Πάτρα, Δικαστήρια Πάτρας, 9:00 π.μ. : Δίκη συντρόφου για διαδήλωση ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών
Αθήνα, Κάτω Πολυτεχνείο, Εξάρχεια, 12:00 μ.μ. : Μικροφωνική Συγκέντρωση εν όψει Γενικής Απεργίας
Βόλος, 17:00 μ.μ. : Συγκέντρωση ενάντια στη συγκάλυψη του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος των Τεμπών
Αθήνα, Σταθμός ΜΕΤΡΟ Σεπολίων 18:30 μ.μ. : Συγκέντρωση και πορεία γειτονιάς για το έγκλημα στα Τεμπη
Αθήνα, Λέσχη”Αναιρέσεις”, 19:30 μ.μ. : Εκδήλωση: Από τα Τέμπη στο Νόβι Σαντ
Αθήνα:
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/τριών Αθήνας:
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Δύο χρόνια μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη που κινητοποίησε τον λαό αλλά και ξεγύμνωσε τους “βασιλιάδες” ξύνει μία ανοιχτή πληγή στο σώμα της κοινωνίας που μένει ανοιχτή εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες. Όσο και να προσπαθούν πολύ, να εξυμνήσουν το πέρασμα στην δημοκρατία, το κοινωνικό συμβόλαιο και την διάκριση των εξουσιών ξεχνάνε να αναφέρουν τα δεκάδες περιστατικά κρατικής ασυδωσίας και ατιμωρησίας. Από την δίκη των βασανιστών της Χούντας μέχρι το έγκλημα στα Τέμπη το αφήγημα περί ισονομίας και κράτους δικαίου μέρα με την μέρα αποδομείται από την ίδια την ζώσα πραγματικότητα.
Ήδη από τις πρώτες μέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη το σύνολο του κρατικού μηχανισμού κινητοποιήθηκε προκειμένου να συγκαλύψει τόσο τις ευθύνες του ίδιου, όσο και τα βαθύτερα αίτια της σύγκρουσης και της πυρκαγιάς που ακολούθησε. Την ώρα που η κοινωνική οργή πλημμύριζε τους δρόμους, μια σειρά από τοπικούς άρχοντες και κρατικούς υπαλλήλους σκύλευαν τους νεκρούς, μπαζώνοντας το σημείο της σύγκρουσης και μεταφέροντας παράνομα χώματα και ανθρώπινα λείψανα σε ιδιωτικά κτήματα. Ιατροδικαστές συνένταξαν πορίσματα που δήλωναν ότι όλοι οι επιβάτες πεθάναν ακαριαία όταν υπάρχουν ηχητικά ντοκουμέντα και μάρτυρες που αποδεικνύουν ότι άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί από την φωτιά που προκλήθηκε από την έκρηξη εύφλεκτων υλικών Αλλά πέρα από κάθε προσπάθεια συγκάλυψης και παραπληροφόρησης, το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος επέλεξε να αγνοήσει τις καταγγελίες των συλλογικών φορέων των σιδηροδρομικών όπου περιγράφονταν το προμελετημένο έγκλημα που ακολούθησε, είναι αδύνατον να ξεχαστεί και να γινει αποδεκτό.
Μετά από δεκαετίες κρατικής διαχείρισης των σιδηροδρομικών δικτύων και με την πολιτική βούληση και στόχευση αυτή η κρίσιμη υποδομή να κατακερματιστεί και να χρεωκοπήσει, όπως έγινε με πλήθος κρατικών παραγωγικών υποδομών (ΔΕΗ, ΛΑΡΚΟ, Αλουμίνιον), έτσι ώστε μετέπειτα όλα αυτά να χαριστούν σε ντόπιους και ξένους ιδιώτες όπως και έγινε την περίοδο των μνημονίων. Δεν είναι μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις που μας σκοτώνουν δηλαδη η λογική κέρδους – κόστους, αλλά η ίδια μετάθεση της κάλυψης των αναγκών μας στα χέρια του Κράτους και του Κεφαλαίου.
