Παρίσι. Ηρώ Σιαφλιάκη
Παρισινή Πρωτομαγιά Όπως συχνά η διαδήλωση της Πρωτομαγιάς στο Παρίσι ξεκίνησε από την Πλατεία Δημοκρατίας, στη Βαστίλλη, για να καταλήξει στην πλατεία Νασιόν. Όμως φέτος υπήρχαν επίσης πολλοί λόγοι να κατέβουμε στο δρόμο, όταν τόσο πολλά φαίνεται να δηλώνουν μια εποχή στο τέρμα της.
Δυο ανοιχτά αιματηρά μέτωπα δίπλα μας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, και η μνήμη της περσινής συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης με τόσες πολυπληθείς διαδηλώσεις που δεν κατάφεραν να την εμποδίσουν, απάνθρωποι νέοι νόμοι για το μεταναστευτικό και τη στέγαση, όπως με την εργασία λίγο παλιότερα (2016) και τον πρόσφατο νόμο-πλήγμα στο καθεστώς της ανεργίας, με ένα πληθωρισμό σε συνεχή αύξηση.
«Ο καπιταλισμός φέρει μέσα του τον πόλεμο όπως το σύννεφο την καταιγίδα» έγραφε ο Jean Jaurès. Ως τώρα 35.000 είναι τα θύματα και 77.000 οι τραυματισμένοι στη σφαγή στην Παλαιστίνη κι η σύμπραξη των δυνάμεων διεθνώς υποστηρίζουν φανατικά το Ισραήλ, τροφοδοτώντας το με πολεμοφόδια, ενώ ψιθυρίζουν για παύση του πολέμου, δίπλα σε μια πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί.
Στη Γαλλία, οποιοσδήποτε καταγγέλλει το έγκλημα στη Γάζα, χαρακτηρίζεται αντισημίτης και συνεργός της Χαμάς. Την Τρίτη 23 Απριλίου, η βουλευτής της La France Insoumise Mathilde Panot, επικεφαλής των εκλεγμένων αντιπροσώπων της LFI, της μεγαλύτερης ομάδας της αντιπολίτευσης στην Εθνοσυνέλευση, έμαθε ότι είχε κληθεί από την αστυνομία για “απολογία της τρομοκρατίας”. Πριν από αυτήν, για τον ίδιο λόγο κλήθηκαν η γαλλοπαλαιστίνια δικηγόρος και υποψήφια της Insoumise Rima Hassan, καθώς και η συνδικαλίστρια ακτιβίστρια Anasse Kazib, η δημοσιογράφος Sihame Assbague, η μπασκετμπολίστρια Emilie Gomis – η οποία επίσης απολύθηκε από τη δουλειά της σε σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες – ο συνδικαλιστής της CGT Paul Delescaut – στον οποίο επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή για ένα φυλλάδιο – φοιτητές συνδικαλιστές της École des Hautes Études Commerciales (Παρίσι). Όλο το φθινόπωρο, όταν όλες οι διαδηλώσεις για την υποστήριξης της Παλαιστίνης ήταν απαγορευμένες, αρκετοί διαδηλωτές πλήρωσαν πρόστιμο ή άλλοι συνελήφθησαν για μια ανάρτηση στο διαδίκτυο.
Η Valérie Pécresse, πρόεδρος της περιφέρειας Île-de-France, μόλις ανακοίνωσε την απόφασή της να “αναστείλει κάθε περιφερειακή χρηματοδότηση για την Sciences Po (Σχολή Πολιτικών Επιστημών) μέχρι να αποκατασταθεί η ηρεμία και η ασφάλεια στη σχολή” και κάλεσε σε ένα “κύμα εξουσίας”. Έτσι περικόπτει 1 εκατομμύριο ευρώ που προορίζονται για τη σχολή το 2024. Η νόμιμη χρηματοδότηση, αποσύρεται ως καταστολή του φοιτητικού ακτιβισμού. Την ίδια στιγμή που η ιδιωτική εκπαίδευση επιβιώνει μόνο χάρη στο δημόσιο χρήμα. Το κράτος παρέχει το 65,7% της χρηματοδότησής της, με κόστος 8 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Μετά τις καταλήψεις της Science Po, σκηνές, οργανώθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας 29 Απριλίου μια κατασκήνωση για την Παλαιστίνη στο προαύλιο της Σορβόννης στο Παρίσι. O συμβολισμός ήταν ισχυρός. Μια διμοιρία ένοπλων αστυνομικών έφτασε αμέσως για να διαλύσει αυτή τη μη βίαιη δράση πριν προλάβει να ενισχυθεί, σέρνοντας βίαια στο έδαφος κάποιους φοιτητές.
Κι όλα αυτά ενώ η πόλη προετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς αγώνες, με σύγχρονες κάμερες και συστήματα ασφαλείας που στοιχίζουν αμέτρητα ευρώ (και προφανώς δεν θα ξηλωθούν μετά), κήπους εργατικούς (Aubervilliers) κι όχι μόνο, που καλύφθηκαν με μπετόν, άστεγοι που μεταφέρθηκαν εκτός πόλης γιατί θεωρήθηκαν άκομψοι για τη βιτρίνα, ολόκληροι καταυλισμοί ρομά προς το αεροδρόμιο Charles de Gaulle, φτιαγμένοι από τα σκουπίδια μας που ισοπεδώθηκαν κι έγιναν πάλι σωροί … σκουπιδιών. Κι η πόλη γέμισε από δρομείς με σούπερ αθλητικές φόρμες που μετρούν με τα ηλεκτρονικά βραχιόλια τους τη λατρεία των επιδόσεων τους.
Κι ενώ η αντιτρομοκρατική αστυνομία χρησιμοποιείται εναντίον ακτιβιστών οικολόγων και στα προάστια όταν αυτά εξεγέρθηκαν, ενώ πολλές συλλογικότητες απαγορεύονται και οι ατιμώρητες δολοφονίες από την αστυνομία πολλαπλασιάζονται.
Και όλα αυτά γίνονται μέσα σε ένα κλίμα γενικής παθητικότητας, αφού η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού παραπληροφορείται καθημερινά από τα δισεκατομμυριούχα ΜΜΕ.
Κι εμείς περπατάμε τις Πρωτομαγιές, εδώ κι αλλού. “Είμαστε η πεισματάρικη ιστορία που επαναλαμβάνεται για να μην επαναληφθεί ξανά”, λένε οι Ζαπατίστας. Κι επίσης : “Αν
πολεμάμε, δηλαδή αν ονειρευόμαστε.”
