίας ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό του πολέμου, της φτώχειας και της ανελευθερίας. Μια συνθήκη στην οποία βρίσκονται χιλιάδες εκτοπισμένοι, εξαιτίας των πολέμων που διεξάγουν τα πλανητικά αφεντικά στις χώρες τους, για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και τη διεύρυνση της σφαίρας επιρροής τους.

Η καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τον ξεριζωμό αποτελεί την προϋπόθεση για την εξασφάλιση της υπερσυσσώρευσης του πλούτου στα χέρια των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ και για την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων. Οι δολοφονικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές “αποτροπής” και η οικοδόμηση της Ευρώπης-Φρούριο αποτυπώνονται στους χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στους εγκλωβισμένους και στοιβαγμένους σε άθλιες συνθήκες στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους φυλακισμένους κάτω από ένα ειδικό ρατσιστικό καθεστώς εξαίρεσης. Τα “τείχη” που υψώνονται δεν χρησιμεύουν μόνο για να κρατήσουν με κάθε μέσο τους απόκληρους, τους “πλεονάζοντες πληθυσμούς” εκτός Ευρώπης, αλλά και για να οδηγήσουν τις κοινωνίες της Δύσης στην εμπέδωση του εκφασισμού στο εσωτερικό τους, στη δημιουργία μιας κοινωνικής συνθήκης φόβου, ελέγχου και μίσους με σκοπό την άρρητη αποδοχή της άγριας εκμετάλλευσής τους από τους κυρίαρχους.

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.

Γιατί η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασίστες μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς. Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.

Απέναντι στον χρεοκοπημένο κόσμο κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κυρίαρχοι στους καταπιεσμένους αυτής της γης, ως αναρχικοί/ές, αγωνιζόμαστε με όπλα μας την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, προτάσσοντας την οργάνωση της αντεπίθεσης των εκμεταλλευόμενων τάξεων για την ανατροπή του κόσμου του καπιταλισμού και του κράτους. Μαζί με τους ντόπιους, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω απέναντι στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την καταπίεση και την καθυπόταξη, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες. Ενάντια στον φασισμό, τη μισαλλοδοξία, τον πόλεμο, την καταστολή και την εκμετάλλευση η Υπόθεση της παγκόσμιας Κοινωνικής Επανάστασης, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας πάνω στα συντρίμμια του κόσμου της εξουσίας… είναι πάντα ζωντανή!

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-ΦΡΟΥΡΙΟ, ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΡΑΧΤΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ,
 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Διαδηλώσεις Παρασκευή 14 Ιούνη

Αθήνα: Προπύλαια, 19.00 | Θεσ/νίκη: άγαλμα Βενιζέλου, 18.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Συμβούλιο Αναρχικών

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Στις 14 Ιουνίου 2024 συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μέρα που κοντά στην Πύλο βούλιαξε πλοιάριο με εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες. Ακούγαμε τότε από τα κανάλια για την «Τραγωδία» της Πύλου ή για το «Δυστύχημα». Αυτοί ήταν οι τίτλοι που προσπαθούσαν να εξωραΐσουν την κρατική δολοφονία περισσότερων από 600 ανρθώπων, με πάνω από εκατό πνιγμένους και αρκετές εκατοντάδες αγνοούμενους, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά (υπολογίζονται πάνω από 100). Η αρχική εκδοχή ήταν ότι ενώ το ελληνικό λιμενικό είχε ενημερωθεί από τη Frontex από τις 14:30 το μεσημέρι για το πλοιάριο, και ενώ το προσέγγισε, άφησε αυτούς του ανθρώπους να πνιγούν μπροστά στα μάτια του, επειδή υποτίθεται εκείνοι ζήτησαν να μην τους βοηθήσουν (παρότι υπάρχουν δεκάδες κλήσεις προς το τηλέφωνο alert που λειτουργεί στη Μεσόγειο και οι άνθρωποι φαίνονται στις φωτογραφίες να ζητούν βοήθεια με τα χέρια σηκωμένα). Και ενώ αυτή η εκδοχή αποτελούσε σε κάθε περίπτωση κρατική δολοφονία, σοκαρισμένοι ενημερωθήκαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν εγκαταλείφθηκαν απλώς να πεθάνουν από το ελληνικό λιμενικό, αλλά δολοφονήθηκαν ευθέως. Από τις μαρτυρίες των επιζώντων αποδεικνύεται ότι το λιμενικό ρυμούλκησε το πλοιάριο και ενώ οι άνθρωποι που επέβαιναν σε αυτό δεν είχαν πιει νερό ούτε είχαν φάει επί 4 μέρες, ενώ παρακαλούσαν για βοήθεια, προσπάθησε να τους τραβήξει και να τους πετάξει στα ιταλικά ύδατα, δηλαδή όπως κάνει καθημερινά πετώντας ανθρώπους σε ακυβέρνητες σχεδίες ή βάρκες χωρίς μηχανές, εγκαταλείποντας τους να πεθάνουν. Στην προσπάθεια τους αυτή βούλιαξαν το σκάφος και στη συνέχεια εγκατέλειψαν όλους αυτούς τους ανθρώπους να πεθάνουν. Στην Ελλάδα 2.0 του Μητσοτάκη μπορείς να δολοφονήσεις εν ψυχρώ 600+ ανθρώπους και να μην διωχθείς καν, για τα μάτια του κόσμου.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά το ελληνικό κράτος είχε το θράσος να σύρει στα δικαστήρια 9 από τους επιζώντες, κατηγορώντας τους ως διακινητές. Παρ’ όλα αυτά το δικαστήριο που έγινε στις 21 Μαΐου 2024 αποφάνθηκε ότι είναι αναρμόδιο να αποφασίσει καθώς το ναυάγιο έγινε σε διεθνή ύδατα και κήρυξε αθώους τους κατηγορούμενους. Όμως μέχρι την ημέρα του δικαστηρίου οι μετανάστες βρίσκονταν σε κράτηση ενώ μετά την απόφαση 4 άτομα αφέθηκαν ελεύθερα μόλις στις 29 Μαΐου, 4 άτομα στις 7 Ιουνίου ενώ το τελευταίο κρατείται ακόμα κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου.

Οι επαναπροωθήσεις (τα γνωστά pushbacks) αποτελούν σταθερή πρακτική του ελληνικού κράτους εδώ και αρκετά χρόνια, κάτι που όμως το ίδιο αρνείται, παρά την πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που έχουν έρθει στη δημοσιότητα από μεγάλα δημοσιογραφικά μέσα του εξωτερικού και παρ’ όλη την κατακραυγή ακόμα και διεθνών οργανώσεων για την πρακτική αυτή. Και πέραν των pushbacks που γίνονται στο υδάτινο νεκροταφείο της Μεσογείου, (παράνομες) επαναπροωθήσεις γίνονται και από τον στρατό στον Έβρο αλλά και από τους διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, αλλά ακόμα και από τα αστικά κέντρα από τους ένστολους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. H Ευρώπη-φρούριο υψώνει τα τείχη της, με την Ελλάδα στον ρόλο του μαντρόσκυλου (έναν ρόλο που η ίδια αναλαμβάνει πρόθυμα, με το αζημίωτο φυσικά). Αυτό που γίνεται ξεκάθαρο είναι ότι η πολιτική της φύλαξης των συνόρων απαιτεί όλο και περισσότερους νεκρούς.
Φτωχοί μετανάστες σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας ως αποκλεισμένοι ενός συστήματος που προκαλεί πολέμους, κρίσεις και φτώχεια για τους πολλούς, ανεβαίνουν σε πλοία-κινούμενα φέρετρα διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Καθώς αυτοί οι άνθρωποι δε διαθέτουν τα χρήματα που απαιτεί το ελληνικό κράτος, για να γίνουν “golden visa” επενδυτές, γίνονται αναλώσιμοι και παράπλευρες απώλειες. Αυτό που πετυχαίνουν οι φράχτες του Έβρου δεν είναι η μείωση της μετανάστευσης, αλλά ουσιαστικά κατευθύνουν τους απελπισμένους σε πολύ πιο επικίνδυνα περάσματα με θανατηφόρες συνέπειες.

Αλλά ακόμα κι αν καταφέρουν να φτάσουν, αυτό που τους περιμένει είναι κλειστά κέντρα κράτησης, βασανισμοί, ξυλοδαρμοί, κλοπές από τα «όργανα της τάξης», εκδικητική καταστροφή των εγγράφων τους, ελλιπής πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μειωμένη πρόσβαση στο αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα στο άσυλο μέσω μιας σειράς νόμων που την περιόρισαν ξανά και ξανά γελοιοποιώντας στην πράξη κάθε έννοια «ανθρώπινου δικαιώματος» και «διεθνών συμβάσεων» (με κορυφή αθλιότητας τον τελευταίο νόμο για το άσυλο), αναγνώριση για πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τη Σομαλία, της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας (!), ρατσιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές, επιθέσεις στον δρόμο, μηδενική πρόσβαση στην αγορά εργασίας, μηδενική πρόσβαση σε ουσιαστικά προγράμματα ένταξης. Και όσοι “τυχεροί” καταφέρουν να βρουν δουλειά έρχονται αντιμέτωποι με άθλιες συνθήκες εργασίας, ανασφάλιστοι, ακόμα και με σφαίρες των αφεντικών όταν ζητούν τα μεροκάματα τους.
Οι ταλαιπωρημένοι, οι κυνηγημένοι εξαιτίας των πολέμων και των διώξεων κάθε εξουσίας και κάθε κράτους, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες/μετανάστριες, βρίσκονται στην καρδιά της αλληλεγγύης μας. Είναι ταξικά αδέρφια μας, το πιο υποτιμημένο, κακοπληρωμένο και επισφαλές μέρος της τάξης μας, βορά στα δόντια κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού. Είναι καθήκον μας να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά και την ελεύθερη μετακίνησή τους, σβήνοντας τις συνοριακές γραμμές που οι εξουσίες χάραξαν για τους υπηκόους τους, αλλά όχι για τα εμπορεύματα των αφεντικών και απαιτώντας άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών.

Απαιτούμε να σταματήσουν τώρα τα pushbacks. Απαιτούμε να ανοίξουν άμεσα τα σύνορα και να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες/μετανάστριες. Απαιτούμε την παροχή δημόσιας περίθαλψης και στέγης για όσους και όσες επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα και τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων για όσους και όσες επιθυμούν να μεταβούν σε λοιπές χώρες της Ευρώπης. Απαιτούμε να κλείσουν τώρα τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/μεταναστριών και να αρθούν τα κωλύματα στις διαδικασίες χορήγησης ασύλου, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και η αποστέρηση εργασιακών και προνοιακών δικαιωμάτων από τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Στο πλευρό πάντα των αδύναμων, των καταπιεσμένων, των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας, ντόπιοι και «ξένοι» ενώνουμε τα χέρια, υψώνουμε τις γροθιές μας.

ΣΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ – Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΝΙΞΕΙ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ PUSHBACKS

ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ

18:30, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

*Στηρίζουμε το μπλοκ της συνέλευσης Stop War on Migrants

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

1 ΧΡΟΝΟΣ ΑΠ’ ΤΟ ΈΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ, ΜΙΑ ΜΑΖΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ

Το ναυάγιο της Πύλου στις 14 Ιουνίου του 2023 δεν είναι παρά το δραματικότερο μέχρι τώρα αποτέλεσμα αμέτρητων επαναπροωθήσεων (pushbacks) μεταναστριών σε κάθε σημείο των ελληνικών συνόρων, μια πρακτική που εφαρμόζει το ελληνικό κράτος και όλη η Ευρώπη/φρούριο -σε θάλασσα και στεριά – εδώ και χρόνια.

Πέρα από το μέγεθος της τραγωδίας, οι τακτικές συγκάλυψης του ελληνικού κράτους δεν έλειψαν για άλλη μια φορά. Μόνο με τη διαφορά ότι εν προκειμένω, η έκταση που πήρε το θέμα στα διεθνή μέσα ήταν τεράστια με αποτέλεσμα ο κρατικός μηχανισμός να αδυνατεί να αποσιωπήσει και να μοντάρει και πάλι τα γεγονότα. Πρόκειται για επαναλαμβανόμενες πρακτικές που εφαρμόστηκαν με τον συνήθη ζήλο που διακατέχει το ελληνικό κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως στο έγκλημα των Τεμπών, στις πυρκαγιές, στις γυναικοκτονίες, στα πογκρόμ.