Σε αντίθεση με την ψευδαίσθηση για ένα «δίκαιο και κοινωνικό κράτος πρόνοιας» που καλλιεργείται από διάφορα κομμάτια της αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και ευρύτερα του δημοκρατικού τόξου, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά πως η με οποιονδήποτε τρόπο κρατική διαχείριση των κοινωνικών αγαθών μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει για την ίδια την κοινωνική βάση. Όχι λόγω μεμονωμένων διεφθαρμένων πολιτικών εκπροσώπων του, ούτε επιμέρους λάθος επιλογών από μεριάς του, αλλά λόγω της ίδιας της φύσης και των δομικών χαρακτηριστικών του κρατικού συστήματος, που δεν είναι άλλα από τον ολοκληρωτισμό, τον συγκεντρωτισμό και τον έλεγχο όλων των εκφάνσεων της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, την ολοένα ενίσχυση της εξουσίας του, την πειθάρχιση όλων και την τιμωρία σε όσους δε συμμορφώνονται προκειμένου να διαιωνίσει την παρασιτική του ύπαρξη με κάθε μέσο, κλείνοντας παράλληλα το μάτι στους ντόπιους και διεθνείς οικονονικούς άρχοντες. Το βλέπουμε όταν μέχρι και σήμερα οι σιδηρόδρομοι δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο ασφαλούς μετακίνησης έχοντας εμφανιστεί ήδη δύο περιστατικά παρολίγων μετωπιαίας συγκρουσης.
Αντίστοιχα αποτελέσματα είτε της εισχώρησης του Κεφαλαίου, είτε της κρατικής ανικανότητας να ανταπεξέλθουν στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες βλέπουμε σε όλα τα κοινωνικά αγαθά, όπως η παιδεία, που σε δημόσια πανεπιστήμια υπό κρατική διαχείριση, όπως το ΑΠΘ, ασανσέρ μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου μέσα στις ίδιες τις εστίες που μας έχει παραχωρήσει το κράτος ως δήθεν αρωγή. Το βλέπουμε όταν ταβάνια καταρέουν και αίθουσες πλημμυρίζουν όσο ένας τραυματισμένος άνθρωπος πεθαίνει γιατί δεν υπάρχουν ασθενοφόρα και γιατροί. Το βλέπουμε τώρα με την μετατροπή 22 σχολείων σε Ωνάσεια, όταν δημόσια σχολεία ξεπουλιούνται σε ομίλους και επενδυτές στο όνομα της ανάπτυξης αποκλείοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνικής βάσης από την πρόσβαση στην δημόσια και δωρεάν παιδεία. Το ίδιο βλέπουμε με τα όρια φοίτησης και τις επερχόμενες διαγραφές φοιτητών, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, την τράπεζα θεμάτων και όλες τις αντιεκπαιδευτικές κρατικές μεταρρυθμίσεις που εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, αφήνοντας τις κοινωνικές ανάγκες στο έλεος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Με την αξιολόγηση σχολικών μονάδων και την ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών, οι οποίες είναι εντελώς ενδεικτικές για τον τρόπο με τον οποίο το κράτος αντιλαμβάνεται την «πρόνοια» και την διαχείριση των κοινωνικων παροχών και αναγκών, χτυπώντας δηλαδή τους πιο ευάλωτους εκπαιδευτικούς και μαθητές και οδηγώντας στην υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και στο τέλος στο κλείσιμο σχολείων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανταγωνιστικές επιταγές της αγοράς. Και φυσικά, όποιος και όποια αντιστέκεται στην παραπάνω συνθήκη, είτε μεσω της απεργίας-αποχής, είτε με οποιοδήποτε άλλο μέσο αγώνα, καταστέλλεται άγρια, με ένα κρεσέντο πειθαρχικών και ποινικών διώξεων εκπαιδευτικών, φοιτητών και μαθητών τους τελευταίους μόνο μήνες να έχει σαρώσει τις προσπάθειες συλλογικής και ατομικής αντίστασης, όπου αυτές εκδηλώνονται.
