Εκδήλωση-συζήτηση “Daniel. Ένας χρόνος μετά” στο Κ*ΒΟΞ
Συμμετέχουν:
Συντονισμός συλλογικοτήτων Βόλου
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας
Δίκτυο Αλληλεγγύης & Αγώνα Καρδίτσας
Συλλογική Κουζίνα Φαρκαδόνας
Έναν χρόνο μετά τον Daniel, οι κάτοικοι της Θεσσαλίας κολυμπούν ακόμα μέσα στον βάλτο. Έναν χρόνο μετά, δεν ξεχνάμε τις καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν βαθύτατα τις τοπικές κοινωνίες της Θεσσαλίας, όπου τεράστιες εκτάσεις, γεωργικά στρέμματα και χωριά έγιναν λίμνες, δεκάδες κτηνοτροφικά, και μη, ζώα έχασαν τη ζωή τους, ντόπιος πληθυσμός έχασε το βιός του και σημαντικό κομμάτι του εξαναγκάστηκε σε εσωτερική μετανάστευση. Έναν χρόνο μετά, όσοι και όσες βρεθήκαμε εκεί και απλώσαμε χέρι αλληλεγγύης, δεν θυμόμαστε μονάχα την μπόχα από τα πτώματα και από το σαπισμένο, απο το νερό, ξύλο. Θυμόμαστε κυρίως την μπόχα που βρομάει κράτος και άλλη μία εγκληματική, τόσο για τις κοινωνίες και τους ανθρώπους της όσο και για το φυσικό περιβάλλον και το οικοσύστημά του, διαχείριση από μεριάς του.
Η Θεσσαλία μετράει σήμερα ακόμα τις πληγές της με πολλούς τόπους της να παραμένουν ακόμα ρημαγμένοι και πολλούς ντόπιους ακόμη να περιμένουν να πάρουν την πενιχρή αποζημίωση από το κράτος για την καταστροφή που υπέστησαν.
Ο Ρουβίκωνας, για άλλη μια φορά, επέδειξε τα απαιτούμενα αντανακλαστικά σε μια κρίση που βίωσε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνικής βάσης και, για ακόμα μια φορά, φάνηκε πως η άμεση λαϊκή αλληεγγύη αποτελεί τον βασικό πνεύμονα της κοινωνίας σε κρίσιμες στιγμές. Σε αντίθεση με τη λογική της φιλανθρωπικής αρπαχτής, οργανώσαμε κόσμο, ενταχθήκαμε σε ένα άτυπο δίκτυο με τους ντόπιους και σταθήκαμε άμεσα δίπλα τους. Μέσα σε περίπου τέσσερις μήνες, από τον Σεπτέμβρη έως τον Δεκέμβρη του 2023, στείλαμε 26 τόνους ειδών πρώτης ανάγκης μέσω των Αποστολών Αλληλεγγύης. Πέραν αυτού βέβαια, επιλέξαμε να λερώσουμε κι εμείς τα χέρια μας, αποστέλοντας συνεργείο καθαρισμού και αποκατάστασης στο Κεραμίδι Τρικάλων, ένα χωριό κοντά στη Φαρκαδόνα που βυθίστηκε ολοκληρωτικά στο νερό, προκειμένου κιόλας να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες της καταστροφής και να στηρίξουμε, στο μέτρο του δυνατού, τους παρατημένους από τον κρατικό μηχανισμό ντόπιους κατοίκους, των οποίων το πρόβλημα έγινε και δικό μας.
Βέβαια, αυτό το δίκτυο αλληλεγγύης δεν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει, αν μαζί με τους υπόλοιπους πληγέντες δεν πάλευαν ντόπιοι σύντροφοι και συντρόφισσες, οι οποίοι παράτησαν δουλειές και υποχρεώσεις και στάθηκαν στην πρώτη γραμμή μέρα-νύχτα, συμμετέχοντας ακόμη και σε διασώσεις.
Έναν χρόνο μετά, θα ξαναβρεθούμε πλάι με αυτούς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, σε μια εκδήλωση-συζήτηση στο Κοινωνικό Κέντρο Βοξ, το Σάββατο 9 Νοέμβρη, στις 19:00, για να μιλήσουμε για τις πηγές του κακού, την κρατική διαχείριση της καταστροφής και τη μετέπειτα πολτική εκμετάλλευσης από κράτος, ντόπιους κοτζαμπάσηδες και μεγαλοεταιρείες, και φυσικά για την κοινωνική αλληλεγγύη που για ακόμη μια φορά έσωσε την παρτίδα.
ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
Σάββατο 9 Νοεμβρίου στο Κ*ΒΟΞ
(Αραχώβης & Θεμιστοκλέους, πλ. Εξαρχείων)