Το κράτος προσπαθεί κάθε φορά να αποποιηθεί οποιαδήποτε ευθύνη, που στην πραγματικότητα πολύ ξεκάθαρα φέρει, αποπροσανατολίζοντας την προσοχή της κοινής γνώμης με το να μετακυλύει πλήρως το φταίξιμο είτε σε “ανθρώπινα λάθη”, όπως έγινε με τον σταθμάρχη, με τα θύματα πλήθους έμφυλων επιθέσεων και γυναικοκτονιών, είτε σε ευάλωτες μειονοτικές ομάδες, όπως είδαμε να γίνεται με τους μετανάστες στον Έβρο, που άλλοι κατηγορήθηκαν και διαπομπεύτηκαν για εμπρησμό από διάφορα φασιστοειδή και άλλοι βρήκαν τραγικό θάνατο. Στην περίπτωση του δολοφονικού ναυαγίου, 9 επιζήσαντες μετανάστες κατέληξαν να κρατούνται για 11 μήνες με την κατηγορία της διακίνησης. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί δεν πνιγούν στο Αιγαίο, αν δεν σκοτωθούν στον Έβρο, ή αν δεν φυλακιστούν σε camps ή κελιά, καταλήγουν έτσι κι αλλιώς να διώχνονται από σύνορα σε σύνορα ή να δουλεύουν σε συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς για να επιβιώσουν.

Και εκεί ως επιπρόσθετη συνέπεια στις δυσκολίες και τους κινδύνους που βιώνουν τέτοιες ομάδες, όλες αυτές οι πολιτικές, πολύ στοχευμένα, φροντίζουν να καλλιεργήσουν τον ρατσισμό, το φόβο, τον αποκλεισμό απέναντι στον ξένο, τη μετανάστρια, το ρομά. Να τους φέρουν στη θέση του εχθρού στα μάτια των κατώτερων τάξεων, που ζει σε παρόμοιες συνθήκες φτώχιας, ανελευθερίας και συνεχούς υποβάθμισης της ζωής του, με στόχο τελικά να δημιουργείται ένας μόνιμος διχασμός.

Γίνεται ξεκάθαρο ότι οτιδήποτε δε συγκλίνει με τις αρχές και τα πρότυπα που οι κυβερνήσεις προσπαθούν να επιβάλλουν θα πνίγεται, θα καταστέλλεται, θα εκκενώνεται, θα αποσιωπάται. Απέναντι λοιπόν στη θανατοπολιτική που ολοένα και πιο ξεκάθαρα και ανοιχτά ακολουθείται πλέον απ’ το ελληνικό κράτος και κάθε κράτος, εμείς προτάσσουμε την ανάγκη για κοινούς αυτοοργανωμένους αγώνες ντόπιων-μεταναστριών, την αξιακή πολιτική και υλική στήριξη σε κάθε βαλλόμενη ομάδα και τη διεκδίκηση ενός κόσμου που χωρά όλες και όλους τους κατατρεγμένους αυτής της γης, με όρους ισότιμους και αλληλέγγυους, για μια ζωή ελεύθερη και αξιοπρεπή.

Ρομά και μετανάστριες να ζούμε, να αγωνιζόμαστε μαζί

Απ’τη Μεσόγειο έως του Έβρου τον φράχτη

μέχρι τα σύνορα της γης να γίνουν όλα στάχτη

ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/6, 18:30

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Η κρατική δολοφονία εκατοντάδων μεταναστ(ρι)ών στα ανοιχτά της Πύλου τον Ιούνη του 2023 δεν πρέπει να ξεχαστεί και δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη. Η αρχική προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος με τη δίωξη επιζώντων του ναυαγίου ως «διακινητών» κατέρρευσε. Το λιμενικό, η Frontex και η κυβέρνηση πρέπει να λογοδοτήσουν στην κοινωνία και στα δικαστήρια.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΙΟΥΝΗ, 18:30, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Την Παρασκευή 14 Ιουνίου συμπληρώνεται 1 χρόνος από το ρατσιστικό έγκλημα της Πύλου, το οποίο στοίχισε τη ζωή 600 προσφύγων.

Το ΝΑΡ, η ν.Κ.Α. και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούν και συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις που οργανώνονται σε μια σειρά πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού ενάντια στη συνέχιση της δολοφονικής πολιτικής ΕΕ-Κυβερνήσεων, ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος.

Το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα παλεύουν για να μπει τέλος στις πολιτικές που έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο σε θάλασσα θανάτου, για να σταματήσουν τώρα οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που αναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να καταφύγουν στην προσφυγιά. Κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, Όχι στις δολοφονικές επαναπροωθήσεις, στις επιχειρήσεις αποτροπής και στους φράχτες.

Να καταδικαστεί η πολιτική της Ευρώπης-Φρούριο, η Ε.Ε. του πολέμου και του ρατσισμού, της frontex. Να καταδικαστεί η συνένοχη και συμμέτοχη κυβέρνηση της ΝΔ και η πολεμική-ρατσιστική πολιτική της, να βάλουμε φρένο στην ακροδεξιά και τις εθνικιστικές-ρατσιστικές σκοταδιστικές αντιλήψεις που δηλητηριάζουν τους λαούς στην ΕΕ και τη χώρα μας. Να δυναμώσουμε το αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα για να σταματήσουν οι πόλεμοι και οι προετοιμασίες που οδηγούν σε κοινωνική καταστροφή και νέες τραγωδίες τους λαούς.

Την Παρασκευή 14 Ιουνίου διαδηλώνουμε μαζικά και απαιτούμε μαχητικά:

• Οι ζωές των προσφύγων μετράνε!
• Ρίξτε τον φράκτη στον Έβρο!
• Σταματήστε τα pushbacks!
• Σταματήστε τις μαζικές δολοφονίες!
• Άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες!
• Κάτω η μεταναστευτική συμφωνία της ΕΕ!
• Όχι στους πολέμους και τις επεμβάσεις.
• Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στις πολεμικές επιχειρήσεις-Έξω από ΕΕ-ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι Βάσεις.
• Κάτω ο ρατσισμός, ο εθνικισμός και ο φασισμός
• Αλληλεγγύη και κοινή πάλη των Λαών, Ειρήνη, Ελευθερία, Διεθνισμός.

Καλούμε την Παρασκευή 14/6:

• Αθήνα, Προπύλαια, 7.00 μμ
• Θεσσαλονίκη, Άγαλμα Βενιζέλου 7.00 μμ
• Πάτρα, Πλατεία Γεωργίου 7.00 μμ
• Γιάννενα, Περιφέρεια, 6.30 μμ
• Βόλος, Πλατεία Ελευθερίας,7.00 μμ
• Ξάνθη, Κεντρική Πλατεία 7.00 μμ
• Χανιά, Πλατεία Αγοράς 7.00 μμ
• Ηράκλειο, Λιοντάρια, 6.30 μμ
• Στις ελληνικές Πρεσβείες και Προξενεία στο Λονδίνο, Παρίσι, Κοπεγχάγη, Χάγη, Βαρσοβία, Βαρκελώνη
• Σάββατο 15/6 Καλαμάτα, κεντρική Πλατεία, 6.00 μ.μ.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει και συμμετέχει στις κινητοποιήσεις την Παρασκευή 14 Ιούνη στον ένα χρόνο από το ρατσιστικό έγκλημα – ναυάγιο της Πύλου

και τον πνιγμό 600 προσφύγων

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει και συμμετέχει στις πανελλαδικές και διεθνείς κινητοποιήσεις την Παρασκευή 14 Ιούνη στον ένα χρόνο από το ρατσιστικό έγκλημα – ναυάγιο της Πύλου και τον πνιγμό 600 προσφύγων.

Το σαπιοκάραβο που επέβαιναν οι πρόσφυγες βούλιαξε μετά από ανατροπή την οποία προκάλεσε η βίαιη ρυμούλκησή του από το  σκάφος 920 του Λιμενικού Σώματος για να απωθηθεί προς την Ιταλία.

Συνένοχοι στο ρατσιστικό έγκλημα είναι η κυβέρνηση της ΝΔ και η ΕΕ. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να μείνει ατιμώρητο! Η αθώωση των 9 προσφύγων στη δίκη της Καλαμάτας είναι μόνο η αρχή!

Ανοιχτά σύνορα, άσυλο και στέγη για την προσφυγιά. Όχι στην Ευρώπη-φρούριο. Να καταργηθεί η FRONTEX. Ενάντια στη ΕΕ της φτώχειας, του πολέμου, του ρατσισμού!

Καλούμε τα εργατικά σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές οργανώσεις να βρεθούμε όλοι μαζί, την Παρασκευή 14 Ιούνη, στο πλευρό των επιζώντων του ναυαγίου απαιτώντας την τιμωρία των δολοφόνων!

• Αθήνα, Προπύλαια, 7μμ
• Θεσσαλονίκη, Άγαλμα Βενιζέλου 7μμ
• Πάτρα, Πλατεία Γεωργίου 7μμ
• Γιάννενα, Περιφέρεια, 6.30μμ
• Βόλος, Πλατεία Ελευθερίας,7μμ
• Ξάνθη, Κεντρική Πλατεία 7μμ
• Χανιά, Πλατεία Αγοράς 7μμ
• Ηράκλειο, Λιοντάρια, 6.30μμ

Στις ελληνικές Πρεσβείες και Προξενεία στο Λονδίνο, Παρίσι, Κοπεγχάγη, Χάγη, Βαρσοβία, Βαρκελώνη

Παρά την προσπάθεια συγκάλυψης των ΜΜΕξαπάτησης, αποδείχθηκε πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, γνώριζε για το ναυάγιο και επέλεξε να μην διασώσει τους πρόσφυγες. Ούτε ένα στέλεχος της κυβέρνησης δεν έκατσε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, συνεχίζοντας να απολαμβάνουν ένα καθεστώς ατιμωρησίας, όπως έκαναν με τα Τέμπη και όλα τα σκάνδαλα που είναι μπλεγμένοι γαλάζιοι βουλευτές και «φίλοι» τους. Αντ’ αυτού, 9 Αιγύπτιοι διασωθέντες από το ναυάγιο, σέρνονται σε δικαστήρια και φυλακές με τις κατηγορίες για διακίνηση μεταναστών και πρόκληση ναυαγίου. Και παρά το ότι αθωώθηκαν από το δικαστήριο, συνεχίζουν και παραμένουν κρατούμενοι.

• · Όχι στην συνέχιση της ρατσιστικής πολιτικής της ΕΕ – κυβερνήσεων. Καμία επαναπροώθηση. Δικαίωμα για όλους στο άσυλο
  
• · Όχι στον φράχτη στον Έβρο, στην Frontex, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων. Σύνορα ανοιχτά, χαρτιά για όλους.
  
• · Κοινός αγώνας των εργατών ενάντια σε Ρατσισμό, Πόλεμο και Ιμπεριαλισμό.

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 14/06, 18:30, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ – ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου 2023, νοτιοδυτικά της Πύλου βυθίζεται ένα πλοίο στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 άτομα ενώ 80 από τους επιβαίνοντες ανασύρθηκαν νεκροί.

Δε μιλάμε για καμία τραγωδία, για καμία ατυχία. Το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου είναι μαζική κρατική δολοφονία. Ο τεράστιος αριθμός νεκρών και αγνοούμενων, η αδιαφορία των -επί ωρών- ενήμερων για την κατάσταση του αλιευτικού και των επιβαινόντων ελληνικών αρχών, η επιχείρηση ρυμούλκησης του σκάφους από το Λιμενικό για να το απομακρύνει από την περιοχή αρμοδιότητας διάσωσης του που επέφερε τελικά τη βύθισή του αποδεικνύουν ξεκάθαρα την εγκληματική διαχείριση του ελληνικού κράτους. Και όταν αυτό το βασανιστήριο τελείωσε ξεκίνησε ένα νέο. Όσοι/ες επέζησαν στάλθηκαν σε κέντρα κράτησης, ενώ η κυριαρχία, σε μια σαθρή προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος αποφάσισε να στήσει ένα αβάσιμο κατηγορητήριο ενάντια σε 9 από τους επιζώντες, προσάπτοντας τους όλη την ευθύνη για το ναυάγιο, και ξεπλένοντας τον πραγματικό υπεύθυνο, δηλαδή το ίδιο το κράτος. Στις 21 Μάη 2024 πραγματοποιήθηκε η δίκη των 9 επιζώντων μεταναστών, με τους κατηγορούμενους να κρίνονται αθώοι.

