Την Πέμπτη 25/1 πραγματοποιήθηκε πορεία φοιτητών/ριών ενάντια στο νομοσχέδιο ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Η πορεία ξεκίνησε από το παλαιό ψυχιατρείο και κατέληξε στην Ιόνιο Ακαδημία γύρω στις 13.30. Την ίδια ώρα μεσα στην Ιόνιο Ακαδημία βρισκόντουσαν φοιτητα από τις 11 το πρωί όπου παρουσίαζαν εργασίες. Οι υπάλληλοι του κτηρίου, από το πρωί κιόλας, κάναν έλεγχο στον κόσμο που εισέρχονταν στο κτήριο. Λίγο μετά την προσέλευση όλων, σφράγισαν την πόρτα απαγορεύοντας την είσοδο και έξοδο στο κτήριο. Το αποκορύφωμα ήρθε όταν, μετά από αντιδράσεις κόσμου, τοποθέτησαν δύο μεγάλους καναπέδες πίσω από την πόρτα.
Στα άτομα που βρίσκονταν μέσα στην Ιόνιο Ακαδημία είχε απαγορευτεί η έξοδος από τις 13.00 μέχρι τις 16.00, με φθηνές δικαιολογίες, πως υπήρχε υποτίθεται φόβος για κατάληψη του κτηρίου από τον συγκεντρωμένο κόσμο έξω από αυτό. Ενώ είχε ξεκαθαριστεί από τα φοιτητα ότι δεν πρόκειται να καταληφθεί το κτήριο και ότι τους αφορά μόνο η ασφαλής έξοδος των συμφοιτητών/τριών τους, και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των κρατουμένων φοιτητών/ριών μέσα στην Ιόνιο Ακαδημία, δεν υπήρξε καμία απάντηση, αντιθέτως υπήρξε βίαιη σωματική επίθεση από φύλακα σε φοιτητές που προσπάθησαν να κάνουν το αυτονόητο, να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν μετά από 3 ώρες “ομηρίας”. Επιπλέον, οι υπάλληλοι καθώς και οι δύο καθηγήτριες που εξέταζαν το μάθημα «Τέχνη της επιτέλεσης», και συνέβαλαν με την στάση τους στην παράνομη κράτηση των φοιτητών/ριών , ενημέρωναν τον κόσμο, μέσα κ εξω από το κτήριο με ψευδείς πληροφορείς και αλλάζοντας συνέχεια το πότε θα πάρουν «εντολή» να τους ελευθερώσουν.
Μάλιστα, ακούστηκε από φύλακα ότι για να βγουν από μέσα θα πρέπει να έρθει αστυνομία να διώξει τον συγκεντρωμένο κόσμο, το οποίο σημαίνει βίαιη επίθεση.
Τα φοιτητά μέσα στο κτήριο, αλλά και όσα άτομα ήταν έξω, απαιτούσαν να ανοίξει η πόρτα και να σταματήσει άμεσα η παράνομη κράτηση των φοιτητών/ριών.
Τελικά, τα άτομα μέσα στο κτήριο μετά, από πολύ προσπάθεια,τράβηξαν την πόρτα και κατάφεραν να την ανοίξουν. Η πόρτα παρέμεινε ανοιχτή με την βοήθεια του συγκεντρωμένου κόσμου από έξω, καθώς οι καθηγήτριες ζητούσαν τα άτομα να αποχωρούν ένα-ένα, κάτι που φυσικά δεν έγινε δεκτό.
Να σημειωθεί, ότι άτομα βρισκόντουσαν σε κατάσταση πανικού με τον εγκλεισμό, και παρ’όλα αυτά η στάση υπαλλήλων/καθηγητριών δεν άλλαζε.
Μετά από αυτό, η στάση της πρυτανείας δεν μας δείχνει ότι είναι μόνο αδιάφορη απέναντι στα αιτήματα των φοιτητ(ρι)ών, αλλά, δεν διστάζει να γίνει εχθρική, ακόμα,
και με φυσικούς όρους. Αυτό, βέβαια, δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού γνωρίζουμε καλά, και από παλαιότερες πρακτικές, ότι απέναντί μας βρίσκεται ένας πρύτανης που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο για να φέρει εις πέρας μία νέοφιλελευθερη ατζέντα.
