Πορείες, δράσεις και εκδηλώσεις για τα δύο χρόνια από το κρατικό έγκλημα στην Πύλο,σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας 13,14/06

Καλέσματα Παρασκευής 13/06

Αθήνα, Ομόνοια, 19.00

Αγρίνιο, Πλατεία Δημοκρατίας, 19.30

Καλέσματα Σαββάτου 14/06

Θεσσαλονίκη, Άγαλμα Βενιζέλου, 12.00

Ηράκλειο, Πλατεία Λιονταριών, 12.00

Χανιά, Πλατεία αγοράς, 12.00

Μυτιλήνη, Πλατεία Σαπφούς, 12.00

Γιάννενα, Περιφέρεια Ηπείρου, 12.00

Καλαμάτα, Κεντρική Πλατεία Καλαμάτας, 19:30

Αθήνα:

Κάλεσμα σε πορεία για τα 2 χρόνια από το κρατικό έγκλημα της Πύλου, Παρασκευή 13/06/25 στην Ομόνοια στις 7μμ:

Η ΜΑΖΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ! ΟΧΙ ΑΛΛΑ PUSHBACKS!

Πύλος! Τέμπη! Παλαιστίνη! 2 χρόνια πριν, το ελληνικό λιμενικό δολοφόνησε πάνω από 600 άτομα στην Πύλο, ως συνέχιση της ευρύτερης δολοφονικής αντι-μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους, υπό τη στήριξη της ΕΕ. Το 2023 ήταν επίσης η χρονιά που η κρατική διαφθορά στα Τέμπη σκότωσε 57 άτομα, αλλά και που το Ισραήλ, με τη στήριξη του ελληνικού κράτους, ξεκίνησε τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη μετά από δεκαετίες κατοχής και απαρτχάιντ.

Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου 2023, πάνω από 600 μετανάστ(ρι)ες σκοτώθηκαν όταν το σκάφος τους Adriana ανατράπηκε, στιγμές αφότου το λιμενικό προσπάθησε να τους σπρώξει προς την Ιταλία αντί να τους διασώσει από τον κίνδυνο που ήδη βρίσκονταν. Τα μέλη του λιμενικού αρχικά αρνήθηκαν να τους διασώσουν, στη συνέχεια ρυμούλκησαν το αλιευτικό προκαλώντας το ναυάγιο, ενώ καθυστέρησαν πολύ και να ξεκινήσουν οποιαδήποτε επιχείρηση διάσωσης ακόμα και μετά την ανατροπή κι ενώ οι άνθρωποι πνίγονταν. Ωστόσο, παρά τη δημοσιότητα που έλαβε το γεγονός στην κοινωνία και τα (κυρίως διεθνή) ΜΜΕ, λόγω του μεγάλου αριθμού θυμάτων, δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη για αυτό το φρικτό, ρατσιστικό κρατικό έγκλημα.

Αντίθετα, το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση, έχοντας ήδη προσπαθήσει να συγκαλύψουν το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο και εδώ, αποφεύγοντας τις ευθύνες υπουργείων και λιμενικού. Εννέα Αιγύπτιοι επιζώντες έγιναν αρχικά αποδιοπομπαίοι τράγοι για το έγκλημα και κατηγορήθηκαν για «διακίνηση», πρόκληση ναυαγίου και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Κρατήθηκαν υπό κράτηση για σχεδόν ένα χρόνο πριν αθωωθούν στη δίκη τους στην Καλαμάτα. Ακόμη και μετά, οι 9 της Πύλου δεν αφέθηκαν απευθείας ελεύθεροι, αλλά τέθηκαν σε κέντρο κράτησης για κάποιο χρονικό διάστημα. Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι από τους επιζώντες έχουν μηνύσει επίσημα το λιμενικό για το ναυάγιο εδώ και πάνω από ένα χρόνο, αλλά μόνο τώρα, μετά από τόσο καιρό, οι ανακρίσεις τους πρόκειται να ξεκινήσουν με 17 μέλη του λιμενικού να αντιμετωπίζουν κακουργηματικές κατηγορίες.

Εν τω μεταξύ, αν και στην πλειονότητα των επιζώντων έχει πλέον χορηγηθεί άσυλο, εξακολουθούν να ζουν σε καμπς όπως η Μαλάκασα υπό άθλιες συνθήκες, χωρίς υλική, ηθική ή ψυχολογική υποστήριξη, ενώ με τις τρέχουσες εκδιώξεις των ατόμων που έχουν λάβει άσυλο από τα καμπς, σύντομα θα βρεθούν άστεγοι στους δρόμους της Αθήνας. Η βία κατά των επιζώντων συνεχίζεται ακόμη και δύο χρόνια μετά, ενώ αυτοί εξακολουθούν να αγωνίζονται για δικαιοσύνη και τα δικαιώματά τους.

Παρά τη δημόσια κατακραυγή για τους 600+ θανάτους, η άρνηση διάσωσης και οι δολοφονικές επαναπροωθήσεις (pushbacks) στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της Ελλάδας/ΕΕ παραμένουν η στρατηγική των ελληνικών αρχών και της Frontex. Ακόμα και μετά το κρατικό έγκλημα της Πύλου, έχουν συμβεί διάφορα θανατηφόρα ναυάγια στα ελληνικά σύνορα και στη θάλασσα, μερικά από τα οποία προκλήθηκαν άμεσα από βίαια pushbacks ή καταδιώξεις από το λιμενικό: τουλάχιστον 18 άτομα έχουν δολοφονηθεί στο Αιγαίο φέτος, ενώ τουλάχιστον 171 άτομα έχασαν τη ζωή τους στα νερά του το 2024. Σε ένα περιβάλλον αυξανόμενου φασισμού και κανονικοποίησης της ρατσιστικής βίας, πρέπει να αγωνιστούμε μαζί με τις μετανάστριες ενάντια στο θανατηφόρο καθεστώς των συνόρων! Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των θυμάτων και των οικογενειών τους, αλλά και των επιζώντων της κρατικής δολοφονίας στην Πύλο, και να απαιτήσουμε δικαιοσύνη!

Το 2025, αφού ένιωσε τη δύναμη της κοινωνικής οργής για τα Τέμπη τον Φεβρουάριο, η κυβέρνηση αντέδρασε επιτιθέμενη σε κάθε φωνή αμφισβήτησης της. Καλούμε σε διαδήλωση την Παρασκευή 13/6/25 για να τιμήσουμε τη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους στην Πύλο και σε κάθε pushback, και να βγούμε συλλογικά στο δρόμο ενάντια στους κρατικούς εγκληματίες. Ταυτόχρονα, καλούμε σε κοινό αγώνα όλες όσες έχουν στοχοποιηθεί από την κρατική επίθεση, από τους φοιτητές στα πανεπιστήμια που αγωνίζονται για ελεύθερους χώρους και ελευθερία οργάνωσης, μέχρι τις εργάτριες που αγωνίζονται για συνθήκες που να ξεπερνούν την απλή επιβίωση. Η μαζική δολοφονία στην Πύλο ήταν φρικτή, αλλά δεν ήταν μεμονωμένη. Δεν ήταν μεμονωμένη από την πρακτική των επαναπροωθήσεων, αλλά ούτε και από τις καθημερινές πολιτικές του κράτους δολοφονιών και συγκάλυψης.

Να διασφαλίσουμε ότι η κρατική συγκάλυψη δεν θα περάσει και ότι η Πύλος δεν θα ξεχαστεί!

Δικαιοσύνη για την Πύλο, τα Τέμπη και κάθε κρατική δολοφονία. Δεν ξεχνάμε – δεν συγχωρούμε!
Να σταματήσουμε τα pushbacks, τον τρόμο των καταδιώξεων και δολοφονιών ανθρώπων στα σύνορα!
Άμεση πρόσβαση σε χαρτιά, αξιοπρεπή στέγαση, ιατρικές υπηρεσίες και εκπαίδευση για όλους!
Ελευθερία κίνησης για όλα!
Να σταματήσουν οι γενοκτονίες!

Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στο κρατικό έγκλημα της Πύλου

————————— —————————

Call for a demonstration 2 years after the state crime of Pylos, on Friday 13 June 2025, at Omonia square (Athens) at 7pm:

THE STATE & EU MASSACRE OF PYLOS WILL NOT BE FORGOTTEN – JUSTICE FOR THE VICTIMS AND SURVIVORS! NO MORE PUSHBACKS!

Pylos! Tempi! Palestine! Two years ago, the Hellenic Coast Guard murdered over 600 people in Pylos, as a continuation of the broader murderous anti-migration policies of the Greek state. 2023 was also the year that deadly state neglect and corruption killed 57 people in Tempi, and that Israel, supported by Greek state started its genocide against the Palestinians after decades of occupation and apartheid.

At the dawn of 14 June 2023 more than 600 migrants were killed when their boat Adriana capsized after the Hellenic Coast Guard attempted to push them forward to Italy instead of rescuing them from their already endangered boat. The Coast Guard had firstly denied rescue to them, then towed their boat causing the shipwreck, while also delayed a lot to start any rescue operation after the capsize, while people were drowning. But despite the public attention and the international media presence due to the large death toll, no justice has been served for this atrocious and racist state crime.

Instead, the Greek state and the New Democracy Government, already having tried to cover up the state crime of Tempi, attempts to evade and deflect its responsibilities, that of several ministries and the Coast Guard. Nine Egyptian survivors were scapegoated for this crime and charged with ‘smuggling’, causing a shipwreck and forming a criminal organization. They were kept in custody for almost a year and were acquitted at their trial in Kalamata. Even afterwards the Pylos 9 were not directly freed but put in detention centers for some time. At the same time, most of the survivors have officially denounced the Coast Guard for the shipwreck for more than a year, but only now, after so long, the interrogations of the Coast Guard are about to begin with 17 of its members facing felony charges.

Meanwhile, though the majority of survivors have now been granted asylum, they are still having to survive in camps such as Malakasa in miserable conditions, without any material, moral or psychological support, and with the current evictions of people who have asylum from the camps, they will soon face homelessness on the streets of Athens. The violence against the survivors continues even two years later while they are still fighting for justice and their rights.

Despite the public outrage about the 600+ deaths, the denial of rescue and deadly pushbacks at the sea and land borders of Greece/EU remain the strategy of the Greek authorities and Frontex. Even after the Pylos state crime, different deadly shipwrecks have taken place on the greek borders and sea, some of them directly caused by brutal pushbacks or pursuits from the greek coast guard: at least 18 people have been murdered in the Aegean this year, while at least 171 people died in its waters in 2024. In an environment of rising fascism and the normalization of racist violence, we must struggle with migrants against the deadly border regime! We must stand with the victims and survivors of the Pylos state massacre and their families, and demand justice!

In 2025 after feeling the force of public anger over Tempi in February, the government has reacted by an assault on any voice of discontent or opposition. We call for the demonstration on 13.6.25 to remember those who died in Pylos and every pushback, and to confront those responsible. At the same time we call on every struggle from Tempi and Palestine who have also been targeted by the state’s attempt to destroy any criticism, to the students at the universities fighting for free spaces and freedom to organise, to the workers fighting for conditions which move beyond pure survival. The mass murder of Pylos was horrific but it was not isolated. It was not isolated from the practice of pushbacks but neither was it isolated from the daily state policies of immunity, murder and corruption.

It is on all of us to ensure that the state cover-up will not succeed and that Pylos will not be forgotten!

Justice for Pylos, Tempi, and every state murder. We will never forgive, never forget!
No more pushbacks! Stop the horror of chasing and murdering people at the borders!
Immediate access to asylum, papers, decent housing, care and education for all!
Freedom of movement for all!
Stop the Genocides!

Open Assembly against the State Crime at Pylos

ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ !

Εν όψει της συμπλήρωσης δύο χρόνων από το μαζικό κρατικό έγκλημα στην Πύλο στηρίζουμε τη πορεία, Παρασκευή 13/06/25 στην Ομόνοια στις 19:00

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ/ΕΣ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ/ΕΣ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ/ΕΣ

Το μεγαλύτερο ναυάγιο της Μεσογείου και ο θάνατος περισσοτέρων από 600 μεταναστριών και προσφύγων σε μια ακόμα μαζική εγκληματική επιχείρηση επαναπροώθησης από τα υδάτινα σύνορα του ελληνικού κράτους – συνοριοφύλακα της Ε.Ε. δε θα ξεχαστεί.

TΑ ΚΡΑΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Απ’ την Ελλάδα ως τη Παλαιστίνηκαι απ’ τα Τέμπη ώς το Νόβι Σαντ..Στα τρένα, στα σύνορα, στα νοσοκομεία, στα Α.Τ, στα “CAMPS”

Στεκόμαστε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι με όσες και όσους βιώνουν τη φρίκη της γενοκτονίας της Γάζας, θαυμάζοντας τη μαχητικότητα και την αξιοπρέπεια τους.