Όσοι πρόσφυγες και μετανάστριες έρχονται στην Ελλάδα, είτε προερχόμενοι από εμπόλεμες περιοχές είτε εκδιωγμένοι λόγω κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών διαφορών, καλούνται να αντιμετωπίσουν την πολύ καλά οχυρωμένη «Ευρώπη Φρούριο». Η συνθήκη αυτή ξεκινάει από τον 92 εκατομμυρίων ευρώ αξίας φράχτη του Έβρου και φτάνει μέχρι το βύθισμα πλοίων που μεταφέρουν πρόσφυγες, όπως στην προκειμένη περίπτωση της Πύλου. Η Ε.Ε πίσω από το προσωπείο της «ενότητας» μεταξύ των χωρών της, προσπαθεί να κρύψει το τι συμβαίνει στα σύνορα και στους φράχτες της, είτε είναι χερσαίοι είτε υδάτινοι. Οι συνθήκες κράτησης διαβίωσης των μεταναστών είναι απάνθρωπες και εγκληματικές, τρανταχτά παραδείγματα αυτά της Λέσβου και του Ελαιώνα, όπου χιλιάδες άνθρωποι μένουν σε σκηνές, χωρίς την πρόσβαση σε πρώτες ανάγκες, όπως το φαγητό και την περίθαλψη.

Ένα χρόνο μετά και η θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους είναι ακόμα ευδιάκριτη. Από την τραγική μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, από την έμπρακτη στήριξη του κράτους του Ισραήλ που εξαπολύει τον θάνατο σε ολόκληρο τον Παλαιστινιακό λαό, από τις δολοφονίες Ρομά από τα ένστολα καθάρματα και αμέτρητα ακόμα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι ο κρατικός μηχανισμός κατορθώνει μόνο να εξοντώνει τους καταπιεσμένους. Η ανθρώπινη ζωή δεν υπολογίζεται και δεν έχει καμία αξία, στον βωμό του κέρδους και του καπιταλισμού.

Εμείς, ως αναρχικοί/ές βρισκόμαστε πάντα στο πλευρό των μεταναστριών, πάντα στο πλευρό των καταπιεσμένων. Παλεύουμε και αγωνιζόμαστε ενάντια στην πλήρη απαξίωση των ζωών μας, ενάντια στην θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου.

Να γκρεμίσουμε σύνορα και φράχτες, για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης.

Κοινή μας γλώσσα η διεθνιστική αλληλεγγύη.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΞΕΝΟΙ – ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ

ΣΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere

14 ΙΟΥΝΗ. ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 1 ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ- ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ:

• ΑΘΗΝΑ: 19.00 Προπύλαια
• ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 18:30 Άγαλμα Βενιζέλου

Το ελληνικό κράτος, η ΕΕ-φρούριο, η Frontex ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

1 χρόνο μετά την δολοφονία πολλών εκατοντάδων μεταναστ(ρι)ών, από την σκόπιμη αδιαφορία των λιμενικών αρχών, που για πάνω από 16 ώρες είχαν ενημερωθεί ότι αυτοί οι άνθρωποι κινδύνευαν και επέλεγαν να μην τους διασώσουν. 1 χρόνο μετά το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στο οποίο έχασαν τη ζωή τους πάνω από 600 άνθρωποι, το ταξικό μας καθήκον είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη στους επιζώντες και τις οικογένειες των νεκρών, όπως επίσης οφείλουμε να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών δολοφονημένων μεταναστών, δυναμώνοντας τους αγώνες και στοχοποιώντας τους πραγματικούς ενόχους αυτού του φριχτού εγκλήματος, που δεν είναι παρά το λιμενικό, η Frontex, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ελληνικό κράτος.

Η πολιτική της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε λειτουργεί σε 2 μέτωπα: το εξωτερικό και το εσωτερικό.

Στο εξωτερικό περιγράφεται μέσα από αιματηρές στρατιωτικές συρράξεις, ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις που προκαλούν, χρηματοδοτούν και συμμετέχουν ενεργά οι χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, καταστρέφοντας ολόκληρους λαούς για να μπορέσουν οι δυτικοί αποικιοκράτες να κερδοφορήσουν. Αυτήν την στιγμή, το δυτικό στρατόπεδο βρίσκεται συσπειρωμένο και συμμετέχει ταυτόχρονα σε δύο ενεργά πολεμικά μέτωπα, σε αυτό της Ουκρανίας, αλλά και στη σφαγή που επιχειρείται από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για γη και ελευθερία. Οι ευρωνατοϊκοί ιμπεριαλιστές, έχοντας ρημάξει κάθε ικμάδα από τον τόπο των φτωχοποιημένων λαών της Αφρικής και της Μ. Ανατολής, ωθούν τους απόκληρους αυτού του κόσμου στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η λεηλασία των ενεργειακών τους πόρων και των πρώτων τους υλών για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων, έχει για τίμημα φτώχεια, προσφυγιά, θάνατο και εκμετάλλευση.

Το εσωτερικό μέτωπο περιγράφεται και αυτό με μια ενιαία και γενικευμένη επίθεση σε όλα τα κομμάτια της εργατικής τάξης. Από τη μία, οι αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση των ριζοσπαστικών κινημάτων, μέσω ενιαίων Ευρωπαϊκών κατασταλτικών οδηγιών και μεθόδων (πχ. Ποινικοί κώδικες, απελάσεις, αντιτρομοκρατικοί νόμοι κ.α) κι από την άλλη η δολοφονική βία στους μετανάστες και στις μετανάστριες που τουςονομάζουν “εξωτερική απειλή”. Μια βία

που δέχονται καθημερινά, όσο αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που τους άφησαν τα οπλικά συστήματα και τα στρατεύματα των ιμπεριαλιστών. Μια βία που δέχονται καθώς απωθούνται από την Ευρώπη – Φρούριο, με την συνδρομή της Frontex, των συνοριοφυλάκων, του λιμενικού, του στρατού και της αστυνομίας, με τα χιλιάδες pushbacks και τις δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα του Αιγαίου και του Έβρου. Οι ξεριζωμένοι μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με κάθε λογής κυκλώματα σωματεμπόρων, διακινητών και λιμενόμπατσων που θησαυρίζουν στις πλάτες τους ενώ αυτοί που μπορεί να γλιτώσουν από αυτούς καταλήγουν κλεισμένοι μέσα στα κολαστήρια των κλειστών camps. Η Ευρώπη – φρούριο έχει δημιουργήσει μια γκρίζα ζώνη (ημι)παρανομοποίηση τους, για να τους χρησιμοποιεί ανά πάσα ώρα και στιγμή σαν φθηνό και με επισφάλεια εργατικό δυναμικό. Μέσα από το υπάρχον καθεστώς και τις αντιμεταναστευτικές ευρωπαϊκές νομοθεσίες, οι μετανάστες περνούν από μια συνθήκη αορατοποίησης, με τις ζωές τους να μην έχουν καμία αξία.

Την ευθύνη για τα δεκάδες ναυάγια στα ανοιχτά των θαλασσών της Μεσογείου την έχει η ΕΕ και οι επιταγές της προς τα κράτη-σύνορα της και που κάθε κυβέρνηση με χαρά εφάρμοζε. Την ευθύνη την έχει το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα που για το ξεπέρασμα της δομικής του κρίσης και την αύξηση του ποσοστού κέρδους του, προξενεί πολέμους, θάνατο, πείνα και προσφυγιά. Πρόκειται για το ίδιο σύστημα που αφήνει τους ανθρώπους της τάξης μας να πεθαίνουν σε υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, σε εργασιακά κάτεργα με μηδαμινά μέτρα ασφαλείας, σε πλημμυρισμένες πόλεις με ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά έργα, σε πυρκαγιές με ανεπαρκείς αντιπυρικές ζώνες και σε “απαρχαιωμένα” μέσα μαζικής μεταφοράς.

Οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών αποτελούν μονόδρομο, για να οικοδομήσουμε ένα κόσμο στο «μπόι των ονείρων και των ανθρώπων». Κοινοί αγώνες για στέγη, περίθαλψη, εργασία και παιδεία για κάθε μετανάστη και μετανάστρια είναι πιο αναγκαίοι παρά ποτέ. Κοινοί αγώνες απέναντι στις αντιμεταναστευτικές πολιτικές των αστικών κρατών και της ΕΕ, τους φράχτες, τα σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την κρατική βαρβαρότητα και την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Η ΕΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

Η μάχη για έναν κόσμο απαλλαγμένο από τη φρίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την παύση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μας βρίσκει δίπλα στους φτωχούς, στους κατατρεγμένους, στους βαθιά πληττόμενους αυτού του κόσμου. Να γκρεμίσουμε το σύστημα και τους μηχανισμούς του. Να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.

Όλοι & όλες στις διαδηλώσεις για τον 1 χρόνο από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα ανοιχτά της Πύλου, στην Αθήνα (19:00 Προπύλαια) και σε Θεσσαλονίκη (18:30 Άγαλμα Βενιζέλου).

Διαρκής Αγώνας ★ για την ταξική απελευθέρωση

ΑΘΗΝΑ

Η σφαγή της Πύλου από κράτος και ΕΕ δεν θα ξεχαστεί – Δικαιοσύνη για θύματα και επιζώντες! Stop pushbacks!

Πορεία την Παρασκευή 14 Ιουνίου 2024, 7μμ στα Προπύλαια

Ένας χρόνος από το ναυάγιο της Πύλου – ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία 600+ ανθρώπων – ένας χρόνος χωρίς δικαιοσύνη!

Στις 14 Ιουνίου 2023 περισσότερες/οι από 600 μετανάστ(ρι)ες σκοτώθηκαν όταν το σκάφος Adriana στο οποίο επέβαιναν ανατράπηκε, όταν οι ελληνικές αρχές, αντί να διασώσουν τους επιβάτες που κινδύνευαν, προσπάθησαν να το μετακινήσουν προς την Ιταλία. Όμως, παρά τη δημοσιότητα λόγω του μεγάλου αριθμού των νεκρών και την παρουσία διεθνών μέσων ενημέρωσης, ένα χρόνο μετά δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη για αυτό το αποτρόπαιο ρατσιστικό κρατικό έγκλημα.

Αντίθετα, το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση, έχοντας ήδη προσπαθήσει να συγκαλύψουν το κρατικό έγκλημα των Τεμπών, επιχειρούν να αποφύγουν και να αποποιηθούν τις ευθύνες λιμενικού και υπουργείων. Πρόσφατα, εννέα Αιγύπτιοι επιζώντες, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για “διακίνηση”, πρόκληση ναυαγίου και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και παρέμειναν προφυλακισμένοι για σχεδόν ένα χρόνο, αθωώθηκαν στη δίκη τους στην Καλαμάτα. Ακόμα και μετά από αυτό όμως, οι 9 της Πύλου δεν απελευθερώθηκαν, αλλά τέθηκαν υπό διοικητική κράτηση – μέχρι σήμερα μόνο τέσσερις από αυτούς είναι ελεύθεροι. Την ίδια ώρα, πολλοί από τους υπόλοιπους επιζώντες δεν έχουν λάβει άσυλο και εξακολουθούν να βρίσκονται σε στρατόπεδα όπως η Μαλακάσα, υπό άθλιες συνθήκες, χωρίς καμία υλική, ηθική ή ψυχολογική υποστήριξη. Η βία κατά των επιζώντων συνεχίζεται, αλλά η δικαστική υπόθεση κατά του λιμενικού δεν έχει προχωρήσει, παρόλο που είναι ένας από τους αληθινούς ενόχους, καθώς οι λιμενικοί όχι απλά δεν διέσωσαν τους επιβάτες του Adriana, αλλά προσπάθησαν να ρυμουλκήσουν το σκάφος, κίνηση μετά την οποία μετά το πλοίο άρχισε να βυθίζεται, ενώ στη συνέχεια καθυστέρησαν για ώρα να επέμβουν, ενώ οι άνθρωποι πνίγονταν.

Και παρά τη δημόσια κατακραυγή για τους 600 και πλέον νεκρούς, η άρνηση διάσωσης και οι δολοφονικές επαναπροωθήσεις (pushbacks) στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα Ελλάδας/ΕΕ παραμένουν η στρατηγική των ελληνικών αρχών και της Frontex. Ακόμα και μετά το κρατικό έγκλημα της Πύλου, έχουν σημειωθεί διάφορα θανατηφόρα ναυάγια στα ελληνικά σύνορα και τη θάλασσα, μερικά από τα οποία προκλήθηκαν άμεσα από βίαια pushbacks ή καταδιώξεις από την ελληνική ακτοφυλακή: πριν από δύο μήνες, στις ακτές της Χίου, έχασαν τη ζωή τους 3 κορίτσια ηλικίας έως 10 ετών, ενώ τουλάχιστον δύο ακόμα μετανάστες σκοτώθηκαν ακόμα πιο πρόσφατα, στη Σάμο και τη Σύμη. Σε ένα περιβάλλον αυξανόμενου φασισμού και κανονικοποίησης της ρατσιστικής βίας πρέπει να αγωνιστούμε μαζί με τις/τους μετανάστ(ρι)ες ενάντια στο δολοφονικό καθεστώς των συνόρων! Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των των οικογενειών των θυμάτων και των επιζώντων της κρατικής σφαγής της Πύλου και να απαιτήσουμε δικαιοσύνη!

• Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η κρατική συγκάλυψη δεν θα πετύχει και ότι η Πύλος δεν θα ξεχαστεί!
• Άμεση απελευθέρωση των υπόλοιπων πέντε επιζώντων που βρίσκονται υπό κράτηση!
• Τιμωρία των πραγματικών ενόχων: της ελληνικού λιμενικού, της Frontex και της κυβέρνησης!
• Όχι άλλα pushbacks! Να σταματήσουν οι καταδιώξεις και οι δολοφονίες ανθρώπων στα σύνορα!
• Άμεση πρόσβαση σε άσυλο, χαρτιά, αξιοπρεπή στέγαση, περίθαλψη και εκπαίδευση για όλους!
• Ελευθερία μετακίνησης για όλες/όλους/όλα!

Καλούμε στο ανοιχτό μπλοκ μας στην πορεία της 14ης Ιούνη στις 7μμ στα Προπύλαια!

Ανοιχτή Συνέλευση για το κρατικό έγκλημα στην Πύλο

[email protected]

THE STATE & EU MASSACRE OF PYLOS WILL NOT BE FORGOTTEN – JUSTICE FOR THE VICTIMS AND SURVIVORS! NO MORE PUSHBACKS!

PROTEST: FRIDAY 14 JUNE, 7PM, PROPYLEA

One year since the shipwreck of Pylos – one year since the state murder of 600+ people – one year without justice!

On 14 June 2023 more than 600 migrants were killed when their boat Adriana capsized after the authorities attempted to push them back to Italy instead of rescuing them from their already endangered boat. But despite the public attention and the international media presence due to the large death toll, no justice has been served for this atrocious and racist state crime.

Instead, the Greek state led by the New Democracy Government, already having tried to cover up the state crime of Tempi, attempts to evade and deflect its responsibilities, that of several ministries and the Greek Coast Guard. Recently, nine Egyptian survivors, who were scapegoated for this crime, were charged with ‘smuggling’, causing a ship wreck and forming a criminal organization and were kept in custody for almost a year, were acquitted at their trial in Kalamata. Even afterwards the Pylos 9 were not freed but put in detention centers – as of now only four of them are free. Meanwhile many of the other survivors have not been granted asylum and are still being held in camps such as Malakasa in miserable conditions, without any material, moral or psychological support. The violence against the survivors continues but the court case against the Greek Coast Guard has not proceeded even though it is one of the real culprits as the coastguards did not come to the rescue of Adriana’s passengers, tried to tow the boat (after which it began to sink) and then waited for another two hours to intervene while people were drowning.

And despite the public outrage about the 600+ deaths, the denial of rescue and deadly pushbacks at the sea and land borders of Greece/EU remain the strategy of the Greek authorities and Frontex. Even after the Pylos state crime, different deadly shipwrecks have taken place on the greek borders and sea, some of them directly caused by brutal pushbacks or pursuits from the greek coast guard: two months ago, on the shores of Chios, 3 girls aged up to 10 years old died, while at least two more migrants have died even more recently, near Samos and Symi. In an environment of rising fascism and the normalization of racist violence we must struggle with migrants against the deadly border regime! We must stand with the victims and survivors of the Pylos state massacre and their families and demand justice!

It is on all of us to ensure that the state cover-up will not succeed and that Pylos will not be forgotten!

• Immediate release of the remaining five survivors in detention!
• Punishment of the real culprits: the Greek Coast Guard, Frontex and the government!
• No more pushbacks! Stop the horror of chasing and murdering people at the borders!
• Immediate access to asylum, papers, decent housing, care and education for all!
• Freedom of movement for all!

We are calling for an open block in the protest on 14 June, starting at 7pm in Propylea!

Open Assembly against the State Crime at Pylos

Ένας χρόνος από τη μαζική δολοφονία στην Πύλο – Αγώνας ενάντια σε κράτη, κεφάλαιο, σύνορα

Ένα χρόνο πριν, τα ξημερώματα της Τετάρτης 14/6/2023, πραγματοποιήθηκε ακόμα μια κρατική-καπιταλιστική δολοφονιία ανοιχτά της Πύλου, με σχεδόν 600 νεκρούςμετανάστες/ριες, όταν το λιμενικό βύθισε το αλιευτικό σκάφος «Andrianna» που τους μετέφερε από τη Λιβύη. Μία δολοφονία που έρχεται να προστεθεί στην τεράστια μαύρη λίστα με πάνω από 28.000 νεκρούς, την τελευταία δεκαετία στη Μεσόγειο.

Το ναυάγιο της Πύλου αποτελεί συνδυαστικό αποτέλεσμα της κρατικής και καπιταλιστικής χρήσης και προώθησης του ρατσισμού, του πολεμικού σχεδιασμού των κρατών και των συνοριακών πολιτικών της Ε.Ε. Δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλλο. Οι μετανάστες/ριες να αναγκάζονται μέσα σε αυτές τις συνθήκες να περάσουν απο όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές, βρισκόμενες απέναντι στις δολοφονικές ενέγειες του Ελληνικού Λιμενικού.

Ταυτόχρονα, το κράτος στοχοποίησε, χωρίς στοιχεία και με πλαστές καταθέσεις, 9 από τους διασωθέντες βρίσκοντας στο πρόσωπό τους κάποια εξιλαστήρια θύματα για να συγκαλύψει τη δολοφονική του στρατηγική και κατηγορώντας τους ως διακινητές. Η μηντιακή φιγούρα του “διακινητή” που δημιουργεί έναν διαχωρισμό μεταξύ «μεταναστών-θυμάτων» και «μεταναστών-εκμεταλλευτών», είναι εντελώς άτοπη. Δεν υπάρχει κανένας «διακινητής», παρά μόνο κρατικές επιθέσεις και επαναπροωθήσεις.Έπειτα απο σχεδόν ένα χρόνο εγκλειμού σε διάφορες φυλακές της χώρας, στις 21/05/2024 το Τριμελές Εφετείο Καλαμάτας δήλωσε αναρμόδιο να κρίνει την υπόθεση.

Οι μετανάστριες και μετανάστες συνεχίζουν να αγωνίζονται απέναντι σε μια απάνθρωπη καθημερινότητα που βιώνουν από τη στιγμή που περνάνε τα σύνορα. Από την υποβάθμιση, εξαθλίωση, περιθωριοποίηση και εκμετάλλευσή τους μέχρι την εξόντωση όσων περισσεύουν, το ελληνικό κράτος, όπως και κάθε κράτος, εφαρμόζει μια κατασταλτική στρατηγική απέναντι στους/ις μετανάστες/ριες. Μια στρατηγική που παραμένει σταθερή ανεξαρτήτου κυβέρνησης. Με επιχειρήσεις σκούπα στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις. Με επαναπροωθήσεις και βυθίσεις σκαφών στο Αιγαίο με επεκτάσεις και θωρακίσεις του φράχτη στον Έβρο. Στις 10 Απριλίου το νέο σύμφωνο μετανάστευσης της ΕΕ, το οποίο συνυπογράφηκε και από την Ελλάδα, εντείνει την επίθεση στις μετανάστριες-ες:

• Οι εισερχόμενοι θα παραμένουν στα σύνορα της ΕΕ για 7 ημέρες χωρίς δικαιοδοσία ή πρόσβαση στο νομικό σύστημα, όπου θα αποφασίζεται η τύχη τους.
• Ετησίως, μόνο 30.000 μετανάστες θα γίνονται δεκτοί στην ΕΕ μέσω ποσόστωσης, ενώ τα κράτη που δε θα δέχονται τον αριθμό που τους αντιστοιχεί θα πληρώνουν000 ευρώ το άτομο για να τους φιλοξενήσει κάποιο άλλο κράτος.
• Μόνο το 2023, 1,3 εκατομμύρια άτομα ζήτησαν άσυλο, η οδηγία τα 30.000 φιλοξενούμενα άτομα είναι μόλις ένα μικρό μέρος του συνόλου, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να επαναπροωθούνται χωρίς νομική προστασία.
• Ο τροποπιημένος κανονισμός Eurodac ορίζει μία προκαταρκτική διαδικασία για την ταχεία εξέταση του προφίλ ενός αιτούντος άσυλο και την συλλογή βασικών πληροφοριών όπως η εθνικότητα, η ηλικία, τα δαχτυλικά αποτυπώματα και η εικόνα του προσώπου. Η βάση δεδομένων θα περιλαμβάνει επίσης ελέγχους υγείας και ασφάλειας.
• Τρεις ημέρες μετά την ψήφιση του νέου συμφώνου, 15 κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, ζήτησαν περαιτέρω σκλήρυνση των μέτρων, ενώ η Αγγλία έχει ήδη εφαρμόσει συμφωνία για τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης στη Ρουάντα για τη μεταφορά μεταναστών, ανεξαρτήτως εθνικότητας.

Η δολοφονική πολιτική Ε.Ε, Frontex και ΝΑΤΟ είναι αυτή που ξεριζώνει εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο: από την αποικιοκρατική παρέμβαση των Γάλλων στη Νέα Καληδονία, το μέτωπο της Ουκρανίας μέχρι και τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη από το Ισραηλινό κράτος. Απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα οι μετανάστες και μετανάστριες αντιστέκονται. Συγκεκριμένα, στις 26 Φεβρουαρίου, φυλακισμένοι μετανάστες στο κέντρο κράτησης Κορίνθου ξεκίνησαν απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για την κράτησή τους και απαιτώντας την απελευθέρωσή τους. Σε μια προσπάθεια να σπάσει την αντίστασή τους, το κράτος απειλεί επανειλημμένα τους απεργούς, έχει κατασχέσει τα κινητά τους τηλέφωνα, και έχει μεταφέρει πολλούς από αυτούς σε άλλα κέντρα κράτησης (ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ) όπως στην Αμυγδαλέζα και στη Δράμα, βάζοντας κάποιους στην απομόνωση και καταστέλλοντας βίαια εσωτερικές διαμαρτυρίες. Στις 20 Μαίου, 58 κρατούμενοι κυρίως απο την Αίγυπτο ξεκινούν απεργια πείνας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Αμυγδαλέζας, απαιτώντας την απελευθέρωση τους και αξιοπρεπής συνθήκες διαβίωσης. Ταυτόχρονα, ακολούθησε απεργία από τις μετανάστριες-εργάτριες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην επιχείρηση GI Express, καταγγέλλοντας περιπτώσεις αορατοποιημένης ρατσιστικής-ταξικής εκμετάλλευσης από μεγάλες πολυεθνικές όπως JUMBO, ZARA, LIDL και άλλες. H GI express είναι μιά μεγάλη επιχείρηση συσκευασίας και φορτοεκφόρτωσης που βρίσκεται στην περιοχή της Μάνδρας και μεταξύ των εργαζομένων που απασχολεί, βρίσκονται μετανάστες/στρίες απο τα camp της Ριτσώνας, του Σχιστού, ίσως και απο αλλού. Οι εργάτες/τρίες δουλεύουν για αυτήν ύπο καθεστώς «μαύρης» εργασίας, είτε με συμβάσης που δεν ανταποκρίνονται στους όρους με τους οποίους εργάζονται.

Η αλληλεγγύη στους/ις μετανάστ(ρι)ες περνά μέσα από το πόλεμο σε κάθε μορφή πατριωτισμού, εθνικισμού, ρατσισμού και μιλιταρισμού.Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες/α στους αγώνες μεταναστών/ριων, μέσα από κοινούς αγώνες . Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και έθνη, χωρίς εκμετάλλευση και εξουσία.

Κάλεσμα σε συγκέντρωση – πορεία 14 Ιουνίου στις 19:00 στα Προπύλαια

Στο φράχτη του Έβρου, στον πάτο του Αιγαίου χτίζεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών & Συντρόφων/ισσών για την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στην Πύλo

One Year since the Mass Killing in Pylos – Fight against States, Capital, and Borders

A year ago, in the early hours of June 14, 2023, another state-capitalist murder took place off the coast of Pylos, resulting in nearly 600 dead migrants when the coast guard sank the fishing vessel “Andrianna” carrying them from Libya. This murder adds to a huge list of over 28,000 dead in the Mediterranean over the past decade.

The Pylos tragedy is a combined result of state and capitalist promotion of racism, war planning, and EU border policies. Migrants are forced to take increasingly dangerous routes facing deadly actions by the Greek Coast Guard.