Το ίδιο το κράτος που δολοφόνησε τους 57 ανθρώπους στα Τέμπη έρχεται μετέπειτα και αυτοανακηρύσσεται ως ο μόνος υπεύθυνος να αποδώσει “δικαιοσύνη” μέσα από τους θεσμούς του, μέσα δηλαδή από τη δικαστική εξουσία. Έτσι συντηρεί τη θέση του ως δυνάστη της κοινωνίας, υποβαθμίζοντας και σκοτώνοντας από τη μία, αλλά ελέγχοντας και ρυθμίζοντας την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία από την άλλη. Καμία δικαστική εξουσία, κανένας πυλώνας του κράτους δε θα καταδικάσει ποτέ το ίδιο το κράτος από το οποίο εκπορεύεται. Αντίθετα, η φύση της “δικαιοσύνης” τους είναι τέτοια που μπορεί να οδηγεί μόνο σε μια συνεχή συγκάλυψη των εξουσιαστών, και σε μια όλο και σκληρότερη αντιμετώπιση των εξουσιαζόμενων με ένα νομικό οπλοστάσιο που όλο και ενδυναμώνεται με κάθε νέα αλλαγή στον ποινικό κώδικα.
Όταν το κράτος διεξάγει πόλεμο ενάντια στην κοινωνία, η ευθύνη πέφτει στην ίδια για να είναι έτοιμη να οργανωθεί και να απαντήσει, χωρίς να τρέφει αυταπάτες. Η πραγματική Δικαιοσύνη, δηλαδή η πρώτα απ’ όλα Κοινωνική Δικαιοσύνη δε θα βρεθεί ούτε στα δικαστικά έδρανα ούτε στις επιτροπές της Βουλής, όσες μεγαλοστομίες και να ειπωθούν, όσο υψηλόβαθμοι κι αν είναι τελικά αυτοί που θα βρεθούν εκεί ως κατηγορούμενοι. Δικαιοσύνη σε έναν κόσμο καταπίεσης και ανισοτήτων θα υπάρξει μονάχα με τον εκμηδενισμό των τάξεων και των προνομίων, της καταπίεσης και του καταναγκασμού.
Δικαιοσύνη για την εξουσία σημαίνει πάντα το δίκαιου του ισχυρού. Γιατί πάντα ο δυνατός θα επιβάλει όσα η δύναμή του τού επιτρέπει, γιατί πάντα ο ασθενής θα δεχθεί όσα η αδυναμία του τον αναγκάζει να δεχθεί. Από μεριάς μας, ως αναρχικές και αναρχικοί γνωρίζουμε πως όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός η θέση μας θα είναι στους δρόμους του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, ενάντια στα κτήνη που δε διστάζουν να δολοφονούν για να διατηρήσουν την εξουσία τους, όποτε νιώθουν ότι αυτή κλυδωνίζεται. Να εντείνουμε την οργανωμένη παρέμβαση μας στα κοινωνικά πεδία όπου ζούμε, σπουδάζουμε, δουλεύουμε, δραστηριοποιούμαστε, να πολιτικοποιήσουμε τις αντιστάσεις και τους αγώνες που αναδύονται στρέφοντάς τους σε ριζοσπαστική τροχιά, μακριά από τα ημίμετρα που προωθούνται από τις δυνάμεις της αριστεράς. Να προτάξουμε την άμεση συμμετοχή στις πολιτικές διαδικασίες και στις κοινές υποθέσεις, οικοδομώντας τις δομές αυτές που θα προωθούν ενάντια στην ανάθεση και την εξατομίκευση τη συλλογική δράση, θέτοντας στο εδώ και στο τώρα τα θεμέλια της κοινωνίας για την οποία παλεύουμε. Μια κοινωνία Ισότητας, Ανθρωπισμού, Δικαιοσύνης, Αλληλεγγύης. Την κοινωνία της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.
Μικροφωνική Συγκέντρωση: 25/2, 12.00, Πύλη Πατησίων, Πολυτεχνείο
Ανοιχτή Συνέλευση: 25/2, 17:00, Πολυτεχνείο
Διαδήλωση: 28/2, 10:30, Προπύλαια
Σύλλογος εκπαιδευτικών ΠΕ Αριστοτέλης και η λαϊκή συνέλευση Κολωνου- Σεπολίων -Ακ.Πλατωνα :
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ- ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ – ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΜΕΚΡΟΙ.
“Αναιρέσεις”, Λέσχη νεολαίας, θεωρίας και πολιτισμού:
Εκδήλωση: Από τα Τέμπη στο Νόβι Σαντ. Πολιτική που δολοφονεί – Αγώνες που ανατρέπουν.
Τρίτη 25/02/2025 – 19:30 στη Λέσχη Αναιρέσεις Αθήνας (Φερών 3, Βικτώρια).
Το 2021, η κυβέρνηση της Σερβίας αναθέτει την ανακαίνιση και τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού σταθμού στο Νόβι Σαντ σε ιδιωτικές κινεζικές εταιρείες, και ο σταθμός παραδίδεται στις 19 Μαρτίου 2022. Μόλις δυόμιση χρόνια αργότερα, την 1η Νοεμβρίου 2024, η στέγη του σιδηροδρομικού σταθμού καταρρέει, σκοτώνοντας 15 άτομα. Ξεσπά ένας μεγαλειώδης φοιτητικός ξεσηκωμός δύο μηνών, με διαδηλώσεις, πορείες και καταλήψεις, απαιτώντας δικαιοσύνη και ελευθερία.
Στα δικά μας, οι 57 νεκροί των Τεμπών ακόμη ζητούν δικαίωση, ενώ ολόκληρο το πολιτικό και δικαστικό κύκλωμα έχει ξεγυμνωθεί.
Οι επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων και η ένταξη των μέσων μαζικής μεταφοράς στη σφαίρα των προϊόντων δολοφονούν.
Τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων δεν γνωρίζουν σύνορα. Διεθνείς πρέπει να είναι και οι αγώνες και η πάλη μας.
Ομιλητές:
Nenad Glishich, Μέλος της CACI από την Σερβία (Κόκκινη Πρωτοβουλία – Κόκκινη Δράση σε Σερβία & Κροατία)
Ορφέας Παρδάλης, μέλος Attack στα ΑΕΙ, μέλος νΚΑ
Πάτρα:
Αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»:
ΔΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΓΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ: ΤΡΙΤΗ 25/2, 9.00
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΣΦΥΞΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ
Στις 25/2 έχει οριστεί η δίκη ενός αγωνιστή ο οποίος κατηγορείται ότι στις 2/3/23, δύο μέρες μετά το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, έγραψε -κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης- «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» στην κλούβα των ΜΑΤ που ήταν σταθμευμένη μπροστά στον ΟΣΕ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Την Πέμπτη 2 Μάρτη 2023, δυο μόλις μέρα μετά την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία 57 συνανθρώπων μας στα Τέμπη, πραγματοποιήθηκε -για δεύτερη συνεχόμενη μέρα- στην πόλη της Πάτρας μαζική διαδήλωση μνήμης και οργής, η οποία πέρασε από τον κεντρικό σταθμό του ΟΣΕ. Την ώρα που πάνοπλες αστυνομικές διμοιρίες φυλούσαν το σταθμό, αναγράφηκε πάνω στις κλούβες της αστυνομίας το σύνθημα “ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ” για να αναδείξει την εγκληματική ευθύνη του κράτους και των μηχανισμών του στην υπόθεση των Τεμπών αλλά και για να καταδείξει τη διαχρονική εγκληματική φύση και δράση των αστυνομικών συμμοριών που επιδίδονται στην καταστολή, τη βία και την τρομοκράτηση της κοινωνικής βάσης.