από αναρχική συλλογικότητα α π ό π ε ι ρ α

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Στις 14 Ιούνη του 2023 βυθίστηκε στα ανοιχτά της Πύλου ένα αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες με σκοπό να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 ενώ 80 ανασύρθηκαν νεκροί. Ο τεράστιος αριθμός των αγνοουμένων σε συνδυασμό με τους νεκρούς μετανάστες αποκαλύπτει το μέγεθος της εγκληματικής διαχείρισης του συμβάντος από το ελληνικό κράτος, με δεδομένο ότι οι ελληνικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί αρκετές ώρες πριν για τον κίνδυνο, στον οποίο βρίσκονταν οι επιβαίνοντες του σκάφους αλλά και από το γεγονός ότι μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών που επέζησαν από το ναυάγιο αναφέρουν πως το λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σκάφος για να το απομακρύνει από την χωρική αρμοδιότητα διάσωσης του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα αυτό να βυθιστεί και η πλειοψηφία των επιβαινόντων να μην προλάβει να βγει από τα χαμηλότερα επίπεδα του σκάφους, όπως πολλές μητέρες με τα παιδιά τους. Παρ΄ όλες τις μαρτυρίες, το κράτος θα συλλάβει 9 από τους επιζώντες και θα τους προφυλακίσει με ένα σαθρό κατηγορητήριο, βασισμένο σε ελλειπή στοιχεία. Οι μαρτυρίες των επιζώντων, που καταλογίζουν τις ευθύνες για το ναυάγιο στις λιμενικές αρχές, δεν θα συμπεριληφθούν ποτέ στη δικογραφία. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το λιμενικό πήρε τις καταθέσεις των 9 επιζώντων θα αμφισβητηθούν από τους συνηγόρους τους. Οι επικοινωνίες, επίσημες και ανεπίσημες, μεταξύ υπηρεσιών, κυβερνήτη και θαλάμου επιχειρήσεων δεν θα καταγραφούν στη δικογραφία και στην ουσία θα εξαφανιστούν. Παρά τις προσπάθειες, όμως, του κράτους να μετακυλήσει τις δικές του ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στους ίδιους τους επιβαίνοντες και να συγκαλύψει τη δολοφονική του δράση, βρίσκοντας ενόχους ανάμεσα στους κατατρεγμένους και τους απόκληρους, οι 9 επιζώντες και κατηγορούμενοι μετανάστες θα αθωωθούν το Μάη του 2024.
Η συνολική αντιμεταναστευτική και δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης- φρούριο όχι μόνο δεν είναι αποκομμένη από τη δολοφονία των εκατοντάδων μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου, αλλά αντίθετα αυτό το μαζικό έγκλημα αντιπροσωπεύει με τον πιο τραγικό τρόπο την ουσία των κρατικών πολιτικών αποτροπής μέσω της παραδειγματικής τιμωρίας, σε θάνατο, για όσους επιχειρούν να αναζητήσουν μία ζωή με αξιοπρέπεια όσο και για την τρομοκράτηση όλων όσοι θα βρεθούν αύριο ξεριζωμένοι ή διωγμένοι από τους τόπους τους. Από τις πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Μετανάστευσης Βορίδη για την κατάθεση ενός νέου νομοσχεδίου, σύμφωνα με το οποίο θα διπλασιαστεί ο χρόνος διοικητικής κράτησης, θα θεσπιστούν υπέρογκα πρόστιμα, ηλεκτρονικά μέσα επιτήρησης και ποινές φυλάκισης και θα καταργηθεί η δυνατότητα νομιμοποίησης σε πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν 7 και πλέον χρόνια στη χώρα χωρίς χαρτιά, από την υπογραφή της συμφωνίας για την επέκταση του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να “αναβαθμιστεί” περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ’ επέκταση και της Ευρώπης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και τους καθημερινούς πνιγμούς ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, όπου στοιβάζονται και φυλακίζονται άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες χωρίς καμία ελευθερία μέχρι τα αστυνομικά πογκρόμ εναντίον τους μέσα στις πόλεις, οι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με την εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους, που στόχο έχει την αποτροπή εισόδου στη χώρα, παίρνοντας φυσικά την επιλογή της δολοφονίας ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό του πολέμου, της φτώχειας και της ανελευθερίας.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου τα κράτη και οι διακρατικοί μηχανισμοί βάζουν μπροστά τις πολεμικές μηχανές, εξαπολύουν στρατιωτικές επιχειρήσεις και διαμορφώνουν εμπόλεμες κοινωνίες τόσο για να διευρύνουν τη σφαίρα επιρροής τους, όσο και για να συνεχιστεί η λεηλασία της κρατικής και καπιταλιστικής μηχανής. Μια συνθήκη στην οποία οι μόνοι πραγματικά χαμένοι είναι οι ίδιοι οι λαοί, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τα πολεμικά σφαγεία και με τις συνέπειες του πολέμου, την εξαθλίωση, τη φτώχεια, τον ξεριζωμό και τον θάνατο. Ταυτόχρονα η γενοκτονία των Παλαιστίνιων στη Γάζα γράφει ακόμα μια σελίδα βαρβαρότητας από το κράτος του Ισραήλ. Μέσα στα προηγούμενα 77 χρόνια κατοχής το ισραηλινό κράτος κατάφερε να χτίσει το σύγχρονο Απαρτχάιντ, τον συστηματικό δηλαδή αποκλεισμό των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική όχθη. Κατάφερε μέσω της κανονικοποίησης του τρόμου να εφαρμόσει γενικευμένα συνθήκες ελέγχου, στρατιωτικοποίησης και καταπίεσης, αποτελώντας πραγματικό πρότυπο ενός σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος. Αυτές τις ημέρες βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κορύφωση της επιχειρούμενης εξόντωσης και γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού. Το κράτος του Ισραήλ στις 18 Μάρτη 2025 έσπασε την εκεχειρία, που είχε συμφωνηθεί, κλιμακώνοντας τη δολοφονική του μανία, με συνεχείς επιθέσεις και γενικευμένες συνθήκες λιμοκτονίας στη Λωρίδα της Γάζας και επιβολή τρόμου στη Δυτική Όχθη.
Η καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τον ξεριζωμό αποτελεί την προϋπόθεση για την εξασφάλιση της υπερσυσσώρευσης του πλούτου στα χέρια των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ και για την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων. Οι δολοφονικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές “αποτροπής” και η οικοδόμηση της Ευρώπης-Φρούριο αποτυπώνονται στους χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στους εγκλωβισμένους και στοιβαγμένους σε άθλιες συνθήκες στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους φυλακισμένους κάτω από ένα ειδικό ρατσιστικό καθεστώς εξαίρεσης, στους δολοφονημένους στα αστυνομικά τμήματα και μπλόκα, όπως ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα και ο Μια Χαριζούλ στο ΑΤ Ομόνοιας το φθινόπωρο του 2024. Τα “τείχη” που υψώνονται δεν χρησιμεύουν μόνο για να κρατήσουν με κάθε μέσο τους απόκληρους, τους “πλεονάζοντες πληθυσμούς” εκτός Ευρώπης, αλλά και για να οδηγήσουν τις κοινωνίες της Δύσης στην εμπέδωση του εκφασισμού στο εσωτερικό τους, στη δημιουργία μιας κοινωνικής συνθήκης φόβου, ελέγχου και μίσους με σκοπό την άρρητη αποδοχή της άγριας εκμετάλλευσής τους από τους κυρίαρχους.
Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.
Γιατί η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασίστες μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς. Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.
Απέναντι στον χρεοκοπημένο κόσμο κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κυρίαρχοι στους καταπιεσμένους αυτής της γης, ως αναρχικοί/ές, αγωνιζόμαστε με όπλα μας την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, προτάσσοντας την οργάνωση της αντεπίθεσης των εκμεταλλευόμενων τάξεων για την ανατροπή του κόσμου του καπιταλισμού και του κράτους. Μαζί με τους ντόπιους, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω απέναντι στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την καταπίεση και την καθυπόταξη, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες. Ενάντια στον φασισμό, τη μισαλλοδοξία, τον πόλεμο, την καταστολή και την εκμετάλλευση η Υπόθεση της παγκόσμιας Κοινωνικής Επανάστασης, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας πάνω στα συντρίμμια του κόσμου της εξουσίας… είναι πάντα ζωντανή!

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-ΦΡΟΥΡΙΟ, ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΡΑΧΤΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Διαδηλώσεις
Αθήνα: Παρασκευή 13 Ιούνη, Ομόνοια, 19.00 |

Θεσσαλονίκη: Σάββατο 14 Ιούνη, Αγ. Βενιζέλου, 12.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Αγρίνιο

Συγκέντρωση -μικροφωνική: από την Πύλο μέχρι τα Τέμπη «είμαστε όλοι μετανάστες»

Από την Πύλο μέχρι τα Τέμπη

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Κοινοί αγώνες ντόπιων & μεταναστών

Ελεύθερη μετακίνηση για όλου/-ες/-α

14/6/2023: Στα ανοικτά των ακτών της Πύλου, το ελληνικό Λιμενικό οδήγησε στον θάνατο πάνω από 650 μετανάστ(ρι)ες, προερχόμενους από χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ασίας, της Αφρικής και αλλού. Δύο χρόνια μετά, το ελληνικό κράτος, όπως ακριβώς έπραξε και στην περίπτωση της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη, προσπαθεί να συγκαλύψει τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου· δηλαδή την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης-Φρούριο. Το ναυάγιο της Πύλου είναι ένα από τα εκατοντάδες παρόμοια εγκλήματα κατά μήκος των συνόρων της Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια, στα οποία εκατοντάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους.

Παρασκευή 13/06, ώρα 19:30 Πλατεία Δημοκρατίας

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ -ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

Πέμπτη 12/06 ώρα 20:00

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Στην κατάληψη Apertus, Ελεύθερος κοινωνικό χώρος στο Αγρίνιο, Καλυβίων 70.

-Προβολή ενημερωτικού υλικού για το ναυάγιο της Πύλου (21min)

-Ανάγνωση αποσπασμάτων από τα βιβλία της Amiri Parwana «Γράμματα στον κόσμο από τη Μόρια και τη Ριτσώνα»

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης σε μετανάστες και μετανάστριες (Αγρίνιο)

Θεσσαλονίκη, 14/06, Άγαλμα Βενιζέλου, 12.00

Πορεία για το μαζικό κρατικό έγκλημα της Πύλου

Πορεία για τα 2 χρόνια απο τη μαζική κρατική δολοφονία 600 μεταναστ(ρι)ών κοντά στην Πύλο, Σάββατο 14 Ιουνίου στις 12:00, άγαλμα Βενιζέλου.

ΠΥΛΟΣ-ΤΕΜΠΗ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Δύο χρόνια έχουν περάσει απο το μαζικότερο έγκλημα του σύγχρονου ελληνικού κράτους, που δολοφόνησε στα ανοιχτά της Πύλου πάνω απο 600 μετανάστ(ρι)ες. Επιβεβαιώθηκε με τον πιο αιματηρό τρόπο η ρατσιστική πολιτική πάνω στην οποία ειναι χτισμένη η Ελλάδα. Έπειτα απο αυτό το «ναυάγιο» κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δε γνώριζε, ότι δεν είδε. Η διαχείριση του ελληνικού κράτους γύρω από τη δολοφονία που το ίδιο διέπραξε κινήθηκε για άλλη μια φορά όπως και στα Τέμπη, συγκαλυπτικά, αποποιώμενο τις ευθύνες του, κάνοντας λόγο για δήθεν εθνική τραγωδία και παρουσιάζοντας το λιμένικό ως σώμα που πήγε να παρέχει ανθρωπιστικές βοήθειες και να ρυμουλκήσει το σκάφος. Θεωρίες που καταρρίφθηκαν από ηχητικά και αφοπλιστικά ντοκουμέντα που ήρθαν στην επιφάνεια.

Η συγκεκριμένη δολοφονία δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός ούτε εξαίρεση αλλά μια παγιωμένη και χρόνια θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους σε βάρος των μεταναστ(ρι)ών. Αποτελεί τη συνέχεια της πολεμικής διαχείρισης που δέχονται εντός των συνόρων οι πληθυσμοί που περιττεύουν για το ίδιο και τους λειτουργούς του. Κλειστά χερσαία και υδάτινα σύνορα, καθημερινες επαναπροωθήσεις και πνιγμοί στο Αιγαίο, που βαφτίζονται ναυάγια. Τα pushback αποτελούν πάγιες ρατσιστικές φονικές τακτικές που έρχονται να νομιμοποιήσουν τις κρατικές δολοφονίες, χρησιμοποιώντας τον παραπλανητικό και ξεπλυματικό μανδύα της εθνικής απειλής, του «ξένου» που εισβάλλει στη χώρα κι απειλεί την ειρήνη της και παράλληλα παρουσιάζοντας τις δολοφονικές πρακτικές του λιμενικού ως εθνική αυτοάμυνα. Όσον αφορά τη μεταχείρισή τους στο εσωτερικό της χώρας αντιλαμβανόμαστε την πλήρη απανθρωποποίηση – στοίβαγμα των μετανατριών σε άθλιες, εξευτελιστικές συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μόνιμο καθεστώς ανασφάλειας, με μια ζωή στο περιθώριο χωρίς χαρτιά και οι βιασμοί και δολοφονίες σε Α.Τ. κανονικότητα. Το περασμένο φθινόπωρο μόνο, συνέβησαν 2 κρατικές δολοφονίες, του Μία Χαριζούλ και του Μοχαμεντ Καμράν στο Α.Τ. Ομόνοιας, επιβεβαιώνοντας τη σκληρή πραγματικοτητα.

