Με αφορμή τη 17η Μάη, Παγκόσμια Ημέρα κατά της ομοφοβίας, αμφιφοβίας, τρανσφοβίας και ιντερφοβίας, βγαίνουμε στον δρόμο. Διεκδικούμε όσα δικαιώματα δεν έχουμε ακόμα κατακτήσει με τους αγώνες μας.
Απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που μας βυθίζουν ακόμα περισσότερο στη φτώχεια και τη βία, απέναντι στις κυβερνήσεις που μας παίρνουν πίσω κεκτημένα δικαιώματα, απέναντι στην ακροδεξιά και την alt-right τρανσφοβική και μισογύνικη ρητορική, δίνουμε τη μοναδική απάντηση που ξέρουμε. Με τον μόνο τρόπο που ξέρουμε. Με τους αγώνες μας, που συμπυκνώνουν όλες τις μάχες που δόθηκαν στην κινηματική ιστορία μας και που είναι βαμμένες με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Στον δρόμο, λοιπόν. Στον δρόμο θα βρούμε το οξυγόνο
Και θα τους ανατρέψουμε.
Σας καλούμε όλες, όλα και όλους στη συγκέντρωση το Σάββατο 17 Μάη στην ΚΑΜΑΡΑ στις 19.00. Πάρτε τις πικέτες σας, τα πανό σας, τα μπαλόνια σας κι ελάτε να το κάνουμε μαζί!
REclaim Thessaloniki Pride
*Στον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε το σχετικό fb event:
https://www.facebook.com/events/1217529132557142%7B%22surface%22%3A%22home%22%7D%2C%7B%22mechanism%22%3A%22attachment%22%2C%22surface%22%3A%22newsfeed%22%7D]%2C%22ref_notif_type%22%3Anull%7D&locale=el_GR
Ακολουθεί το κεντρικό κείμενο του Reclaim Pride για το 9ο αυτοοργανωμένο Thessaloniki Pride
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ
ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΟΞΥΓΟΝΟ
Ο κόσμος τους…
Στην εποχή του Τραμπ, οι κυβερνήσεις παίρνουν πίσω εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα που με τους αγώνες μας κατακτήσαμε. Η ακραία λιτότητα ως απάντηση στη συστημική κρίση ενισχύει την ακροδεξιά (alt right). Η αυστηροποίηση των ποινών και η αστυνομική καταστολή γίνονται καθημερινή πρακτική. Η δημοκρατία τους αυταρχικοποιείται. Γι αυτούς οι ζωές μας δεν μετράνε. Από την απειλή αναίρεσης του δικαιώματος της άμβλωσης στις ΗΠΑ, και στην Ευρώπη από την απαγόρευση των Pride και το φακέλωμα της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας στην Ουγγαρία μέχρι την απόφαση του Δικαστηρίου της Βρετανίας που οριοθετεί τα φύλα με όρους βιολογικούς, αποδεικνύεται ο κοινός προσανατολισμός τους απέναντι στα κεκτημένα μας. Στο ίδιο μήκος κύματος και η ελληνική κυβέρνηση, με τον Κ. Μητσοτάκη να δηλώνει πως «τα φύλα είναι μονάχα δύο, αφού το υπαγορεύει η βιολογία».Και απέναντι στις γυναικοκτονίες και την ενδοοικογενειακή βία που αυξάνονται η μόνη απάντηση που δίνει το κράτος είναι πως «τα περιπολικά δεν είναι ταξί».
Τίποτα από αυτά δεν είναι τυχαίο. Έρχονται χέρι-χέρι με τη θωράκιση του κεφαλαίου και τη συνεχή φτωχοποίηση των ζωών μας. Δεν είναι τυχαίο που ιδιωτικοποιούνται τα πάντα. Το σύστημα δημόσιας υγείας, κομβικής σημασίας για τις ίδιες τις ζωές μας, υπονομεύεται και περνάει στα χέρια ιδιωτών. Η παιδεία αποτελεί εμπόρευμα (ιδιωτικά πανεπιστήμια, Ωνάσεια Σχολεία) και κάθε συμπεριληπτική σεξουαλική αγωγή θεωρείται εχθρική. Όλες οι δομές ψυχικής υγείας που τόσο χρειάζονται άτομα με έμφυλες διακρίσεις συμπυκνώνονται σε ενιαίο φορέα ιδιωτικού δικαίου. Το κράτος αποσύρεται από προνοιακές δομές και τις υπηρεσίες των παιδικών σταθμών, ΚΔΑΠ, γηροκομείων αναλαμβάνουν επιχειρήσεις επί πληρωμή, μεταβιβάζοντας τη φροντίδα στην πλάτη των φτωχών γυναικών που αδυνατούν να πληρώσουν.Για τις ανάγκες των λοατκια+ ανθρώπων όπως τα έξοδα φυλομετάβασης, τη ψυχολογική και νομική υποστήριξη ούτε λόγος.