Meanwhile, the state targeted 9 survivors without evidence, using false statements, and labeling them as smugglers to cover up its murderous strategy. The media portrayal of “smugglers” creating a divide between “victim-migrants” and “exploiter-migrants” is entirely misplaced. There are no “smugglers,” just state attacks and pushbacks. After nearly a year in various prisons, on May 21, 2024, the Kalamata Court of Appeals declared itself unfit to judge the case.

Migrants continue to fight against the inhumane everyday reality they face from the moment they cross the borders. From degradation and exploitation to the extermination of those deemed surplus, the Greek state, like every state, employs a repressive strategy against migrants, regardless of the government. This includes sweep operations in downtown Athens and other cities, pushbacks, and the sinking of vessels in the Aegean, with reinforcements of the fence at Evros. On April 10, the new EU migration pact, which Greece also signed, intensified attacks on migrants:

• New arrivals will stay at the EU borders for 7 days without legal rights, where their fate will be decided.
• Annually, only 30,000 migrants will be accepted into the EU through quotas, with states that do not take their assigned number paying 20,000 Euros per person to host them elsewhere.
• In 2023, 1.3 million people sought asylum; the directive for 30,000 hosted individuals represents only a small portion of the total, resulting in the remainder being pushed back without legal protection.
• The modified Eurodac regulation sets a preliminary procedure for rapidly examining an asylum seekers profile and collecting basic information like nationality, age, fingerprints, and facial image, including health and security checks.
• Three days after the new pact was voted, 15 states, including Greece, requested further tightening of measures, while England had already implemented an agreement to create concentration camps in Rwanda for transporting migrants, regardless of nationality.

The murderous policy of the EU, Frontex, and NATO uproots millions worldwide: from French colonial intervention in New Caledonia, the front in Ukraine, to the genocide in Palestine by the Israeli state. Against state-capitalist brutality, migrants resist. Specifically, on February 26, detained migrants in the Corinth detention center started a hunger strike protesting their detention and demanding release. The state repeatedly threatened strikers seized their mobile phones and transferred many to other detention centers like Amygdaleza and Drama, placing some in isolation and violently suppressing internal protests. On May 20, 58 detainees, mainly from Egypt, began a hunger strike at the Amygdaleza concentration camp, demanding release, and decent living conditions. Simultaneously, a strike occurred by migrant workers in concentration camps at the GI Express operation, denouncing cases of invisible racist-class exploitation by large multinationals like JUMBO, ZARA, LIDL, and others. GI Express is a large packaging and unloading operation located in the Mandras area, employing migrants from camps like Ritsona and Schisto.

Solidarity with migrants involves fighting against all forms of patriotism, nationalism, racism, and militarism. We stand in solidarity with the struggles of migrants through joint struggles for a world without borders and nations, without exploitation and power.

Call for a gathering – demo on June 14 at 19:00 at the Propylaea

At the fence of Evros, at the bottom of the Aegean, the security of every European is being built

Open Assembly of Anarchists & Comrades against the State-Capitalist Murder in Pylos

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Στις 14 Ιούνη του 2023 βυθίστηκε στα ανοιχτά της Πύλου ένα αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες με σκοπό να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 ενώ 80 ανασύρθηκαν νεκροί. Ο τεράστιος αριθμός των αγνοουμένων σε συνδυασμό με τους νεκρούς μετανάστες αποκαλύπτει το μέγεθος της εγκληματικής διαχείρισης του συμβάντος από το ελληνικό κράτος, με δεδομένο ότι οι ελληνικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί αρκετές ώρες πριν για τον κίνδυνο, στον οποίο βρίσκονταν οι επιβαίνοντες του σκάφους αλλά και από το γεγονός ότι μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών που επέζησαν από το ναυάγιο αναφέρουν πως το λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σκάφος για να το απομακρύνει από την χωρική αρμοδιότητα διάσωσης του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα αυτό να βυθιστεί και η πλειοψηφία των επιβαινόντων να μην προλάβει να βγει από τα χαμηλότερα επίπεδα του σκάφους, όπως πολλές μητέρες με τα παιδιά τους. Παρ΄ όλες τις μαρτυρίες, το κράτος θα συλλάβει 9 από τους επιζώντες και θα τους προφυλακίσει με ένα σαθρό κατηγορητήριο, βασισμένο σε ελλειπή στοιχεία. Οι μαρτυρίες των επιζώντων, που καταλογίζουν τις ευθύνες για το ναυάγιο στις λιμενικές αρχές, δεν θα συμπεριληφθούν ποτέ στη δικογραφία. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το λιμενικό πήρε τις καταθέσεις των 9 επιζώντων θα αμφισβητηθούν από τους συνηγόρους τους. Οι επικοινωνίες, επίσημες και ανεπίσημες, μεταξύ υπηρεσιών, κυβερνήτη και θαλάμου επιχειρήσεων δεν θα καταγραφούν στη δικογραφία και στην ουσία θα εξαφανιστούν. Οι συσκευές κινητής τηλεφωνίας των διασωθέντων αποσπάστηκαν από το Λιμενικό Σώμα και «βρέθηκαν» ενάμιση μήνα αργότερα, «ξεχασμένες» πάνω στο πλοίο που ευθύνεται για τη ρυμούλκηση και το ναυάγιο και παραδόθηκαν, κατόπιν, στο Λιμεναρχείο Κυθήρων. Επίσης η προανακριτική εξέταση για το ναυάγιο θα διαρκέσει μόνο δύο ημέρες και θα κατατεθεί η δικογραφία στην ανακρίτρια, η οποία θα απορρίψει όλα τα αιτήματα των συνηγόρων υπεράσπισης για συμπλήρωση αποδεικτικών στοιχείων στη δικογραφία. Στις 21 Μάη 2024 είχε οριστεί η δίκη των 9 επιζώντων μεταναστών, η οποία και ολοκληρώθηκε την ίδια μέρα με τους κατηγορούμενους να κρίνονται αθώοι. Παρά την αθώωση των επιζώντων έγινε για ακόμη μια φορά φανερό οτι το κράτος επιχείρησε τόσο να μετακυλίσει τις δικές του ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στους ίδιους τους επιβαίνοντες όσο και να συγκαλύψει τη δολοφονική του δράση, βρίσκοντας ενόχους ανάμεσα στους κατατρεγμένους και τους απόκληρους.

Η αντιμεταναστευτική και δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης- φρούριο δεν είναι αποκομμένη από τη δολοφονία των μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου. Από την υπογραφή της συμφωνίας για την επέκταση του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να “αναβαθμιστεί” περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ’ επέκταση και της Ευρώπης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και τους καθημερινούς πνιγμούς ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, όπου στοιβάζονται και φυλακίζονται άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες χωρίς καμία ελευθερία μέχρι τα αστυνομικά πογκρόμ εναντίον τους μέσα στις πόλεις, οι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με την εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους, που στόχο έχει την αποτροπή εισόδου στην χώρα, παίρνοντας φυσικά την επιλογή της δολοφονίας ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό του πολέμου, της φτώχειας και της ανελευθερίας. Μια συνθήκη στην οποία βρίσκονται χιλιάδες εκτοπισμένοι, εξαιτίας των πολέμων που διεξάγουν τα πλανητικά αφεντικά στις χώρες τους, για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και τη διεύρυνση της σφαίρας επιρροής τους.

Η καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τον ξεριζωμό αποτελεί την προϋπόθεση για την εξασφάλιση της υπερσυσσώρευσης του πλούτου στα χέρια των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ και για την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων. Οι δολοφονικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές “αποτροπής” και η οικοδόμηση της Ευρώπης-Φρούριο αποτυπώνονται στους χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στους εγκλωβισμένους και στοιβαγμένους σε άθλιες συνθήκες στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους φυλακισμένους κάτω από ένα ειδικό ρατσιστικό καθεστώς εξαίρεσης. Τα “τείχη” που υψώνονται δεν χρησιμεύουν μόνο για να κρατήσουν με κάθε μέσο τους απόκληρους, τους “πλεονάζοντες πληθυσμούς” εκτός Ευρώπης, αλλά και για να οδηγήσουν τις κοινωνίες της Δύσης στην εμπέδωση του εκφασισμού στο εσωτερικό τους, στη δημιουργία μιας κοινωνικής συνθήκης φόβου, ελέγχου και μίσους με σκοπό την άρρητη αποδοχή της άγριας εκμετάλλευσής τους από τους κυρίαρχους.

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.

Γιατί η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασίστες μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς. Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.

Απέναντι στον χρεοκοπημένο κόσμο κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κυρίαρχοι στους καταπιεσμένους αυτής της γης, ως αναρχικοί/ές, αγωνιζόμαστε με όπλα μας την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, προτάσσοντας την οργάνωση της αντεπίθεσης των εκμεταλλευόμενων τάξεων για την ανατροπή του κόσμου του καπιταλισμού και του κράτους. Μαζί με τους ντόπιους, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω απέναντι στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την καταπίεση και την καθυπόταξη, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες. Ενάντια στον φασισμό, τη μισαλλοδοξία, τον πόλεμο, την καταστολή και την εκμετάλλευση η Υπόθεση της παγκόσμιας Κοινωνικής Επανάστασης, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας πάνω στα συντρίμμια του κόσμου της εξουσίας… είναι πάντα ζωντανή!

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-ΦΡΟΥΡΙΟ, ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΡΑΧΤΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ,
 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Διαδηλώσεις Παρασκευή 14 Ιούνη

Αθήνα: Προπύλαια, 19.00 | Θεσ/νίκη: άγαλμα Βενιζέλου, 18.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

ΠΟΡΕΙΑ έναν χρόνο μετά το μαζικό κρατικό έγκλημα στην Πύλο

Παρασκευή 14 Ιούνη, 7 μ.μ. Προπύλαια

ΕΝΑΝΤΙΑ

στη σύγχρονη αποικιοκρατία, το πλιάτσικο και τις πολεμικές επιχειρήσεις του ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου στις χώρες της περιφέρειας, που προκαλούν τη φτώχεια, τον πόνο, το θάνατο και τον ξεριζωμό εκατομμυρίων ανθρώπων

στο φασισμό του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναπτύσσεται στην ανατολική και νότια ευρωπαϊκή ζώνη, για να διακόψει μια αναπόφευκτη και ασυγκράτητη ώσμωση μεταξύ δυο κόσμων, που βρίσκονται σε σχέση κυριαρχίας – υποτέλειας, ώστε να την ελέγξει και να την επανακαθορίσει με συγκεκριμένους ρυθμούς ροής που θα ορίζονται απόλυτα από την απαίτηση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε εργατικά χέρια

στους δολοφόνους του Λιμενικού και της FRONTEX που προκάλεσαν, ανοιχτά της Πύλου, το μεγαλύτερο ναυάγιο της Μεσογείου και το θάνατο περισσοτέρων από 600 μεταναστριών και προσφύγων σε μια ακόμα μαζική εγκληματική επιχείρηση επαναπροώθησης από τα υδάτινα σύνορα του ελληνικού κράτους – συνοριοφύλακα της Ε.Ε.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ντόπιων, προσφύγων, μεταναστριών

αναρχική συλλογικότητα απόπειρα

Ένα χρόνο μετά την κρατική δολοφονία της Πύλου…

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

Στηρίζουμε τη διαδήλωση της Παρασκευής 14 Ιούνη με αρχική συγκέντρωση στις 7μμ στα Προπύλαια.

Θυμόμαστε ότι τρεις μήνες μετά την κρατική/καπιταλιστική δολοφονία των επιβατών της αμαξοστοιχίας στα Τέμπη, σημειώθηκαν 11 ακόμα Τέμπη στον βυθό της Μεσογείου, τουλάχιστον αν μιλήσουμε με αριθμητικούς όρους για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν. Θυμόμαστε το ναυάγιο της 14ης Ιουνίου 2023 στα ανοιχτά της Πύλου, με εκατοντάδες πνιγμένους ανθρώπους από Αφρική και Ασία, που έφερε στο προσκήνιο μια τραγική πραγματικότητα βαθύτερων δομών εξουσίας και καταπίεσης. Θυμόμαστε ότι το ναυάγιο προκλήθηκε από την ενεργή εμπλοκή και ευθύνη του ελληνικού λιμενικού. Θυμόμαστε ότι δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά αποτέλεσμα ενός ευρύτερου συστήματος που ρυθμίζει τη ζωή και τον θάνατο αυτών που βρίσκονται στα περιθώρια της κοινωνίας. Θυμόμαστε τα κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνώντων και το -υποκριτικά διακηρυγμένο από το ελληνικό κράτος- εθνικό πένθος.