Μία ακόμα μεθόδευση του κράτους προκειμένου να παρανομοποιήσει τη μετανάστευση είναι η νομική θέσπιση της κατηγορίας του διακινητή. Στο «ναυάγιο» της Πύλου, απο τη πρώτη κιόλας μέρα συνελήφθησαν 9 επιζώντες, στους οποίους επιρρήφθηκε αυτη η βάρβαρη κακουργηματική κατηγορία και παρέμειναν φυλακισμένοι για ένα χρόνο. Πρόκειται για ένα αφήγημα που αποπειράται να συσκοτίσει τις ευθύνες του λιμενικού και του ελληνικού κράτους στα ναυάγια. Αποτελεί ένα έργαλείο που υπηρετεί μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική σκοπιμότητα: Τα κράτη δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι τα ίδια πνίγουν μετανάστες, για αυτό και επιχειρούν να αναδείξουν μια σατανική φιγούρα που δρα παρασκηνιακά, στην οποία και αποδίδουν την ευθύνη των φονικών. Στη συνέχεια, παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως σοκαρισμένο και πεισμωμένο να αποδώσει δικαιοσύνη. Οι περισσότερες υποθέσεις για «διακίνηση» αφορούν ανθρώπους που απλά βρέθηκαν να οδηγούν κάποιο όχημα/σκάφος (χωρίς να έχουν άλλη επιλογή) ή διαλέχτηκαν στον σωρό ανάμεσα σε μετανάστες που διέσχιζαν τα σύνορα. Με την ίδια κατηγορία κρατούνται εδώ και μήνες στις φυλακές της Αυλώνας 40 Σουδανοί έφηβοι, που ενώ κατάφεραν να ξεφύγουν απο τον πόλεμο στη χώρα τους, κινδυνεύουν εδώ με εξοντωτικές ποινές.

Τη θανατηφόρα αντιμεταναστευτική πολιτική έρχεται να συμπληρώσει το καινούργιο νομοσχέδιο-έκτρωμα του νυν υπουργού Μετανάστευσης κι Ασύλου, Μ. Βορίδη, που θα τεθεί σε διαβούλευση και ψήφιση στα τέλη του Ιουνίου. Βάσει αυτού, αυστηροποιούνται οι προϋποθέσεις εισόδου στην Ελλάδα και παραμονής σε αυτήν, διευκολύνονται οι απορρίψεις αιτήσεων ασύλου (για όσα δεν φέρουν τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα) αυξάνονται οι ποινές φυλάκισης και τα πρόστιμα. Νομιμοποιείται η κράτηση αιτούντων ασύλου, καθώς δεν αναγράφονται προϋποθέσεις δικαιούχων και παραλληλα μεθοδεύεται η άμεση επιστροφή όσων αξιολογούνται ως «μη δικαιούχοι διεθνούς προστασίας». Ποινικοποιούνται δηλαδή, η ίδια η μεταναστευτική κίνηση και νομιμοποιούνται τα pushbacks. Ο εξοβελισμός/εκτοπισμός των μεταναστριών νομιμοποείται τόσο θεσμικά όσο και κοινωνικά, καθώς οι μετανάστες παρουσιάζονται ως απειλή για τη δημόσια τάξη, την εθνική ασφάλεια και τη δημόσια υγεία που έρχονται να βλάψουν τον ρατσιστικό ελληνικό εθνοκορμό. Δημιουργούνται αποπροσανατολιστικοί διαχωρισμοί -πως οι ξένοι ειναι επικίνδυνοι, εγκληματίες, βιαστές που απειλούν την εθνική ομαλότητα της χώρας και έρχονται να σου κλέψουν τη δουλειά, τη κανονικότητα και τη ζωή την ίδια- συσκοτίζοντας βολικά τις ευθύνες του κράτους για την πραγματική υποβάθμιση των ζωών μας.

Έτσι, σε περιόδους κοινωνικής κρίσης αποτελούν τον τέλειο αποδιοπομπαίο τράγο που πρέπει να κυνηγηθεί και να εξολοθρευτεί. Στο όνομα της δημοκρατίας και της κοινωνικής ειρήνης διαπράττονται ανά περιόδους τα πιο απάνθρωπα πογκρόμ κατα ρομά και μεταναστριών. Αυτό συνέβη στον Έβρο το 2020, λόγω διακρατικών ανταγωνισμών μεταξύ ελληνικού και τουρκικού κράτους και του διάχυτου κοινωνικού ρατσισμού και στις πυρκαγιές του Εβρου το ’23 όπου παραστρατιωτικά μορφώματα κι ενας ξεσηκωμένος αιμοδιψής φασιστικός όχλος, στοχοποίησε τους μετανάστες ως «εμπρηστές» και πραγματοποιούσε απαγωγές και βασανισμούς κάνοντας τη βρώμικη δουλειά του κράτους αμισθί. Σε συνθήκες που αναδύεται ο κοινωνικός εκφασισμός ή που τα κράτη βρίσκονται σε καταστάσεις έκτατης ανάγκης και πολεμικής προετοιμασίας βλέπουμε να παίρνει χώρο το διάχυτο ρατσιστικό μένος. Όσοι πληθυσμοί κρίνονται πλεονάζοντες δέχονται την απόλυτη υποτίμηση και υπερεκμετάλλευση. Η εξουσία νομιμοποιεί τις επιθέσεις και τις δολοφονίες που διαπράττει επιστρατεύοντας τα ρατσιστικά/αντιτσιγγανικά/ξενοφοβικά αντανακλαστικά της.

Στο πλαίσιο της πολεμικής προτοιμασίας των κρατών (δυτικών και μη) πέραν των αντιμεταναστευτικών και πάσης φύσεως κατασταλτικών επιχειρήσεων που διεξάγονται σε βάρος των εσωτερικών εχθρών τους, βλέπουμε τους διακρατικούς ανταγωνισμούς να σπέρνουν πολέμους και γενοκτονίες. Το ελληνικό κράτος δεν μένει αμέτοχο στις διεκδικήσεις των γεωπολιτικών συμφερόντων. Συμμετέχει ενεργά σε πολεμικές συρράξεις και στη μαινόμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων που συντελείται αυτη τη στιγμή από το κράτος-άπαρτχαϊντ του Ισραήλ. Το ελληνικό κράτος καταβάλλει προσπάθεια για να αναβαθμίζει τις σχέσεις του με το Ισραήλ και την ΝΑΤΟϊκή πολεμική μηχανή. Σχέσεις που δεν είναι ευκαιριακές αλλά εκφράζουν την πολιτική συγγένεια των δύο αυτών κρατών και την κοινή επιθυμία διάλυσης της όποιας μορφής αντίστασης. Το ελληνικό πολεμικό ναυτικό και η πολεμική αεροπορεία διοικούν τις ΝΑΤΟϊκές θαλάσσιες και εναέριες επιχειρήσεις στην ερυθρά θάλασσα, προσπαθώντας φυσικά να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου που υποστηρίζει και τροφοδοτεί τη μαζική σφαγή των Παλαιστινίων εφοδιάζοντας το ισραηλινό κράτος με πετρελαιοειδή. Την ίδια στιγμή, ο εφοδιασμός της Γάζας είχε αποκλειστεί σχεδόν για 3 μήνες και μόλις πρόσφατα επετράπη (από τις κατοχικές ισραηλινές δυνάμεις) το πέρασμα λιγοστών τόνων αγαθών πρώτης ανάγκης, ενώ το σύνολο του πληθυσμού της να κινδυνεύει από λιμοκτονία. Η Γάζα είναι ο κόσμος όλος και καθήκον του αντιρατσιστικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος είναι το τσάκισμα των αιματοβαμμένων διακρατικών συνεργασιών κι η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό πληθυσμό.

Μέσα σε αυτή τη δυστοπία και τον κρατικό και κοινωνικό βούρκο διακρίνουμε ωστόσο, φωτεινά παραδείγματα καταπιεσμένων που μεσα απο αγώνες διεκδικούν την ύπαρξή τους και αξιοπρεπείς όρους ζωής. Οι Παλαιστίνιοι/ες βάζουν το σώμα τους ανάχωμα στην εξολοθρευτική πολεμική μηχανή του Ισραήλ κι αντιστέκονται στον αφανισμό τους. Οι μετανάστ(ρι)ες μέσα από τα καμπ, πραγματοποιούν απεργίες πείνας και διεκδικούν τα αυτονόητα: χαρτιά, ιατρική περιθαλψη, αξιοπρεπή διαβίωση. Μάλιστα, η πρόσφατη 40ήμερη απεργία πείνας του Mesut Aydin στο καμπ της Φιλιππιάδας, δικαιώθηκε. Επίσης, ο Χομαγιούν Σαμπετάρα που κατηγορούνταν για «διακίνηση» κι εξέτισε ποινή τριών ετών, αποφυλακίστηκε μετά τη δίκη του στο Εφετείο, έπειτα απο ένα ευρύ κίνημα αλληλεγγύης που ξεκίνησε από την οικογένειά του και αγκαλιάστηκε από αλληλέγγυο κοσμο. Οι συγγενείς των θυμάτων της Πύλου κάλεσαν στην πορεία για το κρατικοκαπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, αντιλαμβανόμενοι την κοινή δολοφονική προέλευση των δύο αυτών εγκλημάτων. Οι Ρομά απαντούν μέσα απο τις κοινότητές τους, στις κρατικές αντιτσιγγανικές δολοφονίες. Οι μετανάστριες και οι Ρομά διεκδικούν τον χώρο τους στη λαϊκή της Ξηροκρήνης.

Οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυα στο πλευρό των μεταναστριών, των Ρομά, των Παλαιστίνιων και των αφανών κολασμένων αυτής της γης, να αναδεικνύουμε τους αγώνες και τα δίκαια αιτήματά τους, όχι στα πλαίσια μιας θυματοποιητικής λογικής, αλλά γιατί οι αγώνες τους είναι ανάχωμα στη βαρβαρότητα. Επειδή η απαξίωση των ζωών τους σημαίνει φθήναιμα των ζωών μας συνολικά.

Μια κοινωνία που δεν αντιδρά σημαίνει ότι είναι υποταγμένη στους δυνάστες της κι εχει κανονικοποιήσει τον ζόφο.

Κοινοί, διεθνιστικοί αγώνες ενάντια στη βαρβαρότητα και την απανθρωποποίηση των ζωών μας.

Stop War On Migrants

Σάββατο 14 Ιουνίου

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Άγαλμα Βενιζέλου, 12:00

Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Πύλου

Δίκη-καταδίκη στο Ναυτοδικείο

Χαρτιά, άσυλο, σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά

Στις 14 Ιούνη 2023, το Λιμενικό προκάλεσε ανοιχτά της Πύλου τη βύθιση του πλοιαρίου Αδριάνα με 750 πρόσφυγες στοιβαγμένους στα αμπάρια και το κατάστρωμα.

Επέζησαν 104 ενώ βρέθηκαν 82 σοροί. Άνω των 600 προσφύγων βρίσκονται ακόμη και σήμερα στο βυθό της θάλασσας, στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου. Ήταν το μεγαλύτερο ρατσιστικό έγκλημα στα σύνορα της ΕΕ-φρούριο. Ήταν μαζική δολοφονία, ένα οργανωμένο έγκλημα της κυβέρνησης και του Λιμενικού.

Παρά τις ειδοποιήσεις των ιταλικών αρχών και της FRONTEX ότι το πλοίο πάνω από 15 ώρες βρίσκονταν σε κίνδυνο, το Λιμενικό το παρακολουθούσε με ένα πλοίο του, ικανό για καταδιώξεις αλλά όχι για διασώσεις, χωρίς καν τα απαραίτητα σωσίβια. Λιμενικό και Κυβέρνηση έδωσαν εντολές ακόμη και για την αποχώρηση παραπλεόντων πλοίων που εστάλησαν για βοήθεια και τότε μέσα στα σκοτάδια, αντί για επιχείρηση διάσωσης, προχώρησαν σε αποτροπή. Σκοπός τους ήταν να διώξουν το Αδριάνα από τα ελληνικά ύδατα, γι αυτό το έδεσαν με σχοινί παρά τις εκκλήσεις των ίδιων των προσφύγων για άμεση βοήθεια. Η βίαιη ρυμούλκηση το οδήγησε στη βύθιση σκορπώντας τον θάνατο και την απόγνωση στις οικογένειες εκατοντάδων ανθρώπων στο Πακιστάν, τη Συρία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη. Μέχρι σήμερα οι οικογένειες δεν πήραν τους σορούς των αγαπημένων τους ενώ η κυβέρνηση έχει αποκλείσει την ανέλκυση του Αδριάνα.

Αυτό το έγκλημα ήταν καρπός της πολιτικής των κλειστών συνόρων με δολοφονικές επαναπροωθήσεις που έχουν οδηγήσει στο θάνατο πάνω από 40000 πρόσφυγες τα τελευταία 10 χρόνια στη Μεσόγειο. Αυτή είναι η πολιτική της κυβέρνησης και του Λιμενικού που την υλοποίησε στην Πύλο και συνεχίζει με νέα εγκλήματα στη Ρόδο, την Κω και τη Σάμο. Εμβολίζει σκάφη των προσφύγων, κομματιάζοντας τους. Αν κινδύνευαν μερικοί Ευρωπαίοι πλούσιοι τουρίστες θα είχαν διασωθεί από την πρώτη στιγμή!