Δεν είναι τυχαίος ο εμπαιγμός των συγγενών των δολοφονημένων στα Τέμπη και η προσπάθεια συγκάλυψης ενός τερατώδους εγκλήματος.Ούτε οι συστηματικές επαναπροωθήσεις προσφυγ(ισσ)ών που θα ενισχυθούν με τη τοποθέτηση του ακροδεξιού Βορίδη στο νευραλγικό υπουργείο Μετανάστευσης. Ούτε η δημιουργία ειδικού αστυνομικού σώματος για τους Ρομά και οι αστυνομικές επιχειρήσεις ενάντια στα ελάχιστα Στέκια, καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους, που έχουν απομείνει. Ούτε φυσικά η συνεχής αύξηση των δαπανών για πολεμικούς εξοπλισμούς και η σύσφιξη των σχέσεων με τη σιωνιστική κυβέρνηση του Ισραήλ, που μέχρι τώρα έχει δολοφονήσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στην Παλαιστίνη. Είναι απολύτως συνεπείς με την πολιτική εξασφάλισης των κερδών τους και τον ανθρωποφάγο κόσμο που επιχειρούν να φτιάξουν. Και για να είναι επιτυχημένες οι επιθέσεις του συστήματος στις ζωές μας, χρειάζονται έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Μια ευάλωτη πληθυσμιακή ομάδα. Μέχρι τώρα το κυβερνητικό αφήγημα εξυπηρετούνταν από τις μετανάστριες και τους πρόσφυγες. Ενίοτε και τους Ρομά. Η νέα «απειλή», που κατασκεύασαν, ακούει στο όνομα «τρανς».
Τα τρανς και τα φυλοδιαφορετικά άτομα μπήκαν, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκόσμια, στο στόχαστρο όλων των δεξιών και ακροδεξιών κυβερνήσεων. Από τον Τραμπ και τον Μιλέι μέχρι τον Όρμπαν και τον Μητσοτάκη. Αν αρχίσουν οι από κάτω να αμφισβητούν ακόμα και το φύλο, τότε όλα είναι ρευστά, όλα είναι αμφισβητήσιμα. Και μόνο η ύπαρξη των τρανς ανθρώπων είναι από μόνη της εξαιρετικά κρίσιμη πολιτική πράξη. Η ρευστότητα του φύλου, η απελευθέρωση των γυναικών και θηλυκοτήτων είναι μπαρούτι στα θεμέλια της πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας.
…Κι ο κόσμος μας.
Ο δικός μας κόσμος είναι ένας κόσμος, που δεν αφήνει κανένα(ν) και καμία μόνη της. Τη στιγμή που βάλλονται τα τρανς και τα μη δυαδικά άτομα, τη στιγμή που αμφισβητούν στις τρανς γυναίκες ότι είναι γυναίκες, είμαστε αδιαπραγμάτευτα και από θέση αρχής με τους τρανς ανθρώπους. Χωρίς αστερίσκους. Χωρίς υποσημειώσεις. Χωρίς εξαιρέσεις. Χωρίς υπεκφυγές. Οι τρανς γυναίκες είναι γυναίκες. Οι τρανς άντρες είναι άντρες. Τα φυλοδιαφορετικά άτομα είναι πέραν του έμφυλου διπόλου. Ακόμα και η ίδια η βιολογία διαψεύδει το έμφυλο δίπολο. Οι τρανς, οι ίντερσεξ, οι φυλοδιαφορετικοί και οι μη δυαδικοί άνθρωποι είναι συντρόφια και συντρόφισσές μας. Κανένας δεν μπορεί να τα εξαιρέσει στο όνομα κανενός “φεμινισμού”. Όχι στο όνομά μας. Όχι στο όνομα των αγώνων μας. Δεν μπορεί να είναι φεμινισμός, αν δεν είναι συμπεριληπτικός και φροντιστικός με όλα και όλες μας. Δεν μπορεί να είναι φεμινισμός αν εξαιρεί κάποιες και κάποια. Είμαστε περήφανες για τις τρανς αδερφές μας, για τα τρανς αδέρφια μας.
Ο κόσμος μας είναι αυτός που συνεχίζει να δίνει μάχες για νομοθετικά προχωρήματα. Σημαντικά εργαλεία για να θωρακίσουμε το δικό μας στρατόπεδο, για να θωρακίσουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Γνωρίζουμε ότι δεν είναι αρκετό. Ο νόμος για τον ομόφυλο γάμο, που ήταν αποτέλεσμα δικών μας αγώνων επί δεκαετιών, είναι ελλιπής. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να συμπληρωθεί με τις διεκδικήσεις του λοατκια+ και τρανσφεμιστικού κινήματος. Απέναντι στους νόμους που βάλλουν τις ζωές μας (νόμος Φλωρίδη, νόμος Τσιάρα κ.α.), εμείς αγωνιζόμαστε για τις διεκδικήσεις του λοατκι και τρανσφεμιστικού κινήματος βγαίνοντας στους δρόμους!