Οι αφηγήσεις των κρατικών μηχανισμών και των μέσων ενημέρωσης, εστιάζουν στις ευθύνες των διακινητών, αποπροσανατολίζοντας από την ουσιαστική ευθύνη των ίδιων των κρατών. Η πολιτική της Ελλάδας και της Ε.Ε., όπως και άλλων χωρών, δημιουργεί συνθήκες που ωθούν αυτούς τους ανθρώπους σε επικίνδυνα θαλάσσια και χερσαία περάσματα, ενώ οι ενέργειες των ελληνικών αρχών, όπως οι επαναπροωθήσεις (pushbacks), επιδεινώνουν περαιτέρω την κατάσταση. Η θανατηφόρα αυτή πρακτική αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής ελέγχου και πειθάρχησης των πληθυσμών που θεωρούνται περιττοί ή απειλητικοί για την κρατική ασφάλεια και την καπιταλιστική τάξη.

Οι πρόσφυγες και μετανάστ[-ρι]ες δεν αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινες υπάρξεις με δικαιώματα, αλλά ως ανώνυμοι αριθμοί, αποσιωπώντας την ατομική τους αξία και την προσωπική τους ιστορία. Η υποτίμηση των ζωών τους αντικατοπτρίζει την ευρύτερη αντιμετώπιση των φτωχών και των καταπιεσμένων από το κράτος και το κεφάλαιο, που βλέπουν αυτούς τους πληθυσμούς ως αναλώσιμους και ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Επιπλέον, η συνεχής προσπάθεια του κράτους να κατασκευάσει εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς, είτε αυτοί είναι οι μετανάστες που επιδιώκουν μια καλύτερη ζωή, είτε όσοι/-ες αντιστέκονται στην εκμετάλλευσή τους, ενισχύει μια πολιτική φόβου και διαίρεσης. Αυτή η στρατηγική διασφαλίζει την αναπαραγωγή της εξουσίας μέσω του ελέγχου και της καταπίεσης, αποσπώντας την προσοχή από τις πραγματικές δομές εκμετάλλευσης.

Η δημιουργία ενός «βίου αβίωτου» για τους διασωθέντες μετανάστες είναι μέρος αυτής της στρατηγικής, καθιστώντας τους ένα ζωντανό παράδειγμα αποτροπής και φόβου για τους υπόλοιπους. Οι υπόλοιποι μπορεί να είναι και άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως οι Ρομά που δολοφονούνται εν ψυχρώ από μπάτσους, οι εργάτες/-τριες που δουλεύουν εντατικά υπό την απειλή της απόλυσης, οι νέοι/-ες που δουλεύουν εποχιακά σε συνθήκες δουλοπαροικίας, υπό την απειλή της ανεργίας και συνεπώς της μετανάστευσης. Στην καπιταλιστική κρεατομηχανή είμαστε όλοι/-ες μετανάστ[-ρι]ες.

Αυτοί που συμβάλλουν στην κόλαση επί γης των εκτοπισμένων είναι η Αστυνομία με καταγεγραμμένους ξυλοδαρμούς και εκατοντάδες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με ύποπτους θανάτους στα A.T. που ανακοινώθηκαν ως «αυτοκτονίες». Είναι το Λιμενικό με τις απαγωγές και τα pushbacks, αλλά και τις -επίσης καταγεγραμμένες σε βίντεο- προσπάθειες βύθισης σκαφών με μετανάστες. Είναι τα ΜΜΕ που διασπείρουν ρατσιστικό λόγο του κάθε λογής φασιστικού σκουπιδιού που μιλάει για σχέδιο ισλαμοποίησης της χώρας και για ορδές βαρβάρων εισβολέων- συμβάλλοντας έτσι στη διάχυση της τρομολαγνείας. Είναι το Δικαστικό Σύστημα που είτε αθωώνει τους εκμεταλλευτές των εργαζόμενων, οι οποίοι τους πυροβολούν στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας όταν ζητούν τα δεδουλευμένα τους, είτε κάνει τα στραβά μάτια στις παραβιάσεις εργατικής νομοθεσίας έπειτα από εργατικά ατυχήματα (ή πιο σωστά εργατικές δολοφονίες) στα εργοτάξια της ανάπτυξης και ποινικοποιεί κάθε μορφής αλληλεγγύη. Είναι το Εκπαιδευτικό Σύστημα που χωρίζει τα παιδιά σε σύνορα, θρησκείες και έθνη, στρατιωτικοποιώντας τη σκέψη τους. Είναι οι κάθε λογής ρατσιστές που παριστάνουν τους πολιτοφύλακες και τους αγανακτισμένους κατοίκους, αλλά παράλληλα κάνουν τη βρώμικη δουλειά του κράτους και των αφεντικών.

Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε όλες αυτές τις πρακτικές διαχείρισης ως μέρος ενός ευρύτερου πλαισίου εξουσίας και ελέγχου. Ενός συστήματος που ορίζει ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν. Να εναντιωθούμε στις δομές που επιτρέπουν και διαιωνίζουν αυτές τις τραγωδίες, αποκαλύπτοντας τις αφηγήσεις της εξουσίας τις οποίες επιδιώκουν να δικαιολογήσουν και να κανονικοποιήσουν. Μόνο έτσι μπορούμε να αρχίσουμε να αμφισβητούμε και να αντιστεκόμαστε στις θανατηφόρες λογικές που καθοδηγούν τη σύγχρονη πολιτική και καθορίζουν τις ζωές μας. Να πάρουμε ξεκάθαρη θέση ενάντια στα κράτη και τις δολοφονικές τους πολιτικές. Να σταθούμε ενάντια σε κάθε ρατσιστική φωνή. Να δείξουμε αλληλεγγύη στους ανθρώπους της τάξης μας. Να μην συνηθίσουμε τον θάνατο.

ΓΕΜΙΣΕ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΚΟΡΜΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ – ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Πρωτοβουλία εργαζομένων/ανέργων στα νότια

Παρεμβάσεις προπαγάνδισης της διαδήλωσης της Παρασκευής 16 Ιούνη (7μμ, Προπύλαια)

Κατά τις μέρες αυτές προχωράμε σε παρεμβάσεις με αφισοκόλληση και μοίρασμα κειμένων με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την κρατική δολοφονία εκατοντάδων μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου και μπροστά στη σχετική διαδήλωση της Παρασκευής 16 Ιούνη με αρχική συγκέντρωση στις 7μμ στα Προπύλαια.

Στο πλαίσιο των παρεμβάσεων αυτών κολλάμε την αφίσα Οι ζωές μας φθηνές, αναλώσιμες, περιττές;που ως Πρωτοβουλία εργαζομένων/ανέργων στα νότια κυκλοφορήσαμε τον περασμένο Δεκέμβρη. Επίσης, κολλάμε και κάποιες αφίσες της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών & Συντρόφων/ισσών για την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στην Πύλo. Ενώ, μοιράζουμε και το πρόσφατο σχετικό κείμενο της συλλογικότητάς μας.

Κάλεσμα – Συμμετοχή στην πορεία για τον έναν χρόνο από την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στην Πύλο

Στις 14 Ιουνίου του 2024, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την κρατική-καπιταλιστική μαζική δολοφονία περισσότερων από 600 μεταναστ(ρι)ών στα ανοιχτά της Πύλου. Το αλιευτικό σκάφος, που είχε ξεκινήσει από τη Λιβύη με κατεύθυνση την Ιταλία, επί ώρες υπό την επίβλεψη των ελληνικών αρχών και του λιμενικού, βυθίζεται παρασέρνοντας στον πνιγμό εκατοντάδες ανθρώπους που βρίσκονταν στα αμπάρια και το κατάστρωμά του. Το ελληνικό κράτος και οι μηχανισμοί του είχαν προειδοποιηθεί για τον άμεσο κίνδυνο που διέτρεχαν οι επιβαίνοντες στο πλοίο, πολλές ώρες πριν το ναυάγιο, και η επιλογή που πήραν ήταν –όπως μαρτυρούν οι διασωθείσες– να ρυμουλκήσουν το σκάφος εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων, ώστε να μην βρουν οι πρόσφυγες καταφύγιο σε ελληνικό έδαφος. Η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, συνήθης για τις ελληνικές αρχές, ήταν αυτή που δολοφόνησε τελικά εκατοντάδες ανθρώπους. Οι ενέργειες των δικαστικών και αστυνομικών αρχών που ακολούθησαν αποτελούν ένα μνημείο αυθαιρεσίας και συγκάλυψης των κρατικών ευθυνών, με αποκορύφωμα τη σύλληψη εννέα διασωθέντων ναυαγών ως διακινητές και υπεύθυνοι για την πρόκληση του ναυαγίου. Η αθώωσή τους, έναν χρόνο σχεδόν μετά το ναυάγιο, συνοδεύτηκε από επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μετανάστες έξω απ’ τα δικαστήρια της Καλαμάτας, όπου και διεξαγόταν η δίκη. Οι κινηματικές δυνάμεις που έσπασαν το τείχος της σιωπής γύρω από το θέμα της μαζικής αυτής δολοφονίας και συνέχισαν να αγωνίζονται για την ανάδειξη των εγκληματικών ευθυνών του ελληνικού κράτους έως και σήμερα αποτέλεσαν έναν από τους κύριους λόγους ανάσχεσης των δικαστικών μεθοδεύσεων σε βάρος των συλληφθέντων. Έως τώρα, όλοι -πλην ενός- οι κατηγορούμενοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι μετά και τη διοικητική κράτηση, η οποία τους επιβλήθηκε μετά την προφυλάκιση.

Το έγκλημα της Πύλου αποτυπώνει με τον πιο ώμο τρόπο τη ρατσιστική θανατοπολιτική που η ευρωπαϊκή ένωση και το ελληνικό κράτος εφαρμόζουν σε βάρος των προσφυγισσών και μεταναστών που επιχειρούν να εισέλθουν στην Ευρώπη-Φρούριο, δεν είναι παρά ένα έγκλημα ανάμεσα στα πολλά που διαπράττονται καθημερινά στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της Ελλάδας και της ΕΕ. Είναι όμως από αυτά που, λόγω του μεγάλου αριθμού των θυμάτων, δεν κατάφεραν να αποσιωπηθούν πλήρως, όπως συνήθως συμβαίνει. Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ρατσιστική, σκληρά αντιμεταναστευτική, αντιμετωπίζει τις ζωές των κατατρεγμένων ως απολύτως αναλώσιμες και άχρηστες όταν δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναθέρμανση της ευρωπαϊκής οικονομίας ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Η συνολική, εδώ και αρκετά χρόνια πλέον, μετατόπιση του ευρωπαϊκού πολιτικού φάσματος προς τα δεξιά παράγει –και αναμένεται να παράξει ακόμα περισσότερο– ολοένα και μεγαλύτερη θεσμοποίηση της ρατσιστικής κρατικής πολιτικής, την ίδια ώρα που στο εσωτερικό των κρατών-μελών της ΕΕ καλλιεργείται και ενδυναμώνεται η ακροδεξιά και η ξενοφοβική ρητορεία τόσο ως βασικά χαρακτηριστικά κοινωνιών που εκπαιδεύονται να ζουν υπό την απειλή ενός νέου διευρυμένου πολέμου, όσο και ως ασπίδα της κυριαρχίας απέναντι στη διάχυτη οργή των καταπιεσμένων, των αποκλεισμένων, των προλεταρίων, των φτωχοποιημένων μικρομεσαίων τάξεων των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Στην Ελλάδα, η επέκταση, μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων, του φράχτη στον Έβρο, οι παράτυπες και εν κρυπτώ δολοφονικές επαναπροωθήσεις από ξηρά και θάλασσα, η φυλάκιση σε κέντρα κράτησης υπό άθλιες συνθήκες, τα διαρκή αστυνομικά πογκρόμ στις πόλεις, η σχεδόν καθολική άρνηση παροχής ασύλου είναι σήμερα, εν πολλοίς, τα κυρία συστατικά της αντιμεταναστευτικής ευρωπαϊκής πολιτικής. Τα συστατικά αυτά, φιλτράρονται και ενισχύονται από μια νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση που θρέφεται από τη συντηρητική, εθνικιστική, ξενοφοβική ατζέντα και τη «θωράκιση» απέναντι στον εξωτερικό αλλά και τον εσωτερικό εχθρό.

Το ελληνικό κράτος, όντας μέλος της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, έχει βαθιά εμπλοκή στο ξαναμοίρασμα-αιματοκύλισμα του κόσμου που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια μέσα από τη σύγκρουση ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως συμβαίνει στην Ουκρανία εδώ και μια δεκαετία, αλλά και με την εξόντωση ολόκληρων λαών. Η γενοκτονία των Παλαιστινίων, που σφαγιάζονται από το ισραηλινό κράτος και τους συμμάχους του, συμβαίνει με τη στήριξη και του ελληνικού κράτους και είναι υποχρέωση του ανταγωνιστικού κινήματος να αντιπαρατεθεί με τους δήμιους της ιστορίας.