Μετά από δυο χρόνια κινητοποιήσεων εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων πανελλαδικά και ενώ η δίκαιη λαϊκή οργή έχει εκδηλωθεί επίμονα με γενικές απεργίες και με πολύμορφους τρόπους απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική κτηνωδία, έχοντας πλέον βαθύνει στη συνείδηση της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας πως αποκλειστικοί υπεύθυνοι για το έγκλημα είναι το κεφάλαιο και το κράτος, η κυβέρνηση -ευρισκόμενη σε προφανή μειονεκτική θέση απονομιμοποίησης- προσπαθεί “να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα” σχετικά με τις εγκληματικές ευθύνες του κρατικού μηχανισμού για τη χρόνια απαξίωση των σιδηροδρόμων και τη γενικότερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και για την απόπειρα συγκάλυψης του εγκλήματος που πραγματοποιείται έκτοτε.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναζωπύρωσης της κοινωνικής οργής και ενόψει της πανελλαδικής Γενικής Απεργίας της 28ης Φλεβάρη, ένας σύντροφος καλείται σε δίκη την Τρίτη 25 Φλεβάρη στα Δικαστήρια Πάτρας, καθώς τα «τζιμάνια» της αστυνομικής διμοιρίας τον αναγνωρίζουν για την αναγραφή του συνθήματος ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ στην αστυνομική κλούβα που ήταν παρκαρισμένη μπροστά στο κτίριο του ΟΣΕ σε εκείνη τη διαδήλωση της Πάτρας.
Αντί να σκύψουν το κεφάλι για τη χρόνια εγκληματική τους δράση, τα αφιονισμένα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου, έχοντας πάρει “ελευθέρας” από τη σκληρή ακροδεξιά και νοφιλελεύθερη κυβέρνηση συνεχίζουν να επιτίθενται στοχευμένα απέναντι στον κόσμο του αγώνα, απέναντι στην κοινωνική βάση και τις αντιστάσεις της. Δεν τους φοβηθήκαμε όταν επιχείρησαν να διαλύσουν τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις με ξυλοδαρμούς, κρότου λάμψης και δακρυγόνα. Τους αντιμετωπίσαμε μαζικά και μαχητικά με διαδηλώσεις, συγκρούσεις, οδομαχίες. Δεν θα μας τρομάξουν τώρα με στημένες δίκες και γελοία κατηγορητήρια. Για μια ακόμα φορά θα μας βρουν απέναντι τους.
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του τελευταίου διαστήματος σε δεκάδες πόλεις στην Ελλάδα, αλλά και σε πόλεις του εξωτερικού, (επαν)έφεραν εμφατικά στο προσκήνιο τον κοινωνικό ταξικό παράγοντα, γέμισαν οξυγόνο την αγωνιζόμενη κοινωνία, δείχνοντας το δρόμο για την πολύμορφη αγωνιστική κλιμάκωση. Ήταν μια υπόσχεση πως το έγκλημα των Τεμπών δε θα ξεχαστεί, δεν θα παραδοθεί στη λήθη, η μνήμη του δεν θα μπαζωθεί.
Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους
Ούτε βήμα πίσω απέναντι στην κρατική καταστολή
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 28/2
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ:
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 25/2, 17.30 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ (ΙΩΛΚΟΥ ΜΕ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΟΥ)
ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΤΟΥΣ.
Το έγκλημα στα Τέμπη που συνέβη τη νύχτα της 28 Φλεβάρη 2023, είναι ένα απ’ τα αποτέλεσμα μιας 15ετης διαρκής υποτίμησης και φτωχοποίηση των ζωών μας. Μέσω των μνημονιακών πολιτικών που υπαγορεύονται από τους διεθνείς τοκογλύφους και τα ντόπια τσιράκια τους που μοναδικό μέλημα τους είναι η αισχροκέρδεια. Η υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών συνιστά ξεπούλημα κάθε λαϊκής κατάκτησης. Μια απ’αυτές τις κατακτήσεις ήταν οι φτηνές και ασφαλείς συγκοινωνίες. Τα έργα υποδομής παραχωρούνται για ψίχουλα σε ιδιωτικά συμφέροντα, αφού έχουν υλοποιηθεί με κρατικούς πόρους. Είναι ένα από τα πιο ακραία παραδείγματα μεταφοράς πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω. Όταν αυτό το κοινωνικό κεκτημένο μετατράπηκε σε προϊόν, η ασφάλεια μετατράπηκε ακολούθως σε περιττό κόστος. Ένα περιττό κόστος που βάζει σε κίνδυνο μόνο εμάς και τις οικογένειες μας, όσο οι υπαίτιοι αυτού του εγκλήματος θα μετακινούνται μέσω των ακριβών, ιδιωτικών αυτοκινητόδρομών, μέσα στα πολυτελή αυτοκίνητα τους.