Ο δικός μας κόσμος δίνει καθημερινά τη μάχη για να μην κυριαρχήσουν οι φασιστικές και ομοτρανσφοβικές απόψεις μέσα στα σχολεία. Όπως το πρόσφατο παράδειγμα με τη γενναία στάση που κράτησε η Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης απέναντι στις επιθέσεις που δέχτηκε γκέι εκπαιδευτικός. Και με την αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους για δημόσιο σχολείο. Παλεύουμε για εργατικό δίκαιο που μας προστατεύει για μισθούς, συντάξεις και πολιτικές στήριξης στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Είμαστε η φωνή προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, που δολοφονούνται στις θάλασσες της περίκλειστης Ευρώπης-φρούριο,που κλείνονται στα στρατόπεδα της ντροπής.που φυλακίζονται επ’ αόριστον, χωρίς καν να τους έχει απαγγελθεί κατηγορία. Που είναι ένοχοι, επειδή είναι πρόσφυγες και φτωχοί.
Ο κόσμος μας μαζί με εκατομμύρια αγωνιστ(ρι)ών σε όλο το κόσμο γίνεται η φωνή των Παλαιστινίων.Διαδηλώνει ενάντια στην αγορά πανάκριβων επιθετικών οπλικών συστημάτων επικαλούμενη την προστασία «της πατρίδας μας», στερώντας πολύτιμους δημόσιους πόρους που θα μπορούσαν να κατευθυνθούν για τις ανάγκες γυναικών και λοατκια+ ανθρώπων. Να ακουστεί ως τα πέρατα του κόσμου τους η δική μας αντιπολεμική κραυγή «Όχι στο όνομά μας». Απέναντι στη δημοκρατία τους, απέναντι στην εργαλειοποίηση των υπάρξεών μας ως «αντικειμένων προόδου στον δυτικό κόσμο», δεν θα γίνουμε το ροζ πλυντήριο που θα τους ξεπλύνει. Ο δρόμος είναι μοναχά ένας. Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη!
Αντλούμε δύναμη από τα πολύχρωμα ποτάμια που κατέβηκαν στους δρόμους για τα Τέμπη. Από τα πολύχρωμα ποτάμια που κατέκλυσαν τους δρόμους έναν χρόνο πριν, μετά το λιντσάρισμα δύο τρανς ατόμων στην κεντρικότερη πλατεία της Θεσσαλονίκης από ένα όχλο εφήβων, κάνοντας ξεκάθαρο πως η ομοτρανσφοβία και ο φασισμός δεν θα περάσει ούτε στη Θεσσαλονίκη ούτε πουθενά.
Απέναντι σε έναν κόσμο ρατσιστικού, ομοτρανσφοβικού και μισανθρωπικού μίσους αντιπαρατάσσουμε έναν κόσμο συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Δεν θα επιτρέψουμε να μας βυθίσουν στο σκοτάδι του κόσμου τους. Σ’ έναν κόσμο σκιών, τεράτων και πολεμικών ιαχών θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Να υπερασπιζόμαστε τα πιο ευάλωτα πλάσματα του κόσμου μας. Τα τρανς, τα ίντερσεξ, τα φυλοδιαφορετικά και όλα τα λοατκια+ άτομα. Τις μετανάστριες, τους πρόσφυγες, τις Ρομνιές.Τα αδέλφια μας στην Παλαιστίνη. Τις εργαζόμενες γυναίκες σε κακοπληρωμένες δουλειές και τους άνεργους χαμηλόμισθους συναδέλφους μας. Τα νευροδιαφορετικά και τα ανάπηρα άτομα. Τους φτωχούς και τις οροθετικές.
Απέναντι στον τερατώδη κόσμο που θέλουν να φτιάξουν, όπου όποιο πλάσμα δεν επιτελεί τη δική «τους» κανονικότητα, εξοβελίζεται, συντρίβεται και καταστέλλεται, αντιπαρατάσσουμε την οργανωμένη συλλογική δράση. Δίνουμε τη μοναδική απάντηση που ξέρουμε. Με τον μόνο τρόπο που ξέρουμε. Με τους αγώνες μας, που συμπυκνώνουν όλες τις μάχες που δόθηκαν στην κινηματική ιστορία μας και που είναι βαμμένες με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Στον δρόμο, λοιπόν. Στον δρόμο θα βρούμε το οξυγόνο.
Και θα τους ανατρέψουμε.