Ως αντιφασίστ(ρι)ες είμαστε πάντα στο πλευρό των αγωνιζόμενων, των κατατρεγμένων, των εκριζωμένων, των προσφύγων και των μεταναστριών. Είμαστε σε διαρκή σύγκρουση με τα κράτη και τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Απέναντι στους στρατούς, τον μιλιταρισμό, τον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό που παράγουν τις εξαθλιωμένες προσφυγικές ροές παγκοσμίως. Οι αόρατοι, οι κολασμένοι αυτού του κόσμου είναι τα θύματα των πολέμων, των διακρατικών ανταγωνισμών και της οικονομικής εκμετάλλευσης που υφίστανται πολλές περιοχές του πλανήτη από τον λεγόμενο «πρώτο κόσμο», που συσσωρεύει τον παγκόσμιο πλούτο. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ολοκληρωμένος μόνο και ως αντικρατικός, αντιπολεμικός, αντιιμπεριαλιστικός, αντικαπιταλιστικός αγώνας. Αγώνας για τη διεθνιστική αλληλεγγύη.

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ,ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ

Κάλεσμα – Συμμετοχή στην πορεία για τον έναν χρόνο από την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στην Πύλο

Παρασκευή 14/6, Προπύλαια, 7μμ

Αντιφασίστες/αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά

Να τιμωρηθεί η κυβέρνηση και η FRONTEX για το έγκλημα της Πύλου

Συμπαραστεκόμαστε στις εξακόσιες οικογένειες από το Πακιστάν, την Αίγυπτο, την Συρία καιτην Παλαιστίνη που θρηνούν για τον χαμό των αγαπημένων τους, οι οποίοι βρίσκονταν στοπλοιάριο Αδριάνα και κατέληξαν στον βυθό της Μεσογείου, στα ανοιχτά της Πύλου, στις 14Ιούνη 2023.

Οι επιζώντες του ναυαγίου καταγγέλλουν ότι το σαπιοκάραβο που επέβαιναν βούλιαξε μετάαπό ανατροπή την οποία προκάλεσε η βίαιη ρυμούλκησή του από σκάφος του Λιμενικού Σώματος για να απωθηθεί προς την Ιταλία.

Είμαστε στο πλευρό τους για δικαιοσύνη! Η κυβέρνηση της ΝΔ μαζί με την FRONTEX ήταν οιενορχηστρωτές αυτού του ρατσιστικού εγκλήματος στα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο. Δεν θααφήσουμε να μείνει ατιμώρητο!

• Να προχωρήσει η δίκη στο Ναυτοδικείο.
• Καμία συγκάλυψη από την ίδια κυβέρνηση που μπάζωσε τα Τέμπη και φόρτωσε την
  ευθύνη στον σταθμάρχη και στην Πύλο άρπαξαν τα κινητά των προσφύγων με τα
  βίντεο από το ναυάγιο.
• Άσυλο και στέγη για την προσφυγιά.
• Όχι στην Ευρώπη-φρούριο.

Συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο την Παρασκευή 14 Ιούνη, στις 7μμ, στα Προπύλαια και ενισχύουμε οικονομικά την καμπάνια για δικαιοσύνη για τα θύματα της Πύλου.

Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζόμενων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Πριν ένα χρόνο, το ελληνικό λιμενικό εφαρμόζοντας την αντιμεταναστευτική πολιτική του Ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βύθισε το πλοίο «Ανδριάννα», πνίγοντας παραπάνω από 600 μετανάστρες/τριες στα ανοιχτά της Πύλου. Καμία κρατική δολοφονία να μην μείνει αναπάντητη!

Στηρίζουμε την πορεία για τον ένα χρόνο από το ναυάγιο την Παρασκεύη 14/6 στις 19:00 στα Προπύλαια.

Γέμισε η Μεσόγειος κορμιά μεταναστών, είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών.

Αλληλεγγύη σε κάθε κατατρεγμένο/η. Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστριών/ων.

(Κείμενο που είχε γραφτεί τον Ιούλιο του 2023 https://athens.indymedia.org/post/1626044/ )

Μολόχα – Συνέλευση για Αυτοοργάνωση, Αντίσταση, Αλληλεγγύη στα Νότια

ΑΘΗΝΑ: 19.00 Προπύλαια

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 18:30 Άγαλμα Βενιζέλου

Το ελληνικό κράτος, η ΕΕ-φρούριο, η Frontex ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

1 χρόνο μετά την δολοφονία πολλών εκατοντάδων μεταναστ(ρι)ών, από την σκόπιμη αδιαφορία των λιμενικών αρχών, που για πάνω από 16 ώρες είχαν ενημερωθεί ότι αυτοί οι άνθρωποι κινδύνευαν και επέλεγαν να μην τους διασώσουν. 1 χρόνο μετά το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στο οποίο έχασαν τη ζωή τους πάνω από 600 άνθρωποι, το ταξικό μας καθήκον είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη στους επιζώντες και τις οικογένειες των νεκρών, όπως επίσης οφείλουμε να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών δολοφονημένων μεταναστών, δυναμώνοντας τους αγώνες και στοχοποιώντας τους πραγματικούς ενόχους αυτού του φριχτού εγκλήματος, που δεν είναι παρά το λιμενικό, η Frontex, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και το ελληνικό κράτος.

Η πολιτική της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε λειτουργεί σε 2 μέτωπα: το εξωτερικό και το εσωτερικό.

Στο εξωτερικό περιγράφεται μέσα από αιματηρές στρατιωτικές συρράξεις, ιμπεριαλιστικές πολεμικές επεμβάσεις που προκαλούν, χρηματοδοτούν και συμμετέχουν ενεργά οι χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, καταστρέφοντας ολόκληρους λαούς για να μπορέσουν οι δυτικοί αποικιοκράτες να κερδοφορήσουν. Αυτήν την στιγμή, το δυτικό στρατόπεδο βρίσκεται συσπειρωμένο και συμμετέχει ταυτόχρονα σε δύο ενεργά πολεμικά μέτωπα, σε αυτό της Ουκρανίας, αλλά και στη σφαγή που επιχειρείται από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για γη και ελευθερία. Οι ευρωνατοϊκοί ιμπεριαλιστές, έχοντας ρημάξει κάθε ικμάδα από τον τόπο των φτωχοποιημένων λαών της Αφρικής και της Μ. Ανατολής, ωθούν τους απόκληρους αυτού του κόσμου στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η λεηλασία των ενεργειακών τους πόρων και των πρώτων τους υλών για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων, έχει για τίμημα φτώχεια, προσφυγιά, θάνατο και εκμετάλλευση.

Το εσωτερικό μέτωπο περιγράφεται και αυτό με μια ενιαία και γενικευμένη επίθεση σε όλα τα κομμάτια της εργατικής τάξης. Από τη μία, οι αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση των ριζοσπαστικών κινημάτων, μέσω ενιαίων Ευρωπαϊκών κατασταλτικών οδηγιών και μεθόδων (πχ. Ποινικοί κώδικες, απελάσεις, αντιτρομοκρατικοί νόμοι κ.α) κι από την άλλη η δολοφονική βία στους μετανάστες και στις μετανάστριες που τους ονομάζουν “εξωτερική απειλή”. Μια βία που δέχονται καθημερινά, όσο αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που τους άφησαν τα οπλικά συστήματα και τα στρατεύματα των ιμπεριαλιστών. Μια βία που δέχονται καθώς απωθούνται από την Ευρώπη – Φρούριο, με την συνδρομή της Frontex, των συνοριοφυλάκων, του λιμενικού, του στρατού και της αστυνομίας, με τα χιλιάδες pushbacks και τις δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα του Αιγαίου και του Έβρου. Οι ξεριζωμένοι μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με κάθε λογής κυκλώματα σωματεμπόρων, διακινητών και λιμενόμπατσων που θησαυρίζουν στις πλάτες τους ενώ αυτοί που μπορεί να γλιτώσουν από αυτούς καταλήγουν κλεισμένοι μέσα στα κολαστήρια των κλειστών camps. Η Ευρώπη – φρούριο έχει δημιουργήσει μια γκρίζα ζώνη (ημι)παρανομοποίηση τους, για να τους χρησιμοποιεί ανά πάσα ώρα και στιγμή σαν φθηνό και με επισφάλεια εργατικό δυναμικό. Μέσα από το υπάρχον καθεστώς και τις αντιμεταναστευτικές ευρωπαϊκές νομοθεσίες, οι μετανάστες περνούν από μια συνθήκη αορατοποίησης, με τις ζωές τους να μην έχουν καμία αξία.

Την ευθύνη για τα δεκάδες ναυάγια στα ανοιχτά των θαλασσών της Μεσογείου την έχει η ΕΕ και οι επιταγές της προς τα κράτη-σύνορα της και που κάθε κυβέρνηση με χαρά εφάρμοζε. Την ευθύνη την έχει το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα που για το ξεπέρασμα της δομικής του κρίσης και την αύξηση του ποσοστού κέρδους του, προξενεί πολέμους, θάνατο, πείνα και προσφυγιά. Πρόκειται για το ίδιο σύστημα που αφήνει τους ανθρώπους της τάξης μας να πεθαίνουν σε υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, σε εργασιακά κάτεργα με μηδαμινά μέτρα ασφαλείας, σε πλημμυρισμένες πόλεις με ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά έργα, σε πυρκαγιές με ανεπαρκείς αντιπυρικές ζώνες και σε “απαρχαιωμένα” μέσα μαζικής μεταφοράς.

Οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών αποτελούν μονόδρομο, για να οικοδομήσουμε ένα κόσμο στο «μπόι των ονείρων και των ανθρώπων». Κοινοί αγώνες για στέγη, περίθαλψη, εργασία και παιδεία για κάθε μετανάστη και μετανάστρια είναι πιο αναγκαίοι παρά ποτέ. Κοινοί αγώνες απέναντι στις αντιμεταναστευτικές πολιτικές των αστικών κρατών και της ΕΕ, τους φράχτες, τα σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την κρατική βαρβαρότητα και την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Η ΕΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ

Η μάχη για έναν κόσμο απαλλαγμένο από τη φρίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την παύση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μας βρίσκει δίπλα στους φτωχούς, στους κατατρεγμένους, στους βαθιά πληττόμενους αυτού του κόσμου. Να γκρεμίσουμε το σύστημα και τους μηχανισμούς του. Να οικο

δομήσουμε μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.

Όλοι & όλες στις διαδηλώσεις για τον 1 χρόνο από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα ανοιχτά της Πύλου, στην Αθήνα (19:00 Προπύλαια) και σε Θεσσαλονίκη (18:30 Άγαλμα Βενιζέλου).

Διαρκής Αγώνας ★ για την ταξική απελευθέρωση

Εδώ πνιγμένοι, εκεί βομβαρδισμένοι, οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι!

Όλοι/ες στη διαδήλωση για τον έναν χρόνο από το μαζικό έγκλημα ελληνικού κράτους, Ε.Ε., Ιμπεριαλισμού στην Πύλο – Παρασκευή 14 Ιουνίου – 7 μ.μ. Προπύλαια – Συμμετέχουμε στο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης ενάντια στο κρατικό έγκλημα στην Πύλο]

Την Παρασκευή 14 Ιουνίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από το ναυάγιο στα ανοικτά της Πύλου, ένα από τα μαζικότερα εγκλήματα ελληνικού κράτους και Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είχε σαν αποτέλεσμα τον φρικτό θάνατο περισσότερων από 600 μεταναστ(ρι)ών προερχόμενων από χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ασίας, της Αφρικής. Ο εμβολισμός και εν τέλει η βύθιση από το ελληνικό λιμενικό του αλιευτικού σκάφους ‘Adriana’, επικύρωσε με τον πλέον εμφατικό τρόπο το δομικό ρατσισμό και τη διαρκώς εντεινόμενη αντιμεταναστευτική πολιτική και της Ε.Ε. και των κρατών της.

Ειδικότερα την τελευταία δεκαπενταετία, σε ένα πλαίσιο γενίκευσης των πολεμικών συρράξεων, όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και επεμβάσεων και έντασης της οικονομικής αφαίμαξης της καπιταλιστικής περιφέρειας, η θαλάσσια περιοχή της Μεσογείου έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο νεκροταφείο χιλιάδων κατατρεγμένων, οι οποίο άφησαν τις χώρες τους αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη της, μεταξύ των οποίων φυσικά και το ελληνικό, την ίδια ώρα που εμπλέκονται πολυεπίπεδα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, κλιμακώνουν ταυτόχρονα την πολιτική της στρατιωτικοποίησης της συνοριακής φύλαξης, βουτώντας έτσι διπλά τα χέρια τους μέσα στο αίμα, πάντα φυσικά στο βωμό της καπιταλιστικής αναπαραγωγής.