Όσο μεγάλο και πρωτόγνωρο και αν είναι το συγκεκριμένο γεγονός, ταυτόχρονα δεν μας εκπλήσσει καθώς είναι απόρροια μιας γενικευμένης πολιτικής που συνεχώς στοχεύει σε μεγαλύτερη πειθάρχηση με όπλο της την καταστολή και τη φίμωση, τόσο των φοιτητικών, όσο και των κοινωνικών αγώνων.
Χρόνια τώρα βλέπουμε τις προσπάθειες του ιδιωτικού τομέα να εισβάλει σε κάθε δημόσιο μέσο, πάντα με τις ευλογίες μίας κυβέρνησης που τον υπηρετεί σταθερά. Σε πιο ειδικό πλαίσιο, επιβιώνοντας ως φοιτητά στο νησί της Κέρκυρας, έχουμε έρθει πολλάκις αντιμέτωπα με τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης στις ζωές μας. Παρόλο που η Μέριμνα του Ιονίου Πανεπιστημίου είναι δημόσια, οι υπηρεσίες της έχουν δωθεί σε ιδιωτικές εταιρείες με συμβάσεις που σπανίως τηρούνται, και που κάθε χρόνο οι παροχές τους υποβαθμίζονται. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα φοιτητά υποχρεώνονται να καταβάλλουν χρηματικό ποσό για την σίτιση τους (ΧΟΥΤΟΣ Α.Ε) καθώς και οι μη βιώσιμες συνθήκες στέγασης στις εστίες (Μισθωμένες Ξενοδοχειακές Μονάδες). Ενώ, ταυτόχρονα το πανεπιστήμιο είναι έτοιμο να διαθέσει ένα υπέρογκο ποσό για την εγκατάσταση κλειστού κυκλώματος ελέγχου (CCTV System).
Επομένως, αντιλαμβανόμαστε ότι πίσω από κάθε προσπάθεια φτωχοποιήσης, εξαθλίωσης και ελέγχου των ζώων μας, καθώς και της υποβάθμισης των δημοσίων υπηρεσιών και της εμπορευματοποίηση των δημοσίων αγαθών, βρίσκεται μία παγκόσμια καπιταλιστική πρακτική, που ανοίγει διάπλατα τον δρόμο στην ιδιωτικοποίηση, παρουσιάζοντάς την ως μονόδρομο «σωτηρίας».
Σε αυτά τα πλαίσια, ήρθε και η προσπάθεια κατάργησης του Άρθρου 16, ένα άρθρο που θεμελιώνει την αυτοδιάθεση και το αυτοδιοίκητο των δημοσίων ΑΕΙ έναντι της ελεύθερης καπιταλιστικής αγοράς. Με την κατάργηση του νόμου αυτού, δίνεται η δυνατότητα εξαγοράσιμων πτυχίων, δημιουργείται ακόμα ένας ταξικός φραγμός και ξεκινάει μια, καθαρά, πελατειακή σχέση ανάμεσα στην φοιτητική κοινότητα και τις σχολές σπουδών της.
Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος, όχι μόνο στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, αλλά και στο γενικότερο κλίμα υποβάθμισης των ζωών μας, σε κάθε προσπάθεια καταστολής και φίμωσης είναι οι ακηδεμόνευτοι και πολύμορφοι αγώνες μας. Οργανωνόμαστε στην βάση μας, κρατώντας τις σχολές μας εστίες αγώνα τονίζοντας την αναγκαιότητα για δράση από τα φοιτητα απέναντι σε ένα σύστημα που θέλει παιδεία για λίγους και εκλεκτούς. Μια κοινωνία με παιδεία για λίγους/ες/α είναι μία δυστοπική κοινωνία.
Ούτε βήμα πίσω.
•Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
•ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ.
•ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΑΤΕ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ, ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