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως στο έγκλημα των Τεμπών, μεθοδεύει απροκάλυπτα τη συγκάλυψη του εγκλήματος της Πύλου. Επιτέθηκε με χυδαιότητα κατά του Πορίσματος του Συνηγόρου του Πολίτη που απέδωσε εγκληματικές ευθύνες σε οκτώ στελέχη του Λιμενικού, τεκμηριώνοντας ότι υλοποίησαν την κυβερνητική πολιτική της αποτροπής αντί της διάσωσης. Δεν δίστασαν, μάλιστα, να διορίσουν τον Τρύφωνα Κοντιζά αρχηγό του Λιμενικού αντί να προχωρήσουν σε ΕΔΕ και να τον θέσουν σε διαθεσιμότητα, όταν ο Συνήγορος του Πολίτη τον εντάσσει στους οκτώ αξιωματικούς του Λιμενικού προτεινόμενους για παραπομπή στο Ναυτοδικείο.

Με αυτές τις παρεμβάσεις επιχειρούν να ακυρώσουν την διαδικασία στο Ναυτοδικείο και να εμποδίσουν την παραπομπή όλων όσων οργάνωσαν τη δολοφονική αποτροπή.

Είναι ώρα να λογοδοτήσουν και να προχωρήσει η δίκη στο Ναυτοδικείο με καταδίκη των δολοφόνων της Πύλου.

Δεν θα αφήσουμε τους δολοφόνους των Τεμπών και της Πύλου να συγκαλύψουν τα εγκλήματα τους. Δεν θα τους αφήσουμε να συνεχίζουν να προκαλούν με την κλιμάκωση του ρατσισμού, με μέτρα κατά των μεταναστών χωρίς χαρτιά, όπως η φυλάκιση για δύο χρόνια ή με το πέταγμα προσφύγων στον δρόμο, διακόπτοντας την φιλοξενία σε δομές.

Ο Βορίδης, ο Κικίλιας και ο Χρυσοχοΐδης μπαίνουν μπροστά για να εκτρέψουν την οργή του κόσμου που κορυφώθηκε στις 28 Φλεβάρη και να τη μετατρέψουν σε μίσος για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, στρώνοντας έτσι τον δρόμο στην άκρα δεξιά και τους φασίστες. Μια κυβέρνηση που από τη μια δίνει 23 δις για εξοπλισμούς και από την άλλη διαλύει τη δημόσια παιδεία και υγεία, επιτίθεται στα συνδικάτα απολύοντας τον Κ. Γενιδούνια και τους εκπαιδευτικούς που αντιστέκονται ενώ στοχοποιεί τους φοιτητές και τους μαθητές, προωθώντας αναμορφωτήρια και διαγραφές.

Στις 22 Μάρτη, στο Σύνταγμα, οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και της Πύλου ένωσαν τις φωνές τους για να πάνε φυλακή οι δολοφόνοι. Στις 14 Ιούνη, δύο χρόνια μετά το έγκλημα της Πύλου, θα είμαστε σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας για να ακουστεί δυνατά η κραυγή των εκατοντάδων οικογενειών που θρηνούν τα παιδιά τους και των επιζώντων που απαιτούν δικαιοσύνη. Την ίδια μέρα διαδηλώνουν μαζί μας οι συγγενείς των θυμάτων έξω από την ελληνική πρεσβεία στο Ισλαμαμπάντ.

Καλούμε τα συνδικάτα να βαδίσουν στον δρόμο του Συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ, των γιατρών των δημόσιων νοσοκομείων που μας καλούν στην κινητοποίηση στις 14 Ιούνη και να δώσουν τη δυνατότητα μαζικής συμμετοχής όλων και των μεταναστών με απεργιακή κινητοποίηση.

-ΠΥΛΟΣ- Το έγκλημα αυτό έχει ιστορία.

Στις 14 Ιουνίου του 2023 οι ελληνικές λιμενικές αρχές προκάλεσαν το ναυάγιο ενός σκάφους με τουλάχιστον 750 μετανάστ(ρι)ες, με αποτέλεσμα τη δολοφονία 600+ εξ αυτών. Το «Andriana» είχε εντοπιστεί ένα 24ώρο πριν, από τη Frontex, που γνώριζε την κατάσταση επικινδυνότητας όσων επέβαιναν και σκοπίμως επέλεξε να μη δράσει. Όσο το σκάφος αυτό βρισκόταν σε διεθνή ύδατα και συγκεκριμένα στην περιοχή ευθύνης του ελληνικού κράτους, είχε κάνει έκκληση για βοήθεια 15 ώρες πριν το ναυάγιο, καθώς ήδη πέθαιναν άνθρωποι. Η έκκληση αυτή είχε ληφθεί από το ελληνικό λιμενικό σώμα, το οποίο μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, επίσης δεν έδρασε προς τη διάσωσή τους, αλλά το μόνο που έκανε ήταν να στείλει τρόφιμα και καύσιμα μέσω εμπορικών πλοίων ώστε να συνεχίσει την πορεία του προς την Ιταλία και να φύγει στην ουσία από την περιοχή ευθύνης της Ελλάδας. Έπειτα, αφού δεν έφευγε, οι λιμενικοί αποφάσισαν να ρυμουλκήσουν τη βάρκα (μάλιστα, έγιναν δύο προσπάθειες ριμούλκησης, καθώς ήθελαν να τους διώξουν από εκεί, για να μην αποτελούν αυτοί οι άνθρωποι ευθύνη για το ελληνικό κράτος). Στη φονική αυτή προσπάθεια προκάλεσαν το αναποδογύρισμα της βάρκας, το πιο πολύνεκρο καταγεγραμμένο ναυάγιο στη σύγχρονη Ευρώπη …

Είναι ευρέως γνωστό, πως τέτοια «ναυάγια» συμβαίνουν καθημερινά διεθνώς, όπου πεθαίνουν χιλιάδες μετανάστριες με την ευθύνη κρατών και του διεθνούς κεφαλαίου. Οι δολοφονίες αυτές είναι αποτέλεσμα των αντιμεταστευτικών πολιτικών και αποτελούν κομμάτι των σύγχρονων κρατών και των διακρατικών συμμαχιών τους. Οι ίδιες χώρες που συμμετέχουν σε πολέμους και γενοκτονίες είναι αυτές που γεννάν τις ανάγκες για μετανάστευση και είναι οι ίδιες που δεν θέλουν τις μετανάστριες «υπό την ευθύνη τους». Σε μία πραγματικότητα που τα κράτη μπορούν να επιλέξουν ποιοί άνθρωποι θεωρούνται πολίτες και ποιοί όχι, όταν οι μετανάστριες καταφέρουν να φτάσουν σε στεριά, αντιμετωπίζουν την ωμή βία της (δυτικής) δημοκρατίας. Η μόνιμη απειλή για επαναπροώθηση, οι βιασμοί και οι εν ψυχρώ δολοφονίες στα σύνορα, οι εγκλεισμοί σε κέντρα κράτησης είναι αυτά που επιφυλάσσει. Τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα έχουν δολοφονηθεί δεκάδες χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες, τον ακριβή αριθμό των οποίων δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί είναι πολλοί που χάνονται και άλλες που αγνοούνται, ενώ δεν ακούγονται καν τα ονόματά τους, σε μία προσπάθεια πλήρης απανθρωποποίησής τους.

Για αυτά τα «ναυάγια» δεν φέρει κανένας ευθύνη και σπανίως ασκούνται ποινικές διώξεις, καθώς οι μετανάστες που φτάνουν σε θάλασσες και σύνορα θεωρούνται εθνική απειλή και τα σώματα ασφαλείας που τους δολοφονούν εθνικοί προστάτες, με εξαίρεση την δολοφονία της Πύλου, που ήταν εξόφθαλμη. Η τακτική που ακολουθείται στη συντριπτική πλειοψηφία ανάλογων περιπτώσεων είναι αυτή της μετακύλησης των ευθυνών σε όσα επιλέγουν τη μετανάστευση. Ειδικότερα, συνήθως επιλέγονται λίγα άτομα, τα οποία ενδεχομένως οδηγούν το αμάξι ή το σκάφος με το οποίο μετακινούνται και κηρύσσονται «διακινητές». Τιμωρούνται δηλαδή, οι ίδιοι οι μετανάστες και αιτούντες ασύλου με τη δίωξή τους από τις δικαστικές αρχές. Μάλιστα, οι άνθρωποι που κατηγορούνται για διακίνηση αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές. Οι δικαστικές διαδικασίες είναι ολιγόλεπτες, με ελάχιστη νομική υποστήριξη για τους κατηγορούμενους, χωρίς διερμηνεία και η ισόβια κάθειρξη αποτελεί κανόνα.

Οι μετανάστριες που καταφέρνουν να περάσουν τα σύνορα και παραμένουν εντός της ελλάδας ζητώντας άσυλο, κλείνονται σε camps μαζί με τις οικογένειές τους, αφού πλεόν έχει διακοπεί και το τελευταίο πρόγραμμα στέγασης που τους έδινε σπίτι εντός των πόλεων για καποιους μήνες. Αυτά τα camps, που οι ίδιοι οι μετανάστες ονομάζουν φυλακές, βρίσκονται εκτός των αστικών ιστών, αορατοποιώντας τους, με σκοπό τον πλήρη έλεγχο των ζωών τους. Μάλιστα, πριν κάποια χρόνια τα μέτρα «ασφαλείας» και επιτήρησης κορυφώθηκαν με το χτίσιμο τεράστιων τοίχων περιμετρικά τους, οι έξοδοί τους περιορίστηκαν ή ανα περιπτώσεις η έξοδος απο κάποια camp έχει απαγορευτεί. Ακόμη, η κάλυψη βασικών αναγκών τους όπως το φαγητό και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλειπέστατη και χρειάζεται να καλύπτεται από δικούς τους πόρους, καθώς η οποιαδήποτε (ευρωπαϊκή) χορήγηση επιδόματος αποκόβεται ή αργεί επιτηδευμένα. Η ζωή τους είναι ένα διαρκές βασανιστήριο, αφού τιμωρούνται για την ίδια τους την ύπαρξη.

Οι δολοφονίες στην Πύλο δεν ανήκουν στο παρελθόν.

Είναι το μέλλον που ετοιμάζουν:

Αυτές τις μέρες, ενώ ούτε δύο χρόνια δεν έχουν περάσει από εκείνη την εγκληματική μέρα, ο Υπουργούς Μετανάστευσης και Ασύλου, Μάκης Βορίδης, ανακοίνωσε τα πλάνα του για το μέλλον των μεταναστριών στη χώρα, με ένα νομοσχέδιο σύμφωνο με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, το οποίο θα τεθεί σε διαβούλευση και ψήφιση στο τέλος του Ιουνίου. Με αυτό το ν/σ στην πράξη αυστηροποιούνται οι προϋποθέσεις εισόδου και παραμονής στη χώρα για πρόσφυγες και μετανάστριες. Προβλέπεται η ηλεκτρονική επιτήρησή τους προκειμένου να ελέγχεται αν όντως έχουν φύγει εντός της προθεσμίας ολίγων ημερών και στην περίπτωση που δε φύγουν προβλέπεται η φυλάκισή τους, η οποία θα προστίθεται στα χρόνια της διοικητικής τους κράτησης (που επεκτείνεται από 18 σε 24 μήνες), αλλά και η καταβολή υπέρογκων προστίμων (μεταξύ 10 και 30 χιλιάδων ευρώ). Παράλληλα, ξεχειλώνει ο όρος της “μη ασφαλούς χώρας” προέλευσής τους, που σημαίνει πως θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να διεκδικήσουν άσυλο οι αιτούντες. Ακόμη, καταργείται εντελώς η χορήγηση άδειας διαμονής για όσες διαμένουν ήδη επτά χρόνια στη χώρα. Το νέο νομοσχέδιο θα προβλέπει άμεση φυλάκιση έως 4 ετών για οποιονδήποτε μετανάστη εντοπιστεί χωρίς χαρτιά που να νομιμοποιούν την παραμονή και την εργασία του στη χώρα. Η ποινή θα αναστέλλεται μόνο στην περίπτωση οικειοθελούς αποχώρησης αεροπορικώς, με εισιτήριο που θα εξασφαλίζει η ελληνική πλευρά, εφόσον δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η ουσία αυτού του ν/σ θα είναι η παρανομοποίηση της ίδιας της μετανάστευσης, η ποινικοποίηση όλων των ανθρώπων που αναγκάζονται να κάνουν αυτές τις επικίνδυνες διαδρομές και η νομιμοποίση των επαναπροωθήσεων.

Αυτό θα σημάνει τη μαζική φυλάκιση, τον εκδιωγμό, την βιαιότερη εκμετάλλευση και την περαιτέρω εξόντωση των μεταναστριών, δίνοντας το ελεύθερο σε μπάτσους και στρατό να βιαιοπραγούν στα σώματά τους, αλλά και στους έλληνες πολίτες να εκφράζουν όλο το ρατσιστικό μίσος απέναντί τους.

Η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά.

Όσο τα κράτη ενισχύουν τις αντιμεταναστευτικές τους πολιτικές, ικανοποιώντας το (ακρο)δεξιό τους ακροατήριο, δίπλα μας δολοφονείται καθημερινά ολόκληρος ο παλαιστινιακός πληθυσμός. Η Γάζα και η Δυτική Όχθη έχουν μετατραπεί σε ένα απέραντο σφαγείο, κι εμείς σε θεατές που παρακολουθούμε live στις οθόνες μας μια εκτυλισσόμενη γενοκτονία. Εδώ κι ένα τρίμηνο αποκόπτεται ο ανεφοδιασμός των Παλαιστίνιων με υλικά αγαθά κι έτσι βλέπουμε να χρησιμοποιείται ως εργαλείο πολέμου η λιμοκτονία. Πρόκειται για την υπέρτατη απανθρωποποιήση κι εξόντωση ενός ολόκληρου πληθυσμού. Τα δυτικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού στηρίζουν ενεργά το αποικιοκρατικό τέρας του Ισραήλ. Προπαγανδίζουν πως το Ισραήλ είναι το φυλάκιο του πολιτισμού στη Μέση Ανατολή, και οι Παλαιστίνιοι οι βάρβαροι που απειλούν την δημοκρατία και την ειρήνη τους. Το Ισραήλ προβάλλεται σαν ένας επίγειος παράδεισος για γυναίκες και κουήρ, σε αντιπαραβολή με τους «επικίνδυνους μουσουλμάνους» ξεπλένοντας με αυτά τα αφηγήματα μια εθνοκάθαρση.

Την ίδια στιγμή, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Ρουάντα κάνει δολοφονικές επιθέσεις μέσω ένοπλων οργανώσεων με την υποστήριξη των ΗΠΑ και χωρών της Ευρώπης. Με τη στήριξη της Δύσης ελέγχει την περιοχή της ανατολικής ΛΔΚ, ώστε να γίνεται εξόρυξη κολτανίου και κοβαλτίου, που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κινητών και λοιπών τεχνολογικών συσκευών. Η αδιάκοπη εξέλιξη αυτής της βιομηχανίας συνδέεται και ευθύνεται για την εκτόπιση σχεδόν 7 εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ δεκάδες χιλιάδες Κονγκολέζοι/ες εργάζονται σε επικίνδυνες συνθήκες εξόρυξης, οι οποίες οδηγούν πολλές φορές και στο θάνατο.

Επιπλέον, τόσο στην Παλαιστίνη, όσο και στη ΛΔΚ βάλλονται οι θυληκότητες λόγω της ωμής εθνοπατριαρχικής βίας, με αναρίθμητα περιστατικά σεξουαλικής εκμετάλευσης, βιασμών και απαγωγών. Η επιβολή στα σώματα θυληκοτήτων χρησιμοποιείται ως επιβολή στον εθνικό κορμό σε περιόδους πολέμων ή εντάσεων μεταξύ κρατών. Ταυτόχρονα, οι δίπολοι έμφυλοι ρόλοι εντός του έθνους-κράτους είναι απαραίτητοι για τη αναπαραγωγή του, με τις γυναίκες να προορίζονται να γίνουν μητέρες, αναπαραγωγικές μηχανές του έθνους και τους άντρες να ωθούνται στο ρόλο του προστάτη, προορίζοντάς τους για πιόνια των εκάστοτε εθνικών στρατών. Η αθέατη αυτή πλευρά της πολεμικής βίας, αλλά και τα εθνικά και ρατσιστικά αφηγήματα εντός των κοινωνιών που χρωματίζουν πληθυσμούς άλλων χωρών εχθρικά και μειωτικά, κανονικοποιούν την σεξουαλικοποιημένη βία και την κακοποίηση. Φασίστες, αλλά και ευρύτερα η ελληνική κοινωνία μπορεί να υπερασπιστούν το «γυναικείο σώμα» όταν οι βιαστές είναι μετανάστες, αλλά όταν πρόκειται για ντόπιο βιαστή επικρατεί σιωπή. Δεν θα μιλήσουν προφανώς για την έμφυλη βία που ασκούν οι δεσμοφύλακες μέσα στα κέντρα κράτησης, η οποία μπορεί να γίνει βασικό μέσο πειθάρχησης για τις μετανάστριες.

Η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη

Στην εποχή των συνεχών καπιταλιστικών κρίσεων (από τον covid, στις φυσικές καταστροφές, μέχρι τις πολεμικές συρράξεις και γενοκτονίες), προωθείται η γραμμή της εθνικής ενότητας για να αποπροσανατολιστούμε από τους πραγματικούς υπεύθυνους. Είναι αδύνατον να μην αντικρύσουμε την πραγματικότητα που διαμορφώνεται με ανακοινώσεις περί «προστασίας» των πολιτών με αυστηροποιήσεις πάσης φύσεως νόμων (μόλις πέρυσι πέρασε καινούριος ποινικός κώδικας που οδηγεί σε φυλάκιση ακόμα και για πλημμελήματα), ψήφιση αντιδραστικών νόμων (όπως το οικογενειακό δίκαιο του 2021 και οι συνεχείς επιθέσεις στη δωρεάν εκπαίδευση) και φυσικά τις πολεμικές ιαχές των εξοπλιστικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, συμπληρώνεται το σύνολο των μισάνθρωπων πολιτικών της μοντέρνας ακροδεξιάς που μέρος της είναι και ο πόλεμος κατά των μεταναστών.

Με την προώθηση της εθνικής ενότητας αποπειράται ο αποπροσανατολισμός των πληθυσμών με στόχο τον ευκολότερο έλεγχο και τον κατευνασμό τους. Η συσπείρωση γύρω από την έννοια του έθνους, που συνεχώς μεταβάλλεται ώστε να προσχωρούνται ή να αποκλείονται κομμάτια της εκάστοτε κοινωνίας ενός κράτους και η προσκόλλησή τους σε αυτήν, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αιματοχυσία. Ανάλογα με τα συμφέροντα των εγχώριων μεγαλοαφεντικών και τις διακρατικές σχέσεις που εμπεδώνονται, κάποιοι πληθυσμοί βαφτίζονται «εχθροί», είτε βρισκονται στο εσωτερικό της χώρας πχ ρομά και μετανάστριες είτε στο εξωτερικό της. Στις συνοριακές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας όπου οι πληθυσμοί είναι συνήθως και πιο φτωχοποιημένοι (σε σχέση με τα μεγάλα αστικά κέντρα και τα νησιά) η προώθηση αυτού του αφηγήματος γίνεται με περίσσια ευκολία για πληθώρα λόγων καθώς το ελληνικό κράτος με τους θεσμούς του, (την εκπαίδευση και τις πελατειακές σχέσεις που έχει θεσμοθετήσει ως μόνη σανίδα ταξικής ανέλιξης) επιβάλει το δικό του αφήγημα ευημερίας εκεί, γύρω από το «λαμπρό ελληνικό έθνος».

Να αγωνιστούμε για να ζήσουμε

Οι δολοφονίες στα σύνορα, στις ράγες των τρένων, στα νοσοκομεία, οι γενοκτονίες, οι εν ψυχρώ εκτελέσεις• όλα συνθέτουν την εικόνα πως για τα κρατη και το κεφαλαίο οι ζωές μας είναι αναλώσιμες. Μέσα σε αυτόν τον ασφυκτικό, απανθρωποποιητικό κόσμο που ‘ναι χτισμένος σε θανατοπολιτικές και στην εκμετάλλευση, οι αντιστάσεις των περιθωριοποιημένων κι αφανών κολασμένων αυτής της γης απέναντι στην εξόντωσή τους, όπως των Παλαιστινίων, των Ρομά και των μεταναστριών φωτίζουν το δρόμο προς την απελευθέρωση και μας ενδυναμώνουν. Το χτίσιμο κοινών αγώνων και σχέσεων μεταξύ των καταπιεσμένων μέσα σε έναν κόσμο που ζέχνει θάνατο, βαρβαρότητα, εκμετάλλευση και αποκλεισμό είναι για εμάς ο μόνος τρόπος να μπορέσουμε να υπάρξουμε, μέχρι ο κόσμος που θα θέλαμε να ζούμε να γίνει πραγματικότητα. Αδιαμεσολάβητοι, αντικρατικοί, αντικαπιταλιστικοί, αντιπατριαρχικοί αγώνες. Να κοιτάξουμε τα ταξικά μας συμφέροντα, να οργανωθούμε και να δομήσουμε πολυεθνικές κοινότητες αγώνα και σχέσεις αλληλεγγύης, ανάχωμα στην αδηφάγα κρατικοκαπιταλιστική μηχανή.

FRONTEX, ΜΠΑΤΣΟΙ, ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΧΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ

ΠΥΛΟΣ-ΤΕΜΠΗ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΖΕΣΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ

Πορεία για τα 2 χρόνια από το κρατικό έγκλημα της Πύλου,

Σάββατο 14 Ιουνίου στις 12:00, άγαλμα Βενιζέλου.

*στηρίζουμε το μπλοκ του stop war on migrants

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Διαδηλώσεις
Αθήνα: Παρασκευή 13 Ιούνη, Ομόνοια, 19.00 |

Θεσσαλονίκη: Σάββατο 14 Ιούνη, Αγ. Βενιζέλου, 12.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Κάλεσμα ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης για τη διαδήλωση για τα 2 χρόνια από το ναυάγιο στην Πύλο: Σάββατο 14 Ιούνη, 12μ στο άγαλμα Βενιζέλου

Να γίνει τώρα η δίκη στο Ναυτοδικείο, στη φυλακή οι δολοφόνοι της Πύλου!

Διαδήλωση Σάββατο 14/6, 12μ Αγ. Βενιζέλου

Δύο χρόνια μετά το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου, 17 αξιωματικοί του λιμενικού διώκονται για κακουργήματα αντιμετωπίζοντας μεταξύ άλλων την κατηγορία για πρόκληση του ναυαγίου. Είναι η δύναμη του κινήματος αλληλεγγύης που απαιτεί να τιμωρηθούν κυβέρνηση και Λιμενικό για την κυνική άρνηση διάσωσης και την αποτροπή που οδήγησε στον πνιγμό πάνω από 600 πρόσφυγες στις 14 Ιούνη 2023. Οι επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου, οι οικογένειες τους και οι δικηγόροι τους δίνουν μια τιτάνια μάχη για δικαιοσύνη.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση κλιμακώνει την ρατσιστική εκστρατεία με τον Βορίδη να προωθεί νομοσχέδιο με άγριες επιθέσεις κατά των μεταναστών εργατών.

Τις προηγούμενες μέρες, πλήρωμα του Madleen έστειλε μήνυμα από το σημείο του ναυαγίου αναδεικνύοντας διεθνώς την δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης και της Frontex.

Από τα Τέμπη και την Πύλο μέχρι την Παλαιστίνη, παλεύουμε για δικαιοσύνη ενάντια στην κυβέρνηση της συγκάλυψης και της συμμετοχής στη γενοκτονία.

Η πάλη για ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά είναι η μόνη εγγύηση ότι δεν θα θρηνήσουμε άλλα θύματα στο βωμό της ρατσιστικής πολιτικής των κλειστών συνόρων της ΕΕ-φρούριο.

Όπως ενώσαμε τις φωνές μας για δικαιοσύνη στα θύματα των Τεμπών, όπως τις ενώνουμε τώρα για να μπει τέλος στην γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα, είναι ώρα να τις ενώσουμε για το έγκλημα της Πύλου. Να γίνουμε η φωνή των νεκρών της Πύλου, να απαιτήσουμε δικαιοσύνη! Καμία συγκάλυψη στη δολοφονία των εκατοντάδων από κυβέρνηση, Λιμενικό, Frontex. Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι!

Με τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το έγκλημα στην Πύλο, καλούμε σε μαζική συμμετοχή στην διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο 14/6 στις 12μ στο άγαλμα Βενιζέλου.

ΟΛΟΙ, – ΕΣ, – Α ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ

ΣΑΒ. 14/6, 12:00, Άγαλμα Βενιζέλου

Ενάντια στις βαρβαρότητες αυτού του κόσμου – Πάντα με τις καταπιεσμένες

Υπάρχουν πολλές πλανητικές εστίες βαρβαρότητας, όπου τα κράτη -ως κυρίαρχες ενδοκαπιταλιστικές διευθετήσεις- οξύνουν την καταπίεση, τις εντάσεις, την ανισότητα, σε μία προσπάθεια να εμπεδωθούν νέες μορφές διαχείρισης εντός και εκτός των συνόρων τους. Υπό το πρίσμα των γεωπολιτικών ανταγωνισμών που απαιτούν όλο και περισσότερα για όλο και λιγότερους, τα από καιρό ξεπερασμένα κοινωνικά συμβόλαια ενός υποσχετικού καπιταλισμού αντικαθίστανται με πολιτικές που επιβάλλουν την ανασφάλεια και τον φόβο ως υλικές προϋποθέσεις της κοινωνικής αναπαραγωγής.

Το ναυάγιο που έσυρε στον θάνατο περισσότερους από 550 πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες στις 13 Ιουνίου 2023 στα ανοιχτά της Πύλου, δεν ήταν παρά μία τέτοια εστία βαρβαρότητας. Ένα προαναγγελθέν έγκλημα εξαθλίωσης, εξαίρεσης, συρράξεων και εκμετάλλευσης πληθυσμών από μη-δυτικές γεωγραφίες, στο όνομα της ανάπτυξης και ευημερίας οικονομικών μεγεθών. Που, μεταξύ άλλων, προσμετρώνται στους δείκτες εξασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης εντός των δυτικών γεωγραφιών, τόσο με μία “θετική ατζέντα” (ιστορίες οικονομικής και εξοπλιστικής μεγέθυνσης) όσο και μία ατζέντα επιβολής και αποτροπής των αμφισβητήσεων (αυταρχισμός, επέκταση της Κυριαρχίας, στρατιωτικοποίηση).

Ο θάνατος κανονικοποιείται παντού γύρω μας, όλο και πιο έντονα. Ο πόλεμος φυσικοποιείται και περνά στη σφαίρα των κοινωνικών αναπαραστάσεων και εμπειριών. Φονικές μηχανές αλώνουν ζωές και πραγματικότητες. Απτά, υλικά, καθημερινά. Σε θάλασσες, τρένα και λωρίδες. Είναι κρατικά εγκλήματα.

Οι γενοκτονικές πολιτικές και πράξεις στην Γάζα από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ τον σχεδόν αυτό 1,5 χρόνο του πολέμου, η πολυετής κατοχή, οι διαρκείς εκτοπίσεις, οι αποκλεισμοί και η στέρηση βασικών μέσων επιβίωσης στον παλαιστινιακό λαό, αποτελούν μια από τις πιο χαρακτηριστικές και διαρκείς εστίες αυτής της παγκόσμιας βαρβαρότητας. Η Παλαιστίνη είναι το πεδίο πάνω στο οποίο δοκιμάζονται διαρκώς τα όρια της στρατιωτικής τεχνολογίας του θανάτου (συχνά υπό ερευνητικά projects πανεπιστημιακών ιδρυμάτων), της επικοινωνιακής προπαγάνδας, της εξαίρεσης και της θεσμικής αναλγησίας υπό το βάρος διακρατικών συμφωνιών, εξοπλιστικών προγραμμάτων κ.α. Η εμπέδωση του καθημερινού θανάτου, του αποκλεισμού και της διάλυσης κάθε συλλογικής ζωής φανερώνει ένα μέλλον που μπορεί να δοκιμάζεται πρώτα εκεί, αλλά που μας αφορά όλες.

Σε αυτές τις υλικές και πολιτισμικές τομές των σύγχρονων μορφών κυριαρχίας είναι που δημιουργούνται ρωγμές και η αντίσταση αναδύεται ως ζώσα πραγματικότητα, η αλληλεγγύη ως συνειδητοποίηση ενός μέλλοντος που στηρίζεται σε έναν κόσμο ισότητας που όλοι μοιραζόμαστε.

Από την Πύλο ως τα Τέμπη και από την Παλαιστίνη ως το Λος Άντζελες, στεκόμαστε στο πλευρό των καταπιεσμένων, ανεξαρτήτως προέλευσης, γεωγραφίας, φυλής και φύλου.

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Κάλεσμα στήριξης της πορείας για το μαζικό κρατικό έγκλημα της Πύλου

Σάββατο, 14 Ιουνίου στις 12:00, Άγαλμα Βενιζέλου

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Πριν από δύο χρόνια, ένα αλιευτικό σκάφος βυθίζεται στα ανοιχτά της Πύλου. Οι επιβαίνοντες ξεπερνούσαν τους 700. Ήταν πρόσφυγες και μετανάστριες, στην προσπάθειά τους να περάσουν από τη Λιβύη στην Ελλάδα. Από τους 700, ανασύρθηκαν 82 σοροί, 104 επέζησαν, με τον αριθμό των αγνοουμένων προσφύγων που τα σώματά τους βρίσκονται ακόμη βυθισμένα στη Μεσόγειο να ξεπερνούν τους 600. Το γεγονός αυτό, θα μπορούσε να βαφτιστεί ακόμη μια τραγωδία, στις τόσες που πλέον έχουν συμβεί στο ελληνικό κράτος. Αλλά αυτό θα συνέβαινε, μονάχα αν δεν ήταν μια ακόμη μαζική κρατική δολοφονία, ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα εγκλήματα του ελληνικού κράτους εις βάρος μεταναστριών και προσφύγων, το οποίο αποδεικνύεται λίγο αργότερα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ – Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Όσες κατάφεραν να επιζήσουν από τα ναυάγιο, μαρτυρούν ότι το ελληνικό λιμενικό προέβη σε επανειλημμένες προσπάθειες ρυμούλκησης του σκάφους, ενώ αργότερα πλήθος στοιχείων επιβεβαιώνει όσα κατέθεσαν οι μετανάστριες, καθώς έρχονται στην επιφάνεια εικόνες, ηχητικά και βίντεο που δείχνουν πολύ καθαρά την προσπάθειά τους να δολοφονήσουν στα ανοιχτά έναν τόσο μεγάλο αριθμό μεταναστών. Εδώ να προσθέσουμε, πως όπως και στο έγκλημα των Τεμπών, κινήθηκε μια μεγάλη απόπειρα συγκάλυψης με ηχητικά ντοκουμέντα και υλικό να εξαφανίζονται μυστηριωδώς από κάμερες. Εξαφάνισαν όλες τις επικοινωνίες του λιμενικού σε μια κρίσιμη στιγμή, λίγες ώρες πριν από το ναυάγιο, συντόνιζαν την επιχείρηση από διπλανά τηλέφωνα χωρίς να καταγράφουν και απέκρυψαν στην εισαγγελία του Ναυτοδικείου όλες τις κρίσιμες επιχειρησιακές συνομιλίες. Το κίνημα αλληλεγγύης που ξεσπά απέναντι σε αυτό το έγκλημα μεγαλώνει και φυσικά δέχεται επίθεση από τον κρατικό μηχανισμό και τα φερέφωνά του, προσπαθώντας να μας πείσει πως το λιμενικό ήταν εκεί μονάχα για να παράσχει βοήθεια, ενώ όσοι λένε το αντίθετο είναι απλώς ανθέλληνες, παράνομοι διακινητές προσφύγων και υποστηρικτές που κάνουν προπαγάνδα για τις ΜΚΟ και τους Τούρκους. Το κίνημα αλληλεγγύης όμως δεν σπάει και έπειτα από πολλές και επίμονες προσπάθειες ασκείται ποινική δίωξη σε 17 λιμενικούς για κακουργήματα. Ανάμεσά τους βρίσκονται και ανώτατοι αξιωματικοί αλλά και ο πρώην αρχηγός του λιμενικού σώματος, Γιώργος Αλεξανδράκης. Τα κακουργήματα για τα οποία διώκονται, αφορούν τη θανατηφόρα έκθεση, άρνηση διάσωσης, πρόκληση ναυαγίου και άλλα. Αυτό αποτελεί δικαίωση, πρώτα από όλα για όλους τους πρόσφυγες που με τις μαρτυρίες τους φώτισαν τα πραγματικά γεγονότα αλλά και για το κίνημα αλληλεγγύης που δείχνει πως όταν αγωνιζόμαστε συλλογικά για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, δεν αργεί να έρθει η μέρα που οι υπεύθυνοι θα αναλάβουν τις εγκληματικές τους ευθύνες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ

Οι τακτικές αυτές του ελληνικού λιμενικού όμως δεν είναι καινούργιες. Συνεχώς έρχονται στη δημοσιότητα ναυάγια με μετανάστες, με νεκρούς να ανασύρονται από τη θάλασσα ενώ αναμεσά τους βρίσκονται και δεκάδες παιδιά. Για χρόνια το ελληνικό λιμενικό έχει συμμετάσχει σε τεκμηριωμένες προσπάθειες για επαναπροωθήσεις μεταναστριών, τη γνωστή πλέον τακτική τους. Πυροβολούν βάρκες, ρυμουλκούν σκάφη για να τα στείλουν πίσω στην Τουρκία, χτυπούν τους επιβαίνοντες και αφήνουν παρατημένους τους ανθρώπους σε πλωτές σχεδίες μέσα στη θάλασσα, στη μέση του πουθενά. Οι επαναπροωθήσεις αποτελούν πάγια τακτική, με αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς. Πρόκειται για τον τρόπο τους να παρουσιάζονται οι μετανάστριες ως απειλή για το έθνος, τη δημόσια τάξη και ασφάλεια και με αυτό τον τρόπο να νομιμοποιείται κοινωνικά ο πνιγμός τους, ο πλήρης εξαφανισμός τους από το χάρτη. Η νομιμοποίηση αυτή όμως πέρα από κοινωνική, με το πλασάρισμά των προσφύγων ως επικίνδυνων, πλέον παίρνει και νομική μορφή, καθώς ο νέος Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Βορίδης, καταθέτει νομοσχέδιο που έρχεται να κατοχυρώσει την αντι-μεταναστευτική πολιτική ως νόμιμη και δικαιολογημένη. Μέρος του νομοσχεδίου που θα κατατεθεί προς διαβούλευση στα τέλη του μήνα, είναι αφενός η μεγαλύτερη αυστηροποίηση των προϋποθέσεων εισόδου και παραμονής στην Ελλάδα. Για την ήδη επιβαρυμένη διαδικασία απόκτησης ασύλου γίνεται ευκολότερη η απόρριψη αίτησης ασύλου, ειδικά για όσους δεν φέρουν τα απαραίτητα νομικά έγγραφα και αφετέρου μια ακόμη αύξηση του νομικού οπλοστασίου του κράτους με μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης και πρόστιμα σε όσους δεν πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις. Η νομιμοποίηση σε νομική μορφή των επαναπροωθήσεων σημαίνει ακριβώς αυτό: όσοι καταφέρουν να διαφύγουν από το ελληνικό λιμενικό που δολοφονεί στα υδάτινα σύνορα, θα έχουν να αντιμετωπίσουν τις πολλαπλές εξουθενωτικές διαδικασίες απόκτησης ασύλου και αν δεν κρίνονται ως δικαιούχοι της διεθνούς προστασίας θα απειλούνται με απέλαση.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ
Γνωρίζουμε καλά πως σε περιόδους πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, η κοινή γνώμη χειραγωγείται από την εξουσία, ώστε να βρεθεί ένας υπεύθυνος, στον οποίο θα ρίξουμε την ευθύνη για όσα συμβαίνουν. Οι κολασμένοι αυτού του κόσμου, βρίσκονται πρώτοι σε αυτή την λίστα, χρησιμοποιούνται για να αποσπάσει ο κυρίαρχος λόγος την προσοχή από τα υπόλοιπα που συμβαίνουν. Είναι οι μετανάστες που ευθύνονται για την οικονομική κρίση, είναι τα παιδιά τους που επιβαρύνουν τις σχολικές αίθουσες και την πρόοδο των παιδιών μας, είναι οι γυναίκες τους που μας παίρνουν τις δουλειές και τρώνε από τα επιδόματα του κράτους. Το αφήγημα αυτό ήταν και παραμένει κυρίαρχο, ενώ οι αληθινοί υπαίτιοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Όσοι ευθύνονται για το έγκλημα των Τεμπών, για τα εργατικά δυστυχήματα/ατυχήματα, για τις γυναικοκτονίες, τους (παιδο)βιασμούς, την ολική καταστροφή της φύσης, τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, τις δολοφονίες Ρομά και μεταναστών, τον βασανισμό κρατουμένων και αγωνιστριών κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς την παραμικρή επιβάρυνση για τις πράξεις τους.

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Οι μετανάστες αντιμετωπίζουν ένα καθεστώς εξαίρεσης. Πέρα από την αυστηροποίηση της αίτησης ασύλου, πολλοί επιδέχονται κατηγορίες για διακίνηση και ενώ καταφέρνουν να διασωθούν, τελικά βρίσκονται κατηγορούμενοι εντός του ελληνικού κράτους με βαρύτατες ποινές. Παράλληλα, η κατάσταση στα camps είναι εξοντωτική. Λιγοστή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, camps που βρίσκονται εκτός του αστικού ιστού, ώστε να συμβάλλουν ακόμη περισσότερ στην κοινωνική περιθωριοποίηση τους, εφόσον οι πρόσφυγες είναι κάποιοι άλλοι, που δεν επιτρέπεται να ζουν αναμεσά μας. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταπατάται καθημερινά καθώς τα κέντρα διαμονής στερούνται τροφίμων και της απαραίτητης υγιεινής, ενώ οι άνθρωποι στιβάζονται κατά δεκάδες σε μικρούς χώρους. Το φωτογραφικό υλικό που έρχεται μέσα από τα camps μαρτυρά εικόνες ντροπής για τη διαβίωση των μεταναστριών. Παράλληλα, η μακροχρόνια διαμονή σε camps χωρίς τη δυνατότητα μετακίνησης, αφήνει τους πρόσφυγες σε ένα καθεστώς ομηρίας, που δεν επιτρέπεται να εργαστούν, να μετακινηθούν, να σπουδάσουν, να πάνε σχολείο κ.α.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ – ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη δεν ξεχνάμε τους πολέμους, τον κατεξοχήν λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι ζητούν ένα καλύτερο μέλλον ξεκινώντας αυτές τις διαδρομές από την θάλασσα που καταλήγουν σε πολύνεκρα ναυάγια. Η καρδία του κόσμου χτυπά στην Παλαιστίνη, σε όσες αντιστέκονται ακόμη απέναντι στο κράτος του Ισραήλ που επιχειρεί να αφανίσει ολοκληρωτικά τον λαό της Παλαιστίνης, με τη γενοκτονική αυτή μηχανή να στηρίζεται από τα δυτικά κράτη αλλά και την Ελλάδα, η οποία είναι σύμμαχος του Ισραήλ. Στέλνει πολεμικό εξοπλισμό, πραγματοποιεί έρευνες για τον στρατό και τον πόλεμο, στηρίζει ηθικά τους “εξαντλημένους” Ισραηλινούς στρατιώτες που ψάχνουν ανάπαυλα στα ελληνικά νησιά και τις πόλεις για να ξεχαστούν από τις δολοφονίες παιδιών και αμάχων. Θα βρισκόμαστε μέχρι τέλους απέναντί τους, γιατί όσοι νομίζουν πως ποτέ δεν αλλάζει τίποτα, χρειάζεται να ξέρουν πως η κινητοποίησή μας και η αντίσταση στο τέλος θα νικήσουν.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Απέναντι σε φράχτες και σύνορα, απέναντι σε κράτη και κεφάλαιο, στους πολέμους και τον εθνικισμό, στις αντιμεταναστευτικές πολιτικές και την ιδεολογική και ηθική καταστολή, απέναντι στους καταπιεστές του κόσμου, την εξουσία και τους ταξικούς διαχωρισμούς, από τη Γάζα μέχρι την Ελλάδα, το Νόβι Σαντ μέχρι τα Τέμπη, τα εξεγερμένα εδάφη του Los Angeles μέχρι όσες σήμερα αντιστέκονται και παλεύουν απέναντι στην καταπίεση, υψώνουμε αναχώματα, γκρεμίζουμε τα τείχη που μας χωρίζουν και με όπλο τη διεθνιστική αλληλεγγύη παλεύουμε για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης, χωρίς στρατούς και σύνορα, για την ελευθερία, την ζωή, την αναρχία.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ – ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΤΕΜΠΗ – ΠΥΛΟΣ – ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ – ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ PUSHBACKS, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ – Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ – ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό

Πορεία για το μαζικό κρατικό έγκλημα της Πύλου

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Στις 14 Ιουνίου 2025 συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη μέρα που κοντά στην Πύλο βούλιαξε πλοιάριο με εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες. Ακούγαμε τότε από τα κανάλια για την «Τραγωδία» της Πύλου ή για το «Δυστύχημα». Αυτοί ήταν οι τίτλοι που προσπαθούσαν να εξωραΐσουν την κρατική δολοφονία περισσότερων από 600 ανθρώπων, με πάνω από εκατό πνιγμένους και αρκετές εκατοντάδες αγνοούμενους, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά (υπολογίζονται πάνω από 100). Η αρχική εκδοχή ήταν ότι ενώ το ελληνικό λιμενικό είχε ενημερωθεί από τη Frontex από τις 14:30 το μεσημέρι για το πλοιάριο, και ενώ το προσέγγισε, άφησε αυτούς του ανθρώπους να πνιγούν μπροστά στα μάτια του, επειδή υποτίθεται εκείνοι ζήτησαν να μην τους βοηθήσουν (παρότι υπάρχουν δεκάδες κλήσεις προς το τηλέφωνο alert που λειτουργεί στη Μεσόγειο και οι άνθρωποι φαίνονται στις φωτογραφίες να ζητούν βοήθεια με τα χέρια σηκωμένα). Και ενώ αυτή η εκδοχή αποτελούσε σε κάθε περίπτωση κρατική δολοφονία, σοκαρισμένοι ενημερωθήκαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν εγκαταλείφθηκαν απλώς να πεθάνουν από το ελληνικό λιμενικό, αλλά δολοφονήθηκαν ευθέως. Από τις μαρτυρίες των επιζώντων αποδεικνύεται ότι το λιμενικό ρυμούλκησε το πλοιάριο και ενώ οι άνθρωποι που επέβαιναν σε αυτό δεν είχαν πιει νερό ούτε είχαν φάει επί 4 μέρες, ενώ παρακαλούσαν για βοήθεια, προσπάθησε να τους τραβήξει και να τους πετάξει στα ιταλικά ύδατα, δηλαδή όπως κάνει καθημερινά πετώντας ανθρώπους σε ακυβέρνητες σχεδίες ή βάρκες χωρίς μηχανές, εγκαταλείποντας τους να πεθάνουν. Στην προσπάθεια τους αυτή βούλιαξαν το σκάφος και στη συνέχεια εγκατέλειψαν όλους αυτούς τους ανθρώπους να πεθάνουν. Στην Ελλάδα 2.0 του Μητσοτάκη μπορείς να δολοφονήσεις εν ψυχρώ 600+ ανθρώπους και να μην διωχθείς καν, για τα μάτια του κόσμου.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά το ελληνικό κράτος είχε το θράσος να σύρει στα δικαστήρια 9 από τους επιζώντες, κατηγορώντας τους ως διακινητές. Παρότι τελικά αθωώθηκαν, παρέμειναν προφυλακισμένοι για έναν ολόκληρο χρόνο. Λίγο πριν τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την κρατική δολοφονία στην Πύλο, η Εισαγγελία του Ναυτοδικείου Πειραιά άσκησε ποινικές διώξεις σε 17 στελέχη του Λιμενικού Σώματος, μεταξύ των οποίων ο πρώην αρχηγός του Λιμενικού, ο πλωτάρχης Ζουριδάκης – κυβερνήτης του περιπολικού 920 – και μέλη του πληρώματος και του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ). Κατηγορούνται για πρόκληση ναυαγίου και έκθεση σε κίνδυνο, που οδήγησαν στον θάνατο τουλάχιστον 82 προσφύγων. Οι κατηγορίες περιλαμβάνουν αμέλεια διάσωσης και παράνομες ενέργειες κατά τη διάρκεια του ναυαγίου. Ο σημερινός αρχηγός του Λιμενικού και τρεις άλλοι αξιωματικοί απαλλάχθηκαν, αν και η εμπλοκή τους εξετάστηκε από τον Συνήγορο του Πολίτη, ο οποίος εντόπισε ενδείξεις σοβαρών ευθυνών.

Οι επαναπροωθήσεις (τα γνωστά pushbacks) αποτελούν σταθερή πρακτική του ελληνικού κράτους εδώ και αρκετά χρόνια, κάτι που όμως το ίδιο αρνείται, παρά την πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που έχουν έρθει στη δημοσιότητα από μεγάλα δημοσιογραφικά μέσα του εξωτερικού και παρ’ όλη την κατακραυγή ακόμα και διεθνών οργανώσεων για την πρακτική αυτή. Και πέραν των pushbacks που γίνονται στο υδάτινο νεκροταφείο της Μεσογείου, (παράνομες) επαναπροωθήσεις γίνονται και από τον στρατό στον Έβρο αλλά και από τους διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, αλλά ακόμα και από τα αστικά κέντρα από τους ένστολους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. H Ευρώπη-φρούριο υψώνει τα τείχη της, με την Ελλάδα στον ρόλο του μαντρόσκυλου (έναν ρόλο που η ίδια αναλαμβάνει πρόθυμα, με το αζημίωτο φυσικά). Αυτό που γίνεται ξεκάθαρο είναι ότι η πολιτική της φύλαξης των συνόρων απαιτεί όλο και περισσότερους νεκρούς.
Φτωχοί μετανάστες σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας ως αποκλεισμένοι ενός συστήματος που προκαλεί πολέμους, κρίσεις και φτώχεια για τους πολλούς, ανεβαίνουν σε πλοία-κινούμενα φέρετρα διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Καθώς αυτοί οι άνθρωποι δε διαθέτουν τα χρήματα που απαιτεί το ελληνικό κράτος, για να γίνουν “golden visa” επενδυτές, γίνονται αναλώσιμοι και παράπλευρες απώλειες. Αυτό που πετυχαίνουν οι φράχτες του Έβρου δεν είναι η μείωση της μετανάστευσης, αλλά ουσιαστικά κατευθύνουν τους απελπισμένους σε πολύ πιο επικίνδυνα περάσματα με θανατηφόρες συνέπειες.

Αλλά ακόμα κι αν καταφέρουν να φτάσουν, αυτό που τους περιμένει είναι κλειστά κέντρα κράτησης, βασανισμοί, ξυλοδαρμοί, κλοπές από τα «όργανα της τάξης», εκδικητική καταστροφή των εγγράφων τους, ελλιπής πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μειωμένη πρόσβαση στο αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα στο άσυλο μέσω μιας σειράς νόμων που την περιόρισαν ξανά και ξανά γελοιοποιώντας στην πράξη κάθε έννοια «ανθρώπινου δικαιώματος» και «διεθνών συμβάσεων» (με κορυφή αθλιότητας τον τελευταίο νόμο για το άσυλο), αναγνώριση για πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τη Σομαλία, της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας (!), ρατσιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές, επιθέσεις στον δρόμο, μηδενική πρόσβαση στην αγορά εργασίας, μηδενική πρόσβαση σε ουσιαστικά προγράμματα ένταξης. Και όσοι “τυχεροί” καταφέρουν να βρουν δουλειά έρχονται αντιμέτωποι με άθλιες συνθήκες εργασίας, ανασφάλιστοι, ακόμα και με σφαίρες των αφεντικών όταν ζητούν τα μεροκάματα τους.

Οι ταλαιπωρημένοι, οι κυνηγημένοι εξαιτίας των πολέμων και των διώξεων κάθε εξουσίας και κάθε κράτους, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες/μετανάστριες, βρίσκονται στην καρδιά της αλληλεγγύης μας. Είναι ταξικά αδέρφια μας, το πιο υποτιμημένο, κακοπληρωμένο και επισφαλές μέρος της τάξης μας, βορά στα δόντια κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού. Είναι καθήκον μας να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά και την ελεύθερη μετακίνησή τους, σβήνοντας τις συνοριακές γραμμές που οι εξουσίες χάραξαν για τους υπηκόους τους, αλλά όχι για τα εμπορεύματα των αφεντικών και απαιτώντας άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών.

Απαιτούμε να σταματήσουν τώρα τα pushbacks. Απαιτούμε να ανοίξουν άμεσα τα σύνορα και να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες/μετανάστριες. Απαιτούμε την παροχή δημόσιας περίθαλψης και στέγης για όσους και όσες επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα και τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων για όσους και όσες επιθυμούν να μεταβούν σε λοιπές χώρες της Ευρώπης. Απαιτούμε να κλείσουν τώρα τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/μεταναστριών και να αρθούν τα κωλύματα στις διαδικασίες χορήγησης ασύλου, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και η αποστέρηση εργασιακών και προνοιακών δικαιωμάτων από τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Στο πλευρό πάντα των αδύναμων, των καταπιεσμένων, των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας, ντόπιοι και «ξένοι» ενώνουμε τα χέρια, υψώνουμε τις γροθιές μας.

ΣΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ – Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΝΙΞΕΙ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ PUSHBACKS

ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ

12:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

*Στηρίζουμε το μπλοκ της συνέλευσης Stop War on Migrants

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Ηράκλειο, 14/06, Πλ.Λιονταριών, 12.00

Συγκέντρωση/πορεία για τα 2 χρόνια από την κρατική δολοφονία της Πύλου

Αναρχικοί -ές

Γέμισε η θάλασσα κορμιά μεταναστών είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών

Ενάντια στα pushbacks, τη συνοριακή βία και στα κέντρα κράτησης. Κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος! Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών!

Χανιά, 14/06, Πλατεία Αγοράς, 12.00

Συγκέντρωση για τα 2 χρόνια από το κρατικό έγκλημα στην Πύλο

Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στην Πύλο

Δυο χρόνια πέρασαν από το κρατικό έγκλημα του ναυαγίου της Πύλου. Τότε, στις 14 Ιούνη του 2023, 600+ μετανάστες/τριες που επέβαιναν στο αλιευτικό σκάφος Adrianna, ναυαγούν ανοιχτά της Πύλου και έκτοτε αγνοούνται. Μιλάμε για κρατικό έγκλημα κατά της ζωής, διότι το ελληνικό λιμενικό σώμα αν και κλήθηκε, δεν απέτρεψε αυτή την τραγωδία και δεν διέσωσε τους επιβαίνοντες στο σκάφος.

Δύο χρόνια μετά και πλήθος πειστηρίων και μαρτυριών από τους διασωθέντες του ναυαγίου, μαρτυρούν πως το λιμενικό αρχικά αρνήθηκε την διάσωση, έπειτα προσπάθησε να ρυμουλκύσει το σκάφος προς την Ιταλία, πράγμα το οποίο προκάλεσε και το ναυάγιο και τέλος καθυστέρησε πάρα πολύ την διαδικασία της διάσωσης, ενώ υπήρχαν άνθρωποι στην θάλασσα. Aυτά αποτυπώνονται, τόσο σε βίντεο από κινητά την ώρα της βύθισης, όσο και από έγγραφα της ίδιας της Frontex(των δικών τους δηλαδή), που επισημαίνει την τραγική αργοπορία του ελληνικού λιμενικού.

Η δολοφονία αυτή από την πλευρά του ελληνικού κράτους δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας. Αποτελεί την κεντρική πολιτική έκφραση της διαχείρισης των μεταναστευτικών πληθυσμών που φτάνουν στα σύνορα της Ευρώπης. Η διαδικασία της παρανομοποίησης των μεταναστών περιλαμβάνει την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση του λιμενικού σώματος με πολεμικά μέσα και όχι με μέσα διάσωσης, την ενίσχυση της συνοριακής επιτήρησης μέσω της Frontex και των περιπολιών της από αέρος και θαλάσσης(drones, σκάφη). Όσοι και όσες καταφέρουν να επιβιώσουν από τις αδιάκοπες επαναπροωθήσεις οδηγούνται σε εγκλεισμό σε κλειστά κέντρα κράτησης, διάσπαρτα στην ελλαδική επικράτεια, χωρίς χαρτιά, χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο και την κοινωνική ζώη.

Όλα τα παραπάνω εμπλουτίζονται είτε με το αφήγημα περί “υβριδικής απειλής”, “αόρατου εχθρού” με σκοπό να τονώθει το εθνικό αίσθημα περί “κράτους αμυνόμενου” για να ξεπλύνει τους πνιγμούς και τις δολοφονίες, είτε με το αφήγημα των διακινητών. Ατόμων δηλαδή επιβατών του σκάφους, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με το να στείλουν το sos της διάσωσης στο 112, από κινητό τηλέφωνο που τους προμηθεύει ο πραγματικός διακινητής πριν το σκάφος ξεκινήσει. Τα άτομα αυτά, κυρίως νεαρής ηλικίας, σέρνονται στα δικαστήρια και τους φορτώνονται βαριές ποινές κάθειρξης που κυμαίνονται μεταξύ 250-300 ετών! Με τα αφηγήματα αυτά το ελληνικό κράτος προσπαθεί να αποποιηθεί των ευθυνών του για την αντιμεταναστευτική θανατοπολιτική του και αφετέρου να συγκαλύψει τα εγκλήματά του προβάλλοντας τις πράξεις του ως “εθνικά αναγκαίες”.Έτσι, κλείνει το μάτι σε ρατσιστές και ακροδεξιούς ψηφοφόρους του, που άλλο που δεν θέλουν να αρχίσουν οι ίδιοι το κυνήγι μεταναστών , όπως συνέβη το 2020 στον Έβρο, με την κάλυψη του ιδίου.

Η ίδια ακριβώς συνθήκη της παρανομοποίησης των μεταναστών/τριων, παρατηρείται και στα Χανιά, όπου τον τελευταίο ενάμιση χρόνο αποτελούν τη νούμερο ένα πύλη εισόδου προσφυγικών καραβιών. Η αντιμετώπιση τους από τους λιμενόμπατσους συντελεί στην εγκληματικοποίηση τους, καθώς από την στιγμή της διάσωσης τους μέχρι και την αναχώρηση τους προς τα κέντρα κράτησης της ενδοχώρας η διαδικασία που ακολουθείται προσιδιάζει σε σύλληψη μάλλον, παρά σε διάσωση. Συγκεκριμένα, στοιβάζονται σε γκαράζ του πλοίου της γραμμής από την Γαύδο και στην συνέχεια “παρκάρονται” σε ακατάλληλους προς φιλοξενία χώρους, όπως το πρώην εκθεσιακό κέντρο της Αγιάς. Κι όλα αυτά χωρίς την παραμικρή πρόσβαση σε ένδυση-υπόδυση, όπως και σε νερό, τουαλέτα και σε βασικά είδη διαβίωσης. Πάντα υπό την ασφυκτική επιτήρηση μπάτσων, λιμενόμπατσων και καραβανάδων που τους συνοδεύουν. Χωρίς βέβαια να αμελούμε το γεγονός πως από όλη αυτή την διαδικασία τρώνε ψωμάκι και διάφορα ντόπια αφεντικά από τα χρήματα του δήμου Χανίων, δήθεν για την στήριξη και φιλοξενία των μεταναστών.

Την ακραία ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους πάνω στο μεταναστευτικό ζήτημα έρχεται να συμπληρώσει και το προς κατάθεση σχέδιο νόμου του φασίστα Βορίδη ,παρέα με την υφυπουργό Βολουδάκη. Ένα νομοσχέδιο που επάξια αντιπροσωπεύει το δόγμα του “να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο”. Ποινικοποιείται ακόμα παραπάνω η ελευθερία μετακίνησης με την αυστηροποίηση του πλαισίου σε σχέση με την χορήγηση ασύλου. Δυσκολεύει την παραμονή στην χώρα μεταναστών που έχουν συμπληρώσει εφτά έτη παραμονής, αυξάνονται οι ποινές φυλάκισης και τα πρόστιμα και μεθοδεύονται οι απελάσεις όσων κατά το δοκούν κρίνονται ως μη δικαιούχοι διεθνούς προστασίας. Ουσιαστικά το νομοσχέδιο αυτό στρώνει το χαλί στη νομιμοποιήση των pushbacks και στον εκτοπισμό των μεταναστών ως “περισσευούμενου πληθυσμού”.

Απέναντι στις ρατσιστικές πολιτικές του ελληνικού κράτους και την απανθρωποποίηση των ζωών που κρίνονται ως μη άξιες να βιωθούν, από την λογική του κεφαλαίου, προτάσσουμε τους συλλογικούς αγώνες σε κάθε επίπεδο των ζωών μας, για χαρτιά, αξιοπρεπή διαβίωση εντός της πόλης για τους μετανάστες και σπάσιμο όλων των αποκλεισμών.

-Ενάντια στην θανατοπολιτική των κρατών, την συνοριακή βία και τις επαναπροωθήσεις, κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

-Κανένα κέντρο κράτησης, ούτε στην Κρήτη, ούτε πουθενά

-Ανοιχτοί χώροι φιλοξενίας στα κέντρα των πόλεων

Συγκέντρωση για τα 2 χρόνια από το κρατικό έγκλημα στην Πύλο, Σάββατο 24/6, στις 12:00, πλ. Αγοράς

Κατάληψη Rosa nera

Μυτιλήνη, 14/06, Πλατεία Σαπφούς, 12.00

Γιάννενα, 14/06, Περιφέρεια Ηπείρου, 12.00

Διαδηλωση για τα 2 χρονια απο το κρατικο εγκλημα της Πυλου

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Από την Πύλο στο Λος Άντζελες

κι από τα Τέμπη στην Παλαιστίνη…

Τα κρατικά εγκλήματα ζητούν δικαιοσύνη

και αυτή δε θα αποδοθεί με ταξική ειρήνη!

Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι!

Πορεία: Σάββατο 14/6 12μμ Περιφέρεια

κατάληψη Acta et Verba, Κουρεμένου 5

Καλαμάτα, 14/06, Κεντρική Πλατεία Καλαμάτας, 19.30

Συλλαλητήριο για τα 2 xρόνια από το έγκλημα της Πύλου

2 xρόνια από το έγκλημα της Πύλου. Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Πύλου. Δίκη-καταδίκη στο Ναυτοδικείο. Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά.

Συλλαλητήριο, Σάββατο 21 Ιούνη, Σύνταγμα, 7 μ.μ.
Θεσσαλονίκη, 14/6, Αγ. Βενιζέλου 7μμ
Καλαμάτα,14/6, Κεντρική Πλατεία 7.30μμ
Γιάννενα, 21/6, Περιφέρεια 12μ
Πάτρα, 21/6, Πλ.Γεωργίου 11πμ
Βόλος,21/6, Πλ.Αγίου Νικολάου 7μμ
Ξάνθη,21/6, Κεντρική Πλατεία 7μμ
Κομοτηνή, 21/6, Κεντρική Πλατεία 7μμ
Αλεξανδρούπολη, 21/6, Δημαρχείο 7μμ

17 στελέχη του Λιμενικού παραπέμπονται σε ανάκριση για το έγκλημα της Πύλου δικαιώνοντας τις θαρραλέες καταγγελίες των επιζώντων του ναυαγίου της Πύλου. Αυτές άλλωστε οδήγησαν στο Πόρισμα-καταπέλτη του Συνηγόρου του Πολίτη για την ενοχή όσων οργάνωσαν την επιχείρηση αποτροπής αντί για διάσωσης του Αδριάνα, στις 14 Ιούνη 2023, οδηγώντας στον θάνατο άνω των 600 προσφύγων.
Είναι μια επιτυχία των επίμονων αγώνων του κινήματος αλληλεγγύης, των δικηγόρων που τους στηρίζουν αλλά και πάνω απ΄ όλα των δυναμικών κινητοποιήσεων των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των κινήσεων αλληλεγγύης και των καλλιτεχνών που απαίτησαν να πάνε στο Ναυτοδικείο οι δολοφόνοι. Είναι το κίνημα που εμπόδισε την κυβέρνηση να φορτώσει το έγκλημα σε εννέα Αιγύπτιους επιζώντες βαφτίζοντας τους διακινητές. Είναι το κίνημα που ένωσε τις φωνές των συγγενών των Τεμπών και της Πύλου στις 22 Μάρτη για δικαιοσύνη.

Στις 14 Ιούνη 2023, το Λιμενικό προκάλεσε ανοιχτά της Πύλου τη βύθιση του πλοιαρίου Αδριάνα με 750 πρόσφυγες στοιβαγμένους στα αμπάρια και το κατάστρωμα. Επέζησαν 104 ενώ βρέθηκαν 82 σοροί. Άνω των 600 προσφύγων βρίσκονται ακόμη και σήμερα στο βυθό της θάλασσας, στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου. Ήταν το μεγαλύτερο ρατσιστικό έγκλημα στα σύνορα της ΕΕ-φρούριο. Ήταν μαζική δολοφονία, ένα οργανωμένο έγκλημα της κυβέρνησης και του Λιμενικού.
Παρά τις ειδοποιήσεις των ιταλικών αρχών και της FRONTEX ότι το πλοίο πάνω από 15 ώρες βρίσκονταν σε κίνδυνο, το Λιμενικό το παρακολουθούσε με ένα πλοίο του, ικανό για καταδιώξεις αλλά όχι για διασώσεις, χωρίς καν τα απαραίτητα σωσίβια. Λιμενικό και Κυβέρνηση έδωσαν εντολές ακόμη και για την αποχώριση παραπλεόντων πλοίων που εστάλησαν για βοήθεια και τότε μέσα στα σκοτάδια, αντί για επιχείρηση διάσωσης, προχώρησαν σε αποτροπή. Σκοπός τους ήταν να διώξουν το Αδριάνα από τα ελληνικά ύδατα, γι αυτό το έδεσαν με σχοινί παρά τις εκκλήσεις των ίδιων των προσφύγων για άμεση βοήθεια. Η βίαιη ρυμούλκηση το οδήγησε στη βύθιση, σκορπώντας τον θάνατο και την απόγνωση στις οικογένειες εκατοντάδων ανθρώπων στο Πακιστάν, τη Συρία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη. Μέχρι σήμερα οι οικογένειες δεν πήραν τις σορούς των αγαπημένων τους ενώ η κυβέρνηση έχει αποκλείσει την ανέλκυση του Αδριάνα.
Αυτό το έγκλημα ήταν καρπός της πολιτικής των κλειστών συνόρων με δολοφονικές επαναπροωθήσεις, που έχουν οδηγήσει στο θάνατο πάνω από 40000 πρόσφυγες τα τελευταία 10 χρόνια στη Μεσόγειο. Αυτή είναι η επιλογή της κυβέρνησης και του Λιμενικού που την υλοποίησε στην Πύλο και συνεχίζει με νέα εγκλήματα στη Ρόδο, την Κω και τη Σάμο. Εμβολίζει σκάφη των προσφύγων, κομματιάζοντας τους. Αν κινδύνευαν μερικοί Ευρωπαίοι πλούσιοι τουρίστες θα είχαν διασωθεί από την πρώτη στιγμή!
Είναι ώρα να λογοδοτήσουν και να προχωρήσει η δίκη στο Ναυτοδικείο με καταδίκη των δολοφόνων της Πύλου.
Δε θα αφήσουμε τους δολοφόνους των Τεμπών και της Πύλου να συγκαλύψουν τα εγκλήματα τους. Δε θα τους αφήσουμε να συνεχίζουν να προκαλούν με την κλιμάκωση του ρατσισμού, με μέτρα κατά των μεταναστών χωρίς χαρτιά, όπως η φυλάκιση για δύο χρόνια ή με το πέταγμα προσφύγων στον δρόμο, διακόπτοντας την φιλοξενία σε δομές.
Ο Βορίδης, ο Κικίλιας και ο Χρυσοχοϊδης μπαίνουν μπροστά για να εκτρέψουν την οργή του κόσμου που κορυφώθηκε στις 28 Φλεβάρη και να τη μετατρέψουν σε μίσος για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, στρώνοντας έτσι τον δρόμο στην άκρα δεξιά και τους φασίστες. Μια κυβέρνηση που από τη μια δίνει 23 δις για εξοπλισμούς και από την άλλη διαλύει τη δημόσια παιδεία και υγεία, επιτίθεται στα συνδικάτα απολύοντας τον Κ. Γενιδούνια και τους εκπαιδευτικούς που αντιστέκονται ενώ στοχοποιεί τους φοιτητές και τους μαθητές, προωθώντας αναμορφωτήρια και διαγραφές.
Στις 22 Μάρτη, στο Σύνταγμα, οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και της Πύλου ένωσαν τις φωνές τους για να πάνε φυλακή οι δολοφόνοι.
Στις 21 Ιούνη, δύο χρόνια μετά το έγκλημα της Πύλου, θα είμαστε στο Σύνταγμα για να ακουστεί δυνατά η κραυγή των εκατοντάδων οικογενειών που θρηνούν τα παιδιά τους και των επιζώντων που απαιτούν δικαιοσύνη και για να τσακίσουμε τις επιθέσεις του Βορίδη σε βάρος των μεταναστών. Για να ανοίξουνε το δρόμο για μια κοινωνία που δε θα πνίγει ούτε θα μπαζώνει!

ΚΕΕΡΦΑ-ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Μοιραστείτε το άρθρο