Η περίπτωση των σιδηροδρόμων αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ξεπουλήματός τους το 2017 στην ιταλική εταιρεία Ferrovie dello Stato Italiane ακολουθώντας πιστά το βρετανικό μοντέλο, ενώ τα αποτελέσματα αυτής της ιδιωτικοποίησης ήταν προβλεπόμενα. Είχε προηγηθεί η υποστελέχωση και έλλειψη αναγκαίας συντήρησής του δικτύου, γεγονός για το οποίο είχαν προειδοποιήσει κάποια συνδικαλιστικά σχήματα, με επιστολές προς το υπουργείο, λίγο πριν το κρατικο-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών με την δολοφονία 57 ανθρώπινων ζωών. Κάνεις δεν άκουσε τους υγιείς συνδικαλιστές, όταν προειδοποιούσαν για το πρόβλημα ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Αυτό είναι αποτέλεσμα από την μακροχρόνια αποδυνάμωση των συνδικάτων καθώς και από την δαιμονοποίηση τους στα μάτια της κοινωνίας από τα ΜΜΕ και από την ηγεμονία των κομματικών-υπαλλήλων συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Η «ταφόπλακα» των εργατικών διεκδικήσεων ήρθε με την ψήφιση αντεργατικών νομοσχεδίων που κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές όλες τις απεργίες. Το έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη είναι κάθε άλλο παρά ένα μεμονωμένο περιστατικό, καθώς συντελείται καθημερινά: όποτε ένας καρκινοπαθής αφήνεται στην μοίρα του να πεθάνει γιατί η αγωγή που χρειάζεται είναι απαγορευτικά ακριβή, κάθε φορά πού μια οικογένεια χάνει το σπίτι της στα χέρια ενός fund, όταν πεθαίνει μια ηλικιωμένη στο σπίτι της, από το κρύο, καθώς δεν φτάνει η σύνταξη και για το νοίκι και την θέρμανση και κάθε φορά που μια γυναίκα αφήνεται μόνη της απέναντι στην έμφυλη βία ή πέφτει θύμα trafficking από ‘προστάτες’ αστυνομικούς.
Τα χαμηλότερα κοινωνικά και ταξικά στρώματα επιβιώνουν με μεγάλη δυσκολία από την ακρίβεια σε είδη πρώτη ανάγκης και σε δημόσια αγαθά που έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα (πχ ρεύμα, τρόφιμα, θέρμανση, στέγη) σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς, που δεν είναι επαρκείς ούτε για τα ελάχιστα από αυτά. Πέρα από την ύπαρξη ανεργίας, βασικά χαρακτηριστικά του εργασιακού τομέα στον ελλαδικό χώρο είναι η ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, η κατακράτηση δώρων και επιδομάτων, απλήρωτες υπερωρίες και μηδαμινές προσαυξήσεις σύμφωνα με τα εργασιακά δικαιώματα. Σε περίπτωση που υπάρξει αντίδραση για τις συνθήκες εργασίας, ο μέσος εργαζόμενος απειλείται να απολυθεί ή αλλιώς να αποδεχτεί να «ζει» σαν δούλος στον εργασιακό μεσαίωνα που του επιβάλλουν. Ως αποκορύφωμα, τα σπίτια των φτωχότερων βγαίνουν στο σφυρί για κάποια χρέη μέσω δανείων που δεν αποπληρώθηκαν. Όλα αυτά συνδέονται άρρηκτα με τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών, όπως είναι η παιδεία (ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ), η υγεία ενώ βρισκόταν ήδη σε ένα πλαίσιο υποστελέχωσης με κριτήριο για την ζωή σου να αποτελεί το «φακελάκι». Υπονομεύεται ακόμη περισσότερο με την ιδιωτικοποίηση του ογκολογικού παίδων και των δομών ψυχικής υγείας. Συμπερασματικά, τα παραπάνω είναι επακόλουθα μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με τις δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις και άρχισαν να γίνονται παραπάνω εμφανή την περίοδο της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων.
Είναι χαρακτηριστικό των μεθόδων που ακολουθεί το κράτος, το πως συντονισμένα φτάνει σε εξαφανίσεις οπτικοακουστικού υλικού, βαγονιών, εκατοντάδων κυβικών χώματος από τον τόπο της σύγκρουσης. Δηλαδή, στοιχεία καταδικαστικά για τους πολιτικούς υπαίτιους των εγκλημάτων εξανεμίζονται, ενώ σε μια σακούλα που βρέθηκε σε χώρο έκρηξης, πολυ βολικά εντοπίζονται δακτυλικά αποτυπώματα τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για να σύρουν τον Νίκο Ρωμανό ενώπιον της ‘δικαιοσύνης’. Τα ΜΜΕ από τις πρώτες μέρες μετά την σύγκρουση έσπευσαν να υπερασπιστούν το αφήγημα του κράτους για ανθρώπινο λάθος και να δημοσιοποιούν πειραγμένα βίντεο και συνομιλίες θέλοντας να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία και να κατευνάσουν την οργή της.
Ενδεικτικά κάποια περιστατικά που ακολούθησαν.
Στις 24/04/23 ο σταθμάρχης του ΟΣΕ στον Βόλο σκοτώνεται σε τροχαίο. 26/04/23 Ο διευθυντής κυκλοφορίας του ΟΣΕ σκοτώνεται σε τροχαίο στο Λαγονήσι. 12/12/24 Πρώτη ποινική δίωξη σε ανώτερο στέλεχος του υπουργείου μεταφορών από την Εισαγγελία Εφετών Λάρισας. 17/02/25 Εντοπίζεται η σωρός του 39χρονού γιού της προϊσταμένης της εισαγγελίας εφετών Λάρισας ο οποίος αγνοούνταν από την παραμονή πρωτοχρονιάς. Τα πορίσματα των τελευταίων ερευνών καταδεικνύουν την ύπαρξη διαλυτών καυσίμου στην εμπορική αμαξοστοιχία. Στην χώρα υπάρχουν δύο διυλιστήρια και συγκεκριμένες εταιρίες εισαγωγής πετρελαιοειδών που μένουν στο απυρόβλητο λόγω της διαπλοκής τους με το κράτος.
Ατομική ευθύνη ειναι να μην τρώς αμάσητο ότι σου σερβίρει το κράτος
Στις κινητοποιήσεις της 26ης Ιανουαρίου η μαζική συμμετοχή του κόσμου έθεσε προ των ευθυνών της την κυβέρνηση και την δικαστική εξουσία. Αυτό καταδεικνύει την αναγκαιότητα της συνεχούς και συνεπούς συμμετοχής μας που μπαίνει ως ανάχωμα στην αποκλιμάκωση και στην αποδυνάμωση των λαϊκών αντιστάσεων που επιδιώκουν.Η οργάνωση και η συμμετοχή σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες αποτελεί από τα πιο σημαντικά όπλα για το φρακάρισμα της υποτίμησης των ζωών μας. Προτάσσουμε την μαζική συμμετοχή των εργαζομένων σε συνδικαλιστικούς αγώνες ακομμάτιστα και ακηδεμόνευτα και της ευρύτερης κοινωνικής βάσης στην οργάνωση από τα κάτω.
Στον βωμό του κέρδους δεν θα αφήσουμε να χυθεί άλλο αίμα. Είναι χρέος μας να μην αφήσουμε να συγκαληφθεί τίποτα, να μην σιωπήσουμε ποτέ, να μην ξεχάσουμε τους νεκρούς της τάξης μας και να παλέψουμε για την δικαίωση τους. Από τους 104 νεκρούς στο Μάτι, τον βασανισμένο και δολοφονημένο Βασίλη Μάγγο, τους 82 νεκρούς μετανάστες στην Πύλο μέχρι τους 57 νεκρούς στα Τέμπη, να μην αφήσουμε καμία κρατική δολοφονία αναπάντητη.
Όλες και όλοι στους δρόμους, έχουμε δίκιο, θα νικήσουμε.