Σε μια ήπειρο, στην οποία σύμφωνα και με τα πρόσφατα αποτέλεσμα των εκλογών του Ευρωκοινοβουλίου, οι ακροδεξιές δυνάμεις αυξάνουν ραγδαία την επιρροή τους και παράλληλα μέσα σε ένα ευρύτερα τεταμένο πλαίσιο με την όξυνση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία και της συνέχισης της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού από το σιωνιστικό κράτος είναι μαθηματικά βέβαιο πως ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αν είναι “τυχεροί” και δεν πνίγουν η δολοφονηθούν θα έρχονται αντιμέτωποι με τις αξίες του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου. Φράχτες, Frontex, στρατόπεδα συγκέντρωσης και κέντρα επιλογής «χρήσιμης» ή «άχρηστης» εργατικής δύναμης, θεσμικός ή εξωθεσμικός ρατσισμός, κρατικά ή φασιστικά πογκρόμ και αιμοσταγή αφεντικά είναι από χρόνια έτοιμα να υποδεχτούν τους κολασμένους αυτής της γης.

Οι αντιμεταναστευτικές αντιπροσφυγικές πολιτικές του ελληνικού κράτους, πηγαίνουν χέρι χέρι με την ένταση της ταξικής επίθεσης στο εσωτερικό του, και βέβαια με την εντεινόμενη πολεμική προπαρασκευή του ελληνικού κράτους και την βαθύτερη πρόσδεση του στο ευρωνατοϊκό άρμα. Πρόκειται για πλήρως αλληλένδετες διαδικασίες. Η υποτίμηση-έως του σημείου της εξόντωσης – του μεταναστευτικού προλεταριακού δυναμικού αποτελεί όρο για την υποτίμηση της εργατικής τάξης συνολικά, η δε μετατροπή της χώρας σε νατοϊκό πολεμικό προγεφύρωμα απαιτεί στεγανοποιημένα σύνορα και γενικευμένη καταστολή στο εσωτερικό της, ενώ η θωράκιση των συνόρων και η εσωτερική ασφάλεια προϋποθέτει την όλο και μεγαλύτερη παρουσία αναβαθμισμένων μηχανισμών αποτροπής και ελέγχου καθώς και στρατού, ελληνικού και νατοϊκού. Και βέβαια κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω δεν είναι παρά η ένταση του κοινωνικού εκφασισμού, αφού ακριβώς αυτοί οι όροι, δίπλα στη ραγδαία φτωχοποίηση, αποτελούν το λίπασμα για την ανάπτυξη και την εδραίωση του φασιστικού φαινομένου.

Ένα χρόνο μετά το μαζικό έγκλημα ελληνικού κράτους και ΕΕ στην Πύλο, κατεβαίνουμε στο δρόμο για να τιμήσουμε τη μνήμη των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών ταξικών αδελφών μας που δολοφονούνται κάθε χρόνο στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης φρούριο, γνωρίζοντας καλά πώς η τιμή αυτή περνάει μέσα από τη σύγκρουση με το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τον ιμπεριαλισμό. Περνάει μέσα από τον αγώνα για τη συγκρότηση ενός διεθνιστικού μετώπου των λαών, τη μοναδική ικανή δύναμη να βάλει φρένο στις αντιμεταναστευτικές αντιπροσφυγικές στρατηγικές, τον πόλεμο, τη φτώχεια και το φασισμό.

Απο τα push backs στο Αιγαίο ως τους φράκτες στον Έβρο, στην Πολωνία και την Ουγγαρία, η Ε.Ε. και τα κράτη της δολοφονούν.

Να μην συνηθίσουμε την φρίκη και τον θάνατο – Κανένα έγκλημα ελληνικού κράτους, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιμπεριαλισμού να μην ξεχαστεί.

Οι Μετανάστες είναι αδέλφια ταξικά, στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά! Κοινοί αγώνες ντόπιων – μεταναστριών

Όλοι/ες στη διαδήλωση για τον έναν χρόνο από το μαζικό έγκλημα ελληνικού κράτους, Ε.Ε., Ιμπεριαλισμού στην Πύλο – Παρασκευή 14 Ιουνίου – 7 μ.μ. Προπύλαια – Συμμετέχουμε στο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης ενάντια στο κρατικό έγκλημα στην Πύλο]

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

ΠΑΤΡΑ

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ, ΣΤΙΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ-ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ KAI ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤA “PUSH BACKS” KAI ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/6 19.00 ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Αναρχική ομάδα “Δυσήνιος ίππος”

ΧΑΝΙΑ

Ένας χρόνος από τη μαζική κρατική δολοφονία στην Πύλο

Το ναυάγιο του αλιευτικού σκάφους Adriana, που τον Ιούνιο του 2023 μετέφερε περισσότερα από 700 άτομα από το Τομπρούκ της Λιβύης προς τις ιταλικές ακτές, είναι το πιο καταστροφικό με την άμεση εμπλοκή των ελληνικών αρχών. Ώρες μετά το σήμα κινδύνου που εξέπεμψε ανοιχτά της Πύλου, στο σημείο έφτασε το πλοίο του ελληνικού λιμενικού ΛΣ-920 από τα Χανιά, με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Μιλτιάδη Ζουριδάκη, χωρίς καμία πρόθεση διάσωσης. Αντίθετα, οι ελληνικές αρχές, στην προσπάθειά τους να το ρυμουλκήσουν προς τα ιταλικά χωρικά ύδατα, ώστε να φύγει από τη ζώνη ευθύνης της Ελλάδας, ανέτρεψαν το Adriana, με αποτέλεσμα τη βύθισή του. Τα μέλη του πληρώματος του ΛΣ-920 και ο κυβερνήτης Μ. Ζουριδάκης, το βράδυ της 14ης Ιουνίου δολοφόνησαν περισσότερες από 600 μετανάστριες και μετανάστες.*θα ακολουθήσει πολιτικό καφενείο

Παρασκευή 14/06 | 19:00 | πλατεία Αγοράς

Πορεία για τον έναν χρόνο από τη μαζική κρατική δολοφονία στην Πύλο

Δίκτυο Αναρχικών / Αντιεξουσιαστριών

ΞΑΝΘΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 14/06 | 19:00 | ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΞΑΝΘΗΣ

1 χρόνο από το κρατικό έγκλημα στην Πύλο, όπου το ελληνικό λιμενικό έπνιξε πάνω από 600 μετανάστες

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

Απέναντι στη θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους και της ΕΕ, να βάλουμε μπροστά

ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ/ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

για σύνορα ανοιχτά, ελεύθερη μετακίνηση και χαρτιά για όλους/ες, να κλείσουν όλα τα κέντρα κράτησης

ενάντια στα κράτη και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ξεριζώνει τους λαούς και έπειτα τους πνίγει στο Αιγαίο

ενάντια στην ταξική υποτίμηση, το φασισμό, το μιλιταρισμό και την πολεμική αναβάθμιση του ελληνικού κράτους που προετοιμάζει την ίδια μοίρα για όλους μας

Πέλοτο

ΚΑΛΑΜΑΤΑ

1 χρόνος από το Ναυάγιο της Πύλου ! …να μη συνηθίσουμε τη βαρβαρότητα

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΙΚΗΣΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το μεγαλύτερο κρατικό και ευρωπαϊκό ρατσιστικό έγκλημα στις θάλασσες της Μεσογείου μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο. Το ναυάγιο της Πύλου άφησε πίσω του πάνω από 600 νεκρούς, άντρες, γυναίκες και παιδιά, δεκάδες διασωθέντες χωρίς καμία πρόνοια, 9 επιζώντες που από το θάνατο βρέθηκαν στη φυλακή και εκατοντάδες συγγενείς και φίλους να αναζητούν δικαιοσύνη.

Στις 21 Μαΐου σημειώσαμε μια πρώτη νίκη στον αγώνα για απόδοση δικαιοσύνης: Το ελληνικό κράτος δεν τόλμησε να “δικάσει” τους 9 επιζώντες που είχε συλλάβει με σκοπό να φορτώσει σε αυτούς όλη την ευθύνη. Γιατί οι 9 δεν έμειναν μόνοι. Οι δικαστές, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στην δικαστική αίθουσα επρόκειτο να αποδειχθούν οι πραγματικές αιτίες του ναυαγίου και όχι όσα διοχετεύονταν στα δημοσιεύματα των “πετσωμένων” ΜΜΕ όπως οι στημένες κατηγορίες για διακίνηση προτίμησαν να εφαρμόσουν τους νόμους και να αθωώσουν τους 9 με συνοπτικές διαδικασίες. Η αλληλεγγύη αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα αυτής της νίκης.

Ξέρουμε σήμερα τι ακριβώς συνέβη: το ελληνικό κράτος, πιστό στο ρόλο του “μαντρόσκυλου” που του έχει αναθέσει η ΕΕ, περίμενε να νυχτώσει και αφού έδιωξε όσα πλοία είχε πρωτύτερα καλέσει κοντά στο αλιευτικό, έδεσε το σκάφος που κουβαλούσε πάνω από 700 ανθρώπους με σκοπό να το βγάλει από την ελληνική περιοχή ευθύνης για έρευνα και διάσωση. Αυτή η ενέργεια προκάλεσε την ανατροπή του αλιευτικού και το χαμό εκατοντάδων ανθρώπων. Είναι ολοφάνερο ότι αν ήθελαν να διασώσουν τους ανθρώπους θα τους είχαν μετεπιβιβασει σε διασωστικό σκάφος ή άλλα σκάφη από την πρώτη στιγμή που τους εντόπισαν. Αντί αυτού, έστειλαν περιπολικό (sic!) σκάφος στις 11 το βράδυ.

Το έγκλημα αυτό ήταν όμως προδιαγεγραμμένο. Οι πολιτικές των κλειστών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αντιμεταναστευτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, οι παράνομες επαναπροωθήσεις του λιμενικού, οι απάνθρωπες συμπεριφορές σε μετανάστες και πρόσφυγες σε κολαστήρια, όπως αυτό της Μόριας, δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν τις συνθήκες για τέτοιες τραγωδίες. Ακόμα και σήμερα αυτή η πολιτική προκαλεί ναυάγια με νεκρούς στα νησιά του Αιγαίου και στα σύνορα του Έβρου.

Οι αποτροπές που τόσο ξεδιάντροπα υπερασπίζεται ο Μητσοτάκης ισοδυναμούν με παράνομες και δολοφονικές επαναπροωθήσεις. Αλλά και όλες οι κυβερνήσεις που συμμορφώθηκαν στην ευρωπαϊκή πολιτική για τα σύνορα, έβαλαν το λιθαράκι τους για να συμβεί αυτό το έγκλημα. Κάθε φορά που κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας σε μια επανπροώθηση στα νησιά ή σε ένα ναυάγιο στο Αιγαίο, επιτρέπουμε να γίνει ένα τέτοιο έγκλημα.

Το έγκλημα αυτό πρέπει να αποτελέσει ορόσημο στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της απάνθρωπης πολιτικής που γεννάει νεκρούς στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της χώρας.

Έχουμε τώρα καθήκον να κάνουμε των αγώνα των επιζώντων και των συγγενών των νεκρών δικό μας αγώνα για να αποδοθεί δικαιοσύνη και να απαιτήσουμε να σταματήσει η δολοφονική συνοριακή βία. Να απαιτήσουμε να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί αυτής της δολοφονίας, προκειμένου να μην βρίσκονται στο μέλλον πρόθυμοι να “εκτελούν εντολές” των πολιτικών προϊσταμένων τους, όταν αυτές οδηγούν σε νεκρούς ανθρώπους. Είναι και δική μας ευθύνη να υψώσουμε ανάχωμα σε αυτές τις ρατσιστικές πολιτικές του θανάτου.

Γιατί όταν κονταίνει η αξία της ανθρώπινης ζωής, αυτό που συμβαίνει στους άλλους, θα έρθει για όλους.

Ελάτε να ενώσουμε τη φωνή μας

ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές

ενάντια στην υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής

ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας

ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΑΝΑΓΚΗ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ. Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.

Σάββατο 15/6/2024

18.00 ΠΟΡΕΙΑ από την κεντρική πλατεία

20.00 ΣΥΝΑΥΛΙΑ στο Πάρκο του Λιμενικού

Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας