Ιδιαίτερη σημασία έχει να σταθούμε στο πώς διαμορφώθηκε η κυβερνητική – κρατική επικοινωνιακή πολιτική σε ένα διάστημα μικρότερο των 20 ημερών και την ταχύτητα αλλαγής του κεντρικού αφηγήματος καθώς πλησίαζει η 28η Φεβρουαρίου. Με την κατάρρευση ή την μη επιτυχημένη επιβολή του κάθε αφηγήματος, έρχεται άμεσα το επόμενο με τη χρήση διαφορετικών κυβερνητικών προσώπων και “δημοσιογράφων”…
Η πρώτη επικοινωνιακή στρατηγική που ακολουθήθηκε μετά τις τεράστιες κινητοποιήσεις στις 26 Ιανουαρίου, αφορούσε την δημιουργία ενός θολού τοπίου. Παραπληροφόρηση, δημοσιεύσεις οι οποίες είτε κινούνταν στο επίπεδο της απόλυτης χυδαιότητας είτε δεν μπορούσαν να επαληθευτούν και επικέντρωση της συζήτησης στην υποτιθέμενη απόδειξη ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε εύφλεκτο υλικό. Φυσικά το άμεσο μπάζωμα του χώρου και η συντονισμένη πολιτικά και δικαστικά αποφυγή συγκέντρωσης των απαραίτητων στοιχείων, κατέστησε σίγουρο ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί τίποτα με βεβαιότητα αλλά στην καλύτερη να απορριφθούν γελοία αφηγήματα προερχόμενα από την κυβέρνηση και τους ιδιώτες/εταιρείες εμπλεκομένων στην υπόθεση. Όπως αποδείχθηκε, η προσπάθεια να στραφεί αλλού η συζήτηση, σε ένα θολό τοπίο το οποίο θα διευκόλυνε στο να κουκουλωθεί η υπόθεση και να φύγει από το ζήτημα της χρόνιας διαφθοράς και αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή στο βωμό του κέρδους για κράτος και κεφάλαιο, επικοινωνιακά κρίθηκε αποτυχημένη.
Άμεσα, η στρατηγική που ακολούθησε στη συνέχεια η κυβέρνηση με αιχμή του δόρατος τα πιο δεδηλωμένα ακροδεξιά στοιχεία και “δημοσιογράφους” ήταν η ευθεία επίθεση με έντονα οπαδικά κομματικά χαρακτηριστικά, στους γονείς των θυμάτων και σε όλους όσους δήλωσαν την επικείμενη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια για τα δύο χρόνια. Δολοφονίες χαρακτήρα, λασπολογία, ακραία γελοία ψεύδη τα οποία δεν είχε σημασία αν ήταν έστω αληθοφανή, μία γκεμπελική προπαγάνδα από τους περήφανους οπαδούς του (Άδωνις, Βορίδης, Πλεύρης, Φλωρίδης, Πορτοσάλτε, Παύλος Μαρινάκης μεθοδικότερα). Ταυτόχρονα μέσω των ΜΜΕ διακινούνταν ρεπορτάζ για αποσταθεροποίηση σε εθνικό επίπεδο, απειλές εθνικής κυριαρχίας και άλλες πολεμοχαρείς και εθνικιστικές κορώνες.
Η γρήγορη αποτυχία της συγκεκριμένης επικοινωνιακής πολιτικής η οποία αύξησε το αίσθημα της οργής για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, έδωσε τη θέση της στην συντονισμένη στροφή προς άλλη κατεύθυνση, αυτή του “σεβασμού” στη συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις, αλλά της σίγουρης πρόκλησης επεισοδίων…
Καθώς συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να αποτρέψουν τη μαζική συμμετοχή στα απεργιακά συλλαλητήρια, επιχειρούν να θέσουν επικοινωνιακά τα όρια, τις διαθέσεις και τα χαρακτηριστικά τους. Με τον Σαμαρά να δίνει το στίγμα, καθώς δεν πρόλαβε να καεί σαν χαρτί και για το έγκλημα των Τεμπών, βγαίνουν με τη σειρά πολιτικοί της κυβέρνησης που δεν συμμετείχαν στα προηγούμενα επικοινωνιακά αφηγήματα, με υποτιθέμενα διαφορετικά “χαρακτηριστικά”, “στηρίζουν” τη συμμετοχή του κόσμου και μαζί με την ΕΛ.ΑΣ. “διασφαλίζουν την ασφάλεια” των διαδηλωτών/ριών…
Έντονη παρουσία της αστυνομίας και πρόκληση εντάσεων από τους κρατικούς μηχανισμούς, προαναγγελία για καταστολή. Στόχος της νέας στρατηγικής τους είναι η ουσιαστική επίθεση με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους στην ψυχολογία των διαδηλωτών/ριών. Δημιουργία φόβου συμμετοχής, ανασφάλεια, προβοκατορολογία, εσωτερική ρήξη. Η ΕΛ.ΑΣ. δήλωσε ότι θα υπάρχουν αστυνομικοί με πολιτικά εντός των διαδηλώσεων και προέτρεψε τους διαδηλωτές να ρουφιανέψουν οποιαδήποτε “ύποπτη κίνηση” ομάδων… Με αυτόν τον τρόπο κυβέρνηση και αστυνομία, δηλώνουν ότι οποιαδήποτε στιγμή και με οποιοδήποτε τρόπο ο καθένας κινδυνεύει να συλληφθεί ή να φακελωθεί και δίνουν ξεκάθαρα τη συνταγή πώς να στραφούν οι διαδηλωτές ο ένας/μία εναντίον του άλλου/άλλης.
Αυτό που μένει να φανεί είναι αν τα συλλογικά αντανακλαστικά, του οργανωμένου κινηματικά κόσμου αλλά και όσων θα βρεθούν στις διαδηλώσεις σε εκατοντάδες πόλεις εντός Ελλάδας αλλά και σε όλο τον κόσμο, θα διαψεύσουν τις κρατικές μεθοδεύσεις για εσωτερική ρήξη και την συγκάλυψη των εγκληματικών ευθυνών κράτους και κεφαλαίου. Αυτό που διαφαίνεται είναι ότι υπάρχει η συλλογική ωριμότητα για διαχείρηση της κατάστασης, ας φανεί και στο δρόμο